Έγκλημα Κατά της Ανθρωπότητας θεωρείται οποιαδήποτε πράξη γίνεται κατά άμαχου πληθυσμού, με γνώση της πράξης αυτής. Τα Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας αφορούν: Φόνο (σ.σ. Υπάρχουν καταγγελίες για 3 δολοφονίες και της 5χρονης Μαρίας από αμέλεια), Εξόντωση, Σκλαβιά, Απέλαση ή Βίαιη Μεταφορά Πληθυσμού (σ.σ. Βλέπε Pushbacks), Φυλάκιση ή Στέρηση της Πρωσοπικής Ελευθερίας (σ.σ. να σε παρατήσουν σε μια νησίδα), Βασανιστήρια (σ.σ.Έχουν ήδη γίνει καταγγελίες για ξυλοδαρμούς κατά την σύλληψη και ληστεία), βιασμοί, σεξουαλική σκλαβιά, εκπόρνευση, επιβαλόμενη εγκυμοσύνη, στείρωση ή άλλης παρόμοιας βαρύτητας σεξουαλική βία (σ.σ. δεν υπάρχουν στοιχεία ή καταγγελίες για κάτι τέτοιο σε αυτή την περίπτωση), Διώξεις ενάντια σε διακριτή ομάδα ή συλλογικότητα, με πολιτικά, φυλετικά, εθνικά, πολιτιστικά, θρησκευτικά ή χαρακτηριστικά φύλου, που δεν είναι αποδεκτά από τον Διεθνή Νόμο, σε συνάφεια με πράξεις σε αυτή την παράγραφο ή για οποιοδήποτε έγκλημα που εμπίπτει στην δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου (σ.σ. Αυτή και αν είναι η πεμπτουσία των δεινών των προσφύγων).

Βλέπουμε πως η Κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι έκθετη στα περισσότερα από αυτά και εντύπωση προκαλεί πως επιμένει να δείχνει αυτό που απόκαλείται Θανάσιμη Αδιαφορία ή Leathal Disregard. Βέβαια με την πρώτη νύξη, ο Πρωθυπουργός θα βγάλει την Πρώτη Ουρά του απ' έξω και θα πετάξει στα λιοντάρια τους Μηταράκη και Θεοδωρικάκο.

Στον αντίποδα ο Ελληνικός Στρατός (σ.σ. και το Πολεμικό Ναυτικό, αλλά εδώ μιλάμε για τον Έβρο) έχει αρνηθεί με κάθε τρόπο τις επιχειρήσεις ενάντια σε πρόσφυγες, με μοναδική εξαίρεση την εντολή και επιστράτευση του 2020 στον φράχτη του Έβρου. Είναι σαφές πως στα πρώτα σημεία της δεκαετούς Προσφυγικής Κρίσης μπορεί να είχε βοηθητικό ρόλο, ενημερώνοντας τις αρχές για κινήσεις προσφύγων και σπανιότερα σε «συλλήψεις», όμως η εμπλοκή τους σταμάτησε απότομα και κάθετα. Το Νομικό του Στρατού έχει καλή στελέχωση, ενώ η ευθυνοφοβία του Ε.Σ. βοήθησε στο να μην υπάρξει περαιτέρω εμπλοκή.

Από την στιγμή που είχε ζητηθεί η χρήση του στρατού κατά διακινητών και προσφύγων, οι ανώτεροι στρατιωτικοί αρνήθηκαν, όχι πάντα από ανθρωπισμό ή για την διαφύλαξη της αποστολής τους αποκλειστικά κατά εξωτερικών εχθρών, αλλά πρώτα και κύρια από την νομική εμπλοκή της χρήσης στρατιωτικής δύναμης κατά άμαχου πληθυσμού και ύστερα τον πιθανό κίνδυνο για στρατιώτες να τραυματιστούν ή να κινδυνέψουν από διακινητές. Ο στρατός στον Έβρο έχει διαχρονικά τις δικές του ιστορίες να αφηγηθεί για τους διασυνοριακούς λαθρέμπορους και με τους κανόνες εμπλοκής εναντίον των στρατιωτών (ενίοτε περιπόλων με φαντάρους), δεν ρισκάρουν. Αυτός είναι και ο λόγος που η Ελληνική Κυβέρνηση σύμφωνα με τα ρεπορτάζ του ελληνικού και διεθνούς τύπου, κατέληξε στην λύση των Σκλάβων με την βοήθεια μελών της συνοριακής αστυνομίας και των μεθοριακών σταθμών. Οι «σκλάβοι« είναι δολοφόνοι και εκληματίες πολλές φορές με στρατιωτική εμπειρία που προβαίνουν σε συστηματικές επαναπροωθήσεις, ξυλοδαρμούς, ληστείες, βασανιστήρια και δολοφονίες, για λογαριασμό της Ελληνικής Κυβέρνησης. Ανταμοιβή τους η ελεύθερη μετακίνηση εντός της Ε.Ε. Αυτό τουλάχιστον έδειξε το ρεπορτάζ διεθνών μέσω και του Reporters United.

Καταγγελίες κατά της Ελλάδας για παραβίαση του Άρθρου 7 του Ρωμαϊκού Καταστατικού Χάρτη στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο έχουν γίνει για τις συστηματικές επαναπροωθήσεις στην Λέσβο και εν γένει το Αιγαίο, χωρίς δυνατότητα κατάθεσης αιτήματος Ασύλου από τους πρόσφυγες. Μαρτυρίες υπάρχουν εκατοντάδες. Αυτό είναι κάτι που δεν έχει διερευνηθεί ακόμα από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και κυρίως γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει συνευθύνη για αυτές τις πολιτικές που γίνονται με πλήρη γνώση, συμμετοχή μέσω της Frontex και χρηματοδότηση. Ως πότε όμως;

Υπουργοί σαν τον Θεοδωρικάκο και τον Μηταράκη που διευκολύνουν και επιτρέπουν εν γνώσει τους να συμβαίνουν αυτά ως κομμάτι της εθνικής πολιτικής ασύλου και μετανάστευσης, είναι οι πρώτοι και εύκολοι στόχοι, μιας και όλοι προτιμούν να κατηγορηθούν κάποιες ποσοστιαίες μονάδες στο ευρωπαϊκό πολιτικό γίγνεσθαι. Ως πότε νομίζουν πως θα έχουν πολιτική ασυλία; Από την στιγμή δε που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου διέταξε την Ελλάδα να προβεί σε διάσωση, είναι ΕΚΘΕΤΟΙ. Ακόμα περισσότερο τώρα με την διάσωση των προσφύγων πρέπει να κληθεί εισαγγελέας ή διερμηνείς από Διεθνείς Οργανισμούς με αδιαμφισβήτητο κύρος, ώστε να μην υπάρξει συγκάλυψη.

Οπότε ένα πρώτο συμπέρασμα είναι πως οι πιθανότητες για διώξεις είναι σήμερα χαμηλές, με την διαφορά πως αυτά τα εγκλήματα δεν παραγράφονται. Θα αλλάξουν οι συσχετισμοί και τότε πρέπει να δούμε σε ποια χώρα...θα ζητήσουν άσυλο για να κρυφτούν. Με την σειρά μας, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να στηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία διάσωσης ανθρώπων σε ανάγκη και να μπει ένα τέλος στην ντροπή που θα έκανε και την ίδια την Αντιγόνη να φρίξει. Να κρατήσουμε, πως η Κυβέρνηση Υποκριτών υποδέχτηκε τα γαλανομάτικα προσφυγάκια από την Ουκρανία, μια χώρα εκτός Ε.Ε. και σχετικών διμερών συμφωνιών Ελλάδας-Ουκρανίας για την μετανάστευση -και έτσι έπρεπε- με αγκαλιές και αρκουδάκια. Από τους 52.000 Ουκρανούς πρόσφυγες, έχουν παραμείνει περίπου 20.000 και  ήδη το 25% εργάζεται στην εστίαση στα νησιά, περίπου 5.000 άτομα. Οι πρόσφυγες από την Συρία τι διαφορές έχουν πέρα από το χρώμα της επιδερμίδας; Η μια διαφορά είναι η Εθνική Ρατσιστική Μεταναστευτική Πολιτική και τα εγκλήματα κατά αμάχων με «λάθος» καταγωγή.

Διαβάστε ακόμα: Σκλάβοι της Ελληνικής Αστυνομίας στις επαναπροωθήσεις στον Έβρο