Γενιές και γενιές γυναικών, οι μητέρες μας και οι γιαγιάδες μας, έζησαν υπό τον έλεγχο των αντρών τους. 

Όλες αυτές οι γυναίκες έχουν και κάποιες ιστορίες να πουν. Μήπως ήρθε ο καιρός είτε να τις ρωτήσουμε, είτε οι ίδιες να αρχίσουν να τις ξετυλίγουν; Ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να ξεκινήσει κανείς με τον "Μίτο της Αριάδνης" και να καταλήξει με τον "Γόρδιο Δεσμό", όμως αυτή είναι μια συζήτηση που αξίζει να γίνει.
Ακόμα πιο σοκαριστικό θα είναι για αυτούς τους άντρες που θα ακούσουν αυτές τις ιστορίες από τις κόρες τους, γιατί θα τους φέρει αντιμέτωπους με αυτό που και οι ίδιοι τους κληροδότησαν. Μέσω πράξεων, ανοχής και άγνοιας.

Γυναίκες όλων των ηλικιών έχουν να πουν μια ιστορία που έζησαν φόβο για την ζωή τους στα χέρια ενός άντρα.

Αντρών που επίσης αποευαισθητοποιούνταν από μικρή ηλικία, στα χέρια του ίδιου συστήματος που απειλεί τις γυναίκες. Χτυπώντας ταυτόχρονα τα δύο φύλα, η συστηματική υποτίμηση της γυναίκας γίνεται ευκολότερη. Αφαιρείς από τον άντρα το συναίσθημα και του δίνεις την εξουσία, αναγάγεις την γυναίκα σε πολίτη και ον δεύτερης κατηγορίας και μετατρέπεις κάποιες γυναίκες σε εχθρούς των υπολοίπων καταπιεσμένων γυναικών, ως μηχανισμό επιβίωσης, για να αποκτήσουν την αποδοχή και την εύνοια των ανδρών που αρέσκονται στην επιβεβαίωση και την αποδοχή των… γυναικών (ain’t life a bitch? Όλοι την αποδοχή ψάχνουμε)!

Ας ανοίξει η συζήτηση με ειλικρίνεια και σε χώρους εμπιστοσύνης όπως τα ίδια μας τα σπίτια, με άτομα που γνωρίζουμε, χωρίς διάθεση να το παίξουμε ευαισθητούληδες και «είμαστε δίπλα σας, είμαστε με τους καλούς» (επιβεβαίωση), με σκοπό να καταλάβει και ο τελευταίος μέσα από τον ίδιο του τον κύκλο πως οι Κάρολαϊν είναι συχνά θέμα τύχης ή ατυχίας για να ακριβολογούμε και τότε θα έχουμε κάνει ένα σημαντικό πρώτο βήμα.

Τότε κανείς δεν θα μπορεί να παριστάνει πως το τέρας δεν υπάρχει και αν το παριστάνει δεν θα έχει ελαφρυντικά. Αν κάποιος ακούσει ή διαβάσει τις μαρτυρίες και κατανοήσει την συνέπεια του συστήματος αυτού, ως προς την καταστροφή πρωτίστως γυναικών μα και των αντρών που αποκτηνώνονται, τότε θα οργιστεί και αυτός. Καταφέραμε μέσα σε ελάχιστες δεκαετίες σχεδόν σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, τουλάχιστον δημόσια ο ρατσισμός να θεωρείται κάτι το αδιανόητο (σημείο καμπής το ρατσιστικό καθεστώς του Apartheid), όμως η βία κατά των γυναικών δεν έχει ακόμα γνωρίσει την κοινή αποδοχή ως κάτι το αντίστοιχα εγκληματικό.

Με τον ίδιο τρόπο που οι μαύροι γονείς βάζουν κάτω τα παιδιά τους και πιάνουν το «Τhe talk», εξηγώντας τους πως δεν θα τους δολοφονήσουν λευκοί αστυνομικοί, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μπορούν να εξηγήσουν οι γυναίκες στους συντρόφους και τους φίλους τους τι σημαίνει να φοβάσαι το άλλο φύλλο. Είτε φέρει την ιδιότητα του πατέρα, του συζύγου, του συντρόφου και πολλές φορές του αγνώστου. Σε ένα τραπέζι, εξηγώντας την κατάσταση και τις εμπειρίες τους.

Την δεδομένη στιγμή το γυναικείο κίνημα δυσκολεύεται να προσεγγίσει τους άντρες. Αυτό συμβαίνει εν μέρει εξαιτίας της δαιμονοποίησής του από άντρες και γυναίκες και εν μέρει γιατί οι πολύ επιθετικές απόψεις είναι αυτές που επιδέχονται μεγαλύτερης δημοσιότητας. Ειδικά στον καιρό των Social Media, όπου μια ακραία άποψη μπορεί να εμφανιστεί πως αντιπροσωπεύει τον πυρήνα ενός κινήματος. Η δικαιολογημένη ένταση και η περιρρέουσα οργή των γυναικών που έχει συσσωρευτεί μετά τις αποκαλύψεις του #metoo και τις δολοφονίες άλλων γυναικών και της Κάρολαϊν, δεν βοηθάει να κοπάσει η ένταση και να μπορέσει να χτιστεί εμπιστοσύνη.  

Καθαρά ως τρικ, απέφυγα μέχρι τώρα να γράψω τις λέξεις φεμινισμός, πατριαρχία και γυναικοκτονία. Με σκοπό να καταδείξω πως αφενός οι λέξεις έχουν ζωή, εμποτίζονται θετικά ή αρνητικά και μεταλλάσσονται στο υποσυνείδητο.

Αν κάποιος συμφωνούσε μέχρι εδώ, αλλά έπιασε τον εαυτό του να στραβώνει στην θέα αυτών των λέξεων, τότε το πρόβλημά του δεν είναι επί της ουσίας, αλλά είναι είτε με τον πομπό του εκάστοτε μηνύματος, είτε είναι προκατειλημμένος εξαιτίας της δαιμονοποίησης των όρων αυτών.

Ο δεύτερος λόγος είναι πως αν θέλεις να κάνεις αυτή την συζήτηση μπορεί να γίνει και απουσία αυτών των όρων με το ίδιο νόημα. Θα χρειαστούν όμως στην ανάλυση του προβλήματος.

*Στην υπέροχη χτεσινή παρέα, που μια αφορμή τεράστιας χαράς, δεν μας εμπόδισε να μιλήσουμε για τα πάντα και «ανοίξαμε την συζήτηση» που στάθηκε αφορμή για αυτό.