Η 4η Οκτωβρίου του ’99 μέσα από τα μάτια δύο ανθρώπων που τυχαία δεν βρέθηκαν στο λεωφορείο.

Ο ιταλός μαρξιστής Αντόνιο Γκράμσι χαρακτηρίζει το ποδόσφαιρο ως «το βασίλειο της ανθρώπινης συντροφικότητας που ασκείται σε ελεύθερο χώρο». Στην Ελλάδα μπαίνουν πολύ αστερίσκοι σε αυτή την πρόταση. Η όποια σύμπνοια υπάρχει ανάμεσα σε οπαδούς διαφορετικών χρωμάτων, αρχίζει και τελειώνει όταν αγγίζουν σκοτεινά θέματα, όπως είναι η τραγωδία στη Θύρα 7 το ’81 ή το τροχαίο στα Τέμπη μια μέρα σαν και αυτή, 23 χρόνια πριν.

Ο Κωνσταντίνος Βρεττός μίλησε με δυο φίλους του ΠΑΟΚ που έζησαν άμεσα και έμμεσα την τραγωδία στα Τέμπη, τον Γ.Κ και τον Μιχάλη.

📌 «Μαθαίνουμε ότι έχει τουμπάρει λεωφορείο, δεν ξέραμε τι ακριβώς έχει γίνει, με την είδηση να φτάνει στη Θεσσαλονίκη. Ήμουν από τους τυχερούς, ή άτυχους αν θέλεις, που για ευνόητους λόγους δεν έλεγα στους γονείς μου ότι φεύγω εκδρομή για να μην ανησυχούν. Υπήρχαν όμως και πολλές μανάδες που γνώριζαν. Ενός φίλου μου η μάνα τον περίμενε, τον έψαχνε, χωρίς μπαταρία, τον περίμενε στην θύρα 4 και μόλις τον είδε έβαλε τα κλάματα και τον αγκάλιασε»

📌 «Ένα καλό αποτέλεσμα, ο κόσμος μας να ακούγεται καθαρά στο γήπεδο, μια όμορφη Κυριακή. Και μετά παγωμάρα, θλίψη, απώλεια. Ένα μούδιασμα που ακόμα και 23 χρόνια μετά πάντα σε πιάνει σε όλες τις εκδρομές από την πιο κοντινή μέσα στη Μακεδονία μέχρι τις πιο μακρινές στις άκρες της Ευρώπης»