Τα ζώα μας εξανθρωπίζουν. Τα ζώα σώζουν, ό,τι απέμεινε από την Φύση, από την καταστροφική μανία του ανθρώπου να βγάζει χρήμα από τα σωθικά της. Από την μύγα, ξίγκι.

Στο σπίτι, τριγύρω, μακριά μας ή ζώα που δεν γνωρίζεις. Ζώα που αποτελούν μέρος και μέλος της ζωής σου για δέκα, είκοσι χρόνια. Ζώα που έχεις δει από μακριά οδηγώντας ή όταν είσαι παιδάκι από το πίσω παράθυρο του αυτοκινήτου. Ζώα που λιμοκτονούν και παγώνουν μόνα τους τον χειμώνα, που ζουν κάτω από την θαλπωρή του κινητήρα σου αφού παρκάρισες. Ζώα που ψάχνουν λίγο δροσερό νερό στο πυρωμένο θερινό οδόστρωμα. Ζώα φυλακισμένα, με βλέμμα απορίας και θλίψης λίγο πριν την ευθανασία…

Και ζώα εγκατελειμμένα, κάθε ηλικίας, μεγέθους και είδους. Δεν ζουν για τα χρήματα αλλά για την επιβίωση και ύστερα για την στοργή, την φροντίδα, την αναπαραγωγή τους. Δεν έχουν κρυφές ατζέντες και κυβερνήτες. Ναι, τα ζώα μπορεί να είναι εξαρτημένα από άλλα ζώα, από το περιβάλλον ή τους ανθρώπους αλλά διατηρούν την νηφαλιότητα και την αθωότητα ενός προαδαμιαίου πλάσματος.

Μη σε σοκάρει που τα ζώα δεν έχουν πολιτεύματα, θρησκείες και τράπεζες. Τα ζώα είναι και αναρχικά και άναρχα.

Ίσως γι’ αυτό ποτέ δεν ήταν περισσότερο πολύτιμα για τον σύγχρονο άνθρωπο. Γιατί όταν τον αγκαλιάζουν είτε με πατουσάκια, είτε με φτερά, είτε με τις φολίδες, είτε με το βλέμμα τους, ο Άνθρωπος επικοινωνεί με τον προαιώνιο, αθώο εαυτό του, αμόλυντο από τις προκαταλήψεις και τις απαγορεύσεις των Γραφών και των Φαρισαίων. Ειλικρινά πίστεψες ποτέ ότι για το Απαγορευμένο Μήλο έφταιγε μια δεντρογαλιά;

Μη το σκέφτεσαι: Ακόμη κι ο καπιταλισμός, η Disney και η Pixar το κατάλαβαν νωρίς και εξανθρώπισαν τους ζωώδεις ήρωές τους, τους έδωσαν ανθρώπινη φωνή και έβγαλαν δολάρια με την σέσουλα.

Όταν κοιμάσαι με το ζώο σου, όταν φροντίζεις ένα άγνωστο ζωάκι ή όταν γνωρίζεσαι με το πλάσμα που θα σε κάνει τον Άνθρωπό του μέχρι να πεθάνει, είναι στιγμές ανάτασης και αγαλλίασης. Γίνεσαι ξανά παιδί και το ζώο σου,  ο προστάτης του.

Ω ναι…Τα ζώα είναι η τελευταία ελπίδα της Ανθρωπότητας να αποκτήσει κάποτε την ανθρωπιά της…

* «Γάλλοι, άλλη μια ευκαιρία να γίνετε Δημοκράτες», Μαρκήσιος Ντε Σαδ, “Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ”