Μέχρι εκεί. Ας αφήσουμε λοιπόν τα μέντιουμ και ας δούμε την πραγματικότητα.
Στην οικονομία οι προβλέψεις παίζουν σημαντικό ρόλο στην άσκηση πολιτικής. Σε περιόδους έκτακτων καταστάσεων, οι ειδικοί καλούνται να προβλέψουν την πορεία των εξελίξεων, προκειμένου να παρέμβουν όπου χρειάζεται. Για τη λειτουργία της οικονομίας η πρόβλεψη θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ.

Προβλέψεις άλλωστε δεν κάνουν μόνο οι υπουργοί Οικονομικών μιας χώρας. Προβλέψεις κάνουν και τα μέλη ενός νοικοκυριού και με αυτό τον τρόπο προχωρούν στις αποφάσεις τους. Τι εκτιμούν ότι θα γίνει με τη δουλειά τους; Πόσα θα είναι τα έσοδα τους το επόμενο διάστημα; Ποιες πάγιες ανάγκες θα προκύψουν; Ποιες έκτακτες ανάγκες προβλέπουν ότι θα υπάρχουν; Πόσα χρήματα μπορούν να αποταμιεύσουν, για να υπάρχει κάτι στην άκρη σε μια ώρα ανάγκης.

Αυτό το μοντέλο λειτουργίας ενός νοικοκυριού, που όλοι το ακολουθούμε συνειδητά ή όχι, ακολουθεί και μια κυβέρνηση. Κινείται με βάση τις προβλέψεις που έχει κάνει, προκειμένου να προχωρήσει στις απαιτούμενες παρεμβάσεις. Ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχουν οι προβλέψεις σε καιρό κρίσης ή σε καιρό που εξελίσσονται δυναμικά φαινόμενα, όπως για παράδειγμα η πανδημία.

Οι κυβερνήσεις πρέπει να προβλέψουν (ως ένα σημείο) τις εξελίξεις, να λάβουν αποφάσεις και να προχωρήσουν σε παρεμβάσεις. Απόλυτη επιτυχία δεν μπορεί να υπάρχει, αλλά όσο πιο ακριβής είναι η πρόβλεψη τόσο μικρότερα είναι τα προβλήματα που προκύπτουν. Κάτι σαν να λέμε, το ακριβώς αντίθετο από αυτό που έχει κάνει η Ελληνική κυβέρνηση σε ένα χρόνο πανδημίας.

Η κυβέρνηση έχει πέσει έξω σε όλες τις προβλέψεις της.
Εδώ και ένα χρόνο παραμένει εντυπωσιακά πιο αισιόδοξη από όλους τους αναλυτές και τις αγορές. Εδώ και ένα χρόνο έρχεται κατόπιν εορτής να διαπιστώσει «ότι δεν είχε προβλέψει τη διάρκεια του lockdown». Και θα μπορούσε να πει κανείς: ποιος θα μπορούσε να προβλέψει ένα lockdown τεσσάρων μηνών; Αλλά όταν πριν από δεκαπέντε μέρες έκλεισαν την Αττική για δύο ακόμα εβδομάδες, με εξαίρεση το οικονομικό επιτελείο, δεν πρέπει να υπήρχε Έλληνας που να μην ήταν βέβαιος ότι θα κρατήσει τουλάχιστον ένα μήνα.

Κι όμως! Στην κυβέρνηση λένε ότι πλέον τα λεφτά δεν είναι αρκετά για να στηρίξουν όλους όσους έχουν ανάγκη, γιατί δεν είχαν υπολογίσει ότι θα κρατήσει τόσο πολύ το τρίτο lockdown. Και θα μου πεις, γιατί να το υπολογίσουν; Μήπως είχαν κάποιο δείγμα; Μήπως για παράδειγμα το δεύτερο lockdown ξεκίνησε κάποια στιγμή τον Νοέμβριο και δεν τελείωσε ποτέ;

Απλά το δεύτερο όπως ήταν, το ονομάσαμε τρίτο και συνεχίζουμε.

Βασισμένη στην παραδοχή ότι τα λεφτά δεν επαρκούν, η κυβέρνηση προχωράει στο επόμενο στάδιο. Στοχευμένες παρεμβάσεις και όχι οριζόντια μέτρα. Ακούγεται καλό, αλλά δεν είναι αληθινό. Οι στοχευμένες παρεμβάσεις, δεν αφορούν το σύνολο της αγοράς. Αφορά μόνο όσους είναι βιώσιμοι και θα προσδώσουν αυξημένη προστιθέμενη αξία στην ανάπτυξη, όπως ξεκάθαρα λένε πλέον κυβερνητικοί παράγοντες.

Αυτό σημαίνει ότι και σε αυτή την κρίση θα επιβιώσει μόνο όποιος έχει και μπορεί. Για τους υπόλοιπους απλά λυπούμαστε. Τους χτυπάμε με συμπόνια στην πλάτη και τους προτρέπουμε να εκμεταλλευτούν τις νέες ευκαιρίες που θα τους δώσει η ελεύθερη αγορά.

Άρα, οι προηγούμενες δεκαπέντε ημέρες ήταν πάντα οι πιο κρίσιμες για την οικονομία, αφού δεν τις περιμέναμε.

Εμείς πέσαμε έξω στις προβλέψεις, τα λεφτά δεν φτάνουν, όλοι δεν μπορούν να στηριχθούν ο στόχος επετεύχθη.