«Εγώ. Εδώ. Μιλάω σε σένα.
Εγώ, να ξέρεις, ξυπνάω και κοιμάμαι με μια πινελιά στο νου μου, με δυο νότες να χοροπηδούν στ’ αυτί μου,
με το σώμα μου να δοκιμάζει ξανά ξανά την τέλεια αραμπέσκ.
Μαζεύω σκέψεις, λόγια και εικόνες, τα μεταφέρω στην σκηνή.
Αυτή είναι η ψυχή μου.
Εγώ. Εδώ. Μιλάω σε σένα. Σε σένα που έχεις τα τριπλά μου χρόνια, που λες ξέρεις πολλά.
Που επαναλαμβάνεις στις κάμερες μπροστά ότι είσαι δίπλα μου.
Κοιτάζω μπρος και πίσω και στο πλάι και δεν είσαι πουθενά.
Μήπως νομίζεις μ’ αρέσουν ακόμα τα παραμύθια;
Εγώ, να ξέρεις, σου μοιάζω μικρός, αλλά τα έχω κερδίσει τα βήματά μου ως το σχολείο.
Κάθε πρωί κάθομαι στο θρανίο και περιμένω· σιωπηλά.Παίρνω με το μυαλό μου απουσίες. Που είναι οι δάσκαλοί μου;
Σε ρωτάω απλά. Μπορείς να απαντήσεις;
Εγώ. Εδώ. Μιλάω σε σένα.
Χορεύω στην μέση του Συντάγματος και τραγουδάω και ζωγραφίζω πάνω σε μεγάλα λευκά πανιά.
Βάζω τα νιάτα μου μπροστά, κρατάω την τέχνη μου ψηλά για να με δεις.
Και εσύ; Που κοιτάς;
Κοίτα εδώ»!

Η Ελένη Λαζάρου* είναι μητέρα του Φίλιππου. Ο Φίλιππος είναι στην Α' Γυμνασίου  στο Καλλιτεχνικό γυμνάσιο του Γέρακα. Στο σχολείο μας. Στην κατεύθυνση  θεάτρου και κινηματογράφου. Η Ελένη «σκάρωσε» το ποίημα κοιτώντας τα παιδιά που βλέπετε στις φωτογραφίες. Τα παιδιά που από τότε που γεννήθηκαν ξέρουν ότι η τέχνη, είναι ο δρόμος τους.

Που σε ηλικία 12 χρονών έδωσαν εξετάσεις στα εικαστικά, στο χορό, στο θέατρο, στη μουσική. Που πέρασαν ελάχιστα -ανάμεσα στα εκατοντάδες- για να τη σπουδάσουν. Που βρέθηκαν στα θρανία με κενό – για το πρώτο τρίμηνο-  στις κατευθύνσεις τους.

Τα Καλλιτεχνικά Σχολεία φωνάζουν: «Μην πειραματίζεστε με τις ζωές μας» (εικόνες)

Γιατί δεν υπάρχουν αρκετά Καλλιτεχνικά σχολεία. Γιατί δεν υπάρχουν καθηγητές.

Στα παιδιά που διαμαρτύρονται χορεύοντας, τραγουδώντας, ζωγραφίζοντας, δημιουργώντας.

Και ζητούν τα αυτονόητα, από έναν κρατικό μηχανισμό που τα εμπαίζει και τα αγνοεί.

Τα χρόνια αιτήματά σύστασης Κλάδου Εκπαιδευτικού Προσωπικού Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) και έγκαιρης δημοσίευσης της προκήρυξης για την πρόσληψή των Καθηγητών Χορού και Κινηματογράφου

Τα Καλλιτεχνικά σχολεία, τα οποία και εκπροσωπώ ως γραμματέας του Συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του Γέρακα, διαμαρτύρονται διαρκώς. Με άπειρες επιστολές, ερωτήσεις στη Βουλή, τηλεφωνήματα, δράσεις. Με όποιο τρόπο μπορούμε και αντέχουμε. Το αίτημά μας είναι απλό.

Τρεις μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς το σχολείο μας, κάθε χρόνο, δεν έχει δασκάλους χορού και κινηματογράφου.

Για την ακρίβεια κανένα καλλιτεχνικό δεν έχει δασκάλους χορού και κινηματογράφου. Λόγω ενός παράξενου καθεστώτος οι καθηγητές χορού και κινηματογράφου ενώ είναι πλέον επί της ουσίας Εκπαιδευτικό Προσωπικό και κατάλληλο για την διδασκαλία των σχετικών μαθημάτων που διδάσκονται στα Καλλιτεχνικά Σχολεία επί σειρά ετών, από την ίδρυσή τους, το 2004, δεν έχουν ΠΕ. 

Χορεύοντας χωρίς... καθηγητές - Η απίστευτη ιστορία των κενών στα Καλλιτεχνικά Σχολεία

Όσον αφορά τους καθηγητές χορού, αυτό οφείλεται στο πτυχίο τους και σε ένα ιδιόρρυθμο καθεστώς με το οποίο οι σχολές χορού λειτουργούσαν 19 χρόνια. Για 19 χρόνια οι σχολές χορού ήταν αδιαβάθμητες.

Οι καθηγητές χορού θεωρούνταν απόφοιτοι λυκείου, αφού οι σχολές χορού υπάγονται στο ΥΠΠΟ, το οποίο δεν ακολούθησε τις διατάξεις του Παιδείας σε αλλαγές που έγιναν το 2000. Δεν ήξεραν τι να κάνουν κάποιες καλλιτεχνικές σχολές και τις άφησαν...στον αέρα. Έτσι χορευτές με υποτροφίες και μεταπτυχιακά από το εξωτερικό επέστρεφαν, χωρίς να μετράει τίποτα από αυτά, γιατί δεν μετρούσε το πτυχίο. Μέσα σε αυτό το διάστημα των 18-19 ετών ιδρύθηκαν τα Καλλιτεχνικά Σχολεία.

Η Λυδία Κονιόρδου τον Ιούλιο του 2019, μετά από πιέσεις, κατάφερε να αναγνωριστούν τα πτυχία του χορού, αλλά μόνο όσων αποφοίτησαν μέχρι το 2003. Το θέμα των προσλήψεων και της μη ύπαρξης ΠΕ πάει βαθιά πίσω στα λειτουργικά θέματα των σχολών αυτών. Βασικό πρόβλημα είναι ότι πρέπει να συνεννοηθεί/συνεργαστεί του Υπουργείου Παιδείας με το Πολιτισμού για τα παραπάνω. Κάτι που δεν έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα. Και για ακόμη περισσότερη ακρίβεια αυτό είναι ένα ζήτημα μέγιστο, ένα άλυτο μυστήριο, μια τεράστια δυσκολία που χρονίζει. Και αποτελεί δυσεπίλυτο, ανυπέρβλητο πρόβλημα από την αρχή λειτουργίας των Καλλιτεχνικών σχολείων. Μαζί με όλα τα γνωστά χρονίζοντα αλλά και νέα (λόγω κάκιστης κυβερνητικής διαχείρισης) λειτουργικά θέματα της Δημόσια εκπαίδευσης.

Η Ένωση Καθηγητών Χορού και Κινηματογράφου Καλλιτεχνικών Σχολείων έχει θέσει -και φέτος- το ζήτημα με Υπόμνημα στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής καθώς και μια σειρά αιτημάτων για την άρση των αδικαιολόγητων και δυσμενών διαφοροποιήσεων των συνθηκών πρόσληψης των Καθηγητών Χορού και Κινηματογράφου στα Καλλιτεχνικά Σχολεία.

Οι διαμαρτυρίες, οι καταγγελίες, οι ερωτήσεις, οι αναφορές, τα υπομνήματα από όλους τους αρμόδιους φορείς στοιβάζονται σε κάποιο συρτάρι και πληθαίνουν κάθε χρόνο. Ακούει κανείς; Προφανώς και όχι. Οι καθηγητές ήρθαν και φέτος λίγο πριν τα Χριστούγεννα.

Αιτήματα

• Διεκδίκηση σύστασης Κλάδου Εκπαιδευτικού Προσωπικού Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) Χορού και Κινηματογράφου σύμφωνα με το άρθρο 6, παρ 1 του ν.2817/2000 (ΦΕΚ Α` 78).Οι Καθηγητές είναι εξοπλισμένοι με επαγγελματικά όσο και ακαδημαϊκά προσόντα, αλλά αντιμετωπίζονται ως ανειδίκευτοι, ιδιώτες, ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί (ΔΕ) ενώ, οι συνάδελφοι τους, Καθηγητές Θεάτρου και Εικαστικών, που συνεργάζονται μαζί τους κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς , με τις ίδιες υποχρεώσεις, είναι αναπληρωτές και μόνιμοι με Εκπαιδευτικό Κλάδο ΠΕ.

• Έγκαιρη δημοσίευση της προκήρυξης για την πρόσληψή των Καθηγητών Χορού και Κινηματογράφου στα Καλλιτεχνικά Σχολεία και όχι μετά την έναρξη της εκάστοτε σχολικής χρονιάς με αποτέλεσμα οι προσλήψεις να λαμβάνουν χώρα μερικούς μήνες αργότερα και τα μαθήματα των αντίστοιχων κατευθύνσεων να ξεκινούν κάθε χρόνο με ουσιαστική καθυστέρηση.

*Η Ελένη Λαζάρου ξεκίνησε ως γραφίστρια αλλά πολύ γρήγορα την τράβηξε το γράψιμο. Τα τελευταία χρόνια έχει ασχοληθεί κυρίως με την συγγραφή σεναρίων στον κινηματογράφο και σε διαφημίσεις. Παράλληλα σε κάθε ευκαιρία παρακολουθεί σεμινάρια συγγραφής και δημιουργικής γραφής. Μόλις ολοκλήρωσε το πρώτο της μυθιστόρημα το οποίο θα εκδοθεί από τις εκδόσεις ΔΕΡΕ.

φωτογραφίες: ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΕΜΠΑΠΗΣ / EUROKINISSI