Διότι, πρέπει κάποιος επί τέλους να τα πει όπως είναι τα πράγματα. «Εάν ο κ. Τσίπρας έχει την πληροφορία ότι είχαν φτάσει στο γραφείο της υπουργού καταγγελίες και τις αγνόησε, καλώς ζητάει εξηγήσεις, όμως οι υποθέσεις που αφορούν τον Δ. Λιγνάδη, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ ανάγονται σε εποχές προ 15ετίας. για τις οποίες δεν είχε την παραμικρή γνώση η κ. Μενδώνη», γράφει. Σωστά. Πού να ήταν αλήθεια η κ. Μενδώνη πριν από 15 χρόνια ώστε να γνωρίζει; Και γιατί μέσα σε αυτά τα 15 χρόνια να άκουσε κάτι;

Και συνεχίζει ο κ. Αμυράς με δύο εξαιρετικά επιχειρήματα για την υπόθεση Τσίπρα (δεν είναι υπόθεση Λιγνάδη, μην μπερδεύεστε).

Το πρώτο αφορά τον Παύλο Χαϊκάλη: «Με το ίδιο σκεπτικό, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είχε λάβει πειθαρχικά μέτρα στο κόμμα του για τον πρώην υπουργό της κυβέρνησής του Παύλο Χαϊκάλη, για τον οποίο επίσης υπάρχουν καταγγελίες από ηθοποιούς για ανάρμοστες πράξεις, στις οποίες φέρεται να προχώρησε προ ετών».

Το δεύτερο και πιο ευρηματικό θα έλεγα, αυτό που δεν αφήνει περιθώρια αντίδρασης ή παρερμηνειών, έχει να κάνει με τον πρέσβη της Βενεζουέλας στη χώρα μας το 2012! Γράφει ο Πάνος Αμυράς: «Υπάρχει βέβαια μία συγκεκριμένη περίπτωση για σεξουαλική παρενόχληση γυναικών την οποία γνωρίζει ο κ. Τσίπρας. Πρόκειται για την υπόθεση υπαλλήλων της πρεσβείας της Βενεζουέλας στην Αθήνα, τις οποίες παρενοχλούσε ο τότε πρέσβης».

Ας αφήσει λοιπόν ο κ. Τσίπρας τον Λιγνάδη και χωρίς να υπεκφεύγει να απαντήσει σε δύο ερωτήματα:

1) Τι έχει να πει για τον τότε πρέσβη της Βενεζουέλας;
2) Τι κόμμα είναι ο Πέτρος Φιλιππίδης; Μήπως ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και αυτός;