Αν η Ματούλα Ζαμάνη, με την αμεσότητα και την ερμηνευτική της ειλικρίνεια, δεν καταφέρει να «τρυπήσει» τις οθόνες των υπολογιστών και των λάπτοπ, τότε ίσως δεν θα το καταφέρει κανείς. Η διαδικτυακή της συναυλία, άλλωστε, δεν είναι λύση ανάγκης. Είναι, όπως λέει η ίδια, «πρόκληση για το όνειρο, πρόκληση για την επικοινωνία, για μια στιγμή αδάμαστης θαλασσινής ομορφιάς».

Εξαιρετική η ιδέα να κάνεις ένα live streaming από την Αμοργό. Πάνω στη θάλασσα, την ώρα του δειλινού.
«Τόσο πολύ το ονειρεύτηκα, ένα θαλασσινό live στον τόπο όπου μένω, την Αμοργό, που έκανα τα αδύνατα δυνατά για να γίνει. Το ηλιοβασίλεμα, σαν επιλογή, ήταν ξεκάθαρα για να μοιραστούμε τα χρώματα στην περίεργη συνθήκη που ζούμε, να πάρουμε μια ανάσα».

Πώς νιώθεις που θα μοιραστείς ξανά τη μουσική σου με το κοινό;
«Νιώθω όμορφα, δυνατά, περίεργα, άβολα. Συναισθηματικά μετέωρη... Ανάμικτα συναισθήματα δηλαδή, γιατί ο εγκλεισμός και όλο το αρνητικό που ζούμε, ψάχνει μέσα μου ομορφιές να δραπετεύσει».

Έχεις ετοιμάσει κάτι που θα ακούσουμε για πρώτη φορά στις 11 Απριλίου;
«Το διάστημα αυτό έχω κάνει διάφορες μουσικές. Ορχηστρικά, καψουροτράγουδα, χιπ χοπ μάντρα, λαϊκοδημοτικό, σκωπτικά, βλάχικα, απαγγελίες με εφέ, φλώρικο σ’ αγαπώ. Αλλά δεν έχω ξεκαθαρίσει το υλικό όλο μέσα μου. Αυτό γίνεται σιγά σιγά. Επέλεξα τρία καινούργια κομμάτια και ένα που μου βγήκε αυθόρμητα. Το τελευταίο λέγεται “Ελεγμένη κι αποφασισμένη”».

Η αγάπη μπορεί να τρυπώσει στις ψυχές μέσα από τις οθόνες;
«Eίναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι τέτοιο, συνειδητά και κατ’ εξαίρεσιν, λόγω των συνθηκών, μέχρι οι καυτές ανάσες να βάλουν φωτιά στον αέρα των συναυλιών. Πιστεύω και ελπίζω ότι θα τρυπώσει, ίσως γιατί το θέλω τόσο πολύ να επικοινωνήσουμε με όλους όσοι θα είναι συντονισμένοι».

Γιατί το ονόμασες «Live Screaming»;
«Ήταν ένα λογοπαίγνιο, απ’ αυτά που μου καρφώνονται κατευθείαν στον εγκέφαλο. Αλλά η ουσία είναι κραυγή αγάπης, ομορφιάς, ανησυχίας, αγωνίας, επικοινωνίας. Ένα “μπουμ”, ότι είμαστε κι εμείς εδώ, όπως και πολλοί άλλοι, που είμαστε αόρατοι».

Ποιοι είναι οι συντελεστές της συναυλίας σε ήχο και εικόνα; Πόσο εύκολο ήταν να συντονιστούν μέσα στo lockdown;
«Συντελεστές στον ήχο είναι ο σταθερός μου συνεργάτης Στέλιος Κυριλλίδης και τα Mπράτσα του Κάμπου. Μ’ αρέσει να τους λέω έτσι, εγώ τους βάφτισα. Τους γνώρισα απ’ τον Θανάση και δεν τους αποχωρίζομαι. Είναι μαγικοί και φιλότιμοι τέζα. Στο stream έκανα, μέσα στην άγνοιά μου, έρευνα και άνθρωποι που εμπιστεύομαι μου έλεγαν όλοι γι’ αυτά τα παιδιά (Lights on Mics).

Είμαι χαρούμενη που συνεργαζόμαστε και επειδή είμαι παρανοϊκά τελειομανής, αλλά σε άσχετα πράγματα, ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τη συνθήκη αυτή τη δύσκολη, λόγω άγονης γραμμής, με ηρεμεί. Το ευτυχές είναι ότι όλοι όσοι τους είπα ότι θέλω να κάνω αυτό, είπαν “ναι” κατευθείαν.

Και είχα απίστευτη βοήθεια, επίσης, από τον Κώστα Τριαντάφυλλο της Cosmote για το θέμα του ίντερνετ στην Αμοργό. Μου έδωσε ανάσα ηρεμίας... Γιατί χωρίς καλό stream, πλατφόρμα και ίντερνετ γιοκ. Έγιναν όμως κι αυτά και χαίρομαι ξανά».

Η συγκεκριμένη συναυλία είναι για σένα μια λύση ανάγκης, εφόσον οι χώροι παραμένουν κλειστοί, ή μια πρόκληση να επικοινωνήσεις με ένα διαφορετικό τρόπο;
«Πρόκληση για το όνειρο, πρόκληση για την επικοινωνία, για μια στιγμή αδάμαστης θαλασσινής ομορφιάς».

Κάθε συναυλία σου βασίζεται στην έντονη ανταλλαγή ενέργειας. Πώς θα ήθελες το κοινό σου να το βιώσει από το σπίτι; Ποια εικόνα τους θα φέρνεις στο μυαλό καθώς τραγουδάς για να εμπνέεσαι;
«Η ενέργεια είναι πολύ σημαντική για μένα. Ανταλλάσσουμε απίστευτα φορτία μαγείας στις συναυλίες. Αν και σπίτι, θέλω να φαντάζομαι τους ανθρώπους να χοροπηδάνε, να αγκαλιάζονται, να ακούνε, να αφουγκράζονται, να εκφράζονται, να χίλια δυο. Ίσως λέω και χαζαμάρες. Να είναι ο καθένας όπως γουστάρει, να αφεθούμε απλά, κι αν νιώσουμε κάτι, αυτό θα μας μείνει μέσα μας για πάντα... Εγώ τους φαντάζομαι “αναμμένους” ανθρώπους».

Για πόσο ακόμα θεωρείς πως μπορεί να αντέξει ο κλάδος με κλειστούς τους χώρους; Νιώθεις ότι απειλείται πλέον η βιωσιμότητα όλων;
«Ο κλάδος μας, όπως και άλλοι κλάδοι, έχει γονατίσει στην κυριολεξία. Αόρατοι μέσα σε ένα σκηνικό δυστοπίας, παράνοιας, ενώ παίζει συνέχεια η φάση δύο μέτρα και δύο σταθμά. Κοινώς, θα τρελαθούμε όλοι τελικά. Άλλοι ορθάνοιχτοι, άλλοι κατάκλειστοι. Γίνονται “δουλίτσες” που πρέπει, όσον αφορά την καταστροφή του περιβάλλοντος και τη φτωχοποίηση πνεύματος και επιβίωσης, αλλά τα άλλα μερακλαντάν και καλά να ’μαστε».

Πώς κρίνεις τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στους ανθρώπους του πολιτισμού ένα χρόνο τώρα;
«Πονηρά ουδέτερη, αδιάφορη για το σύνολο των εργατών (όλων) της τέχνης, αδύναμη ίσως εκ προθέσεως να διαχειριστεί το κομμάτι του πολιτισμού. Εμείς τσιμέντα στην Ακρόπολη και σκάνδαλα και στην Αίγυπτο ανοίγει το μεγαλύτερο μουσείο στον κόσμο (GEM) και το υπουργείο Παιδείας βάζει στα σχολεία τα ιερογλυφικά ως υποχρεωτικό μάθημα. Μ’ άρεσε αυτό πολύ. Δεν τα λέω επικριτικά. Έχω πληγωθεί με το όλο, με όλη την αντιμετώπιση εδώ».

Τι μπορούμε να κάνουμε οι καλλιτέχνες για να κερδίσουμε πίσω τις ζωές μας;
«Μπορούμε να μη σταματάμε να υπάρχουμε, να τραγουδάμε, να δημιουργούμε, να ζωγραφίζουμε, να χορεύουμε, να παραμένουμε παιδιά παρʼ όλο το σκοτάδι, να φανταζόμαστε έναν άλλο κόσμο, πιο δίκαιο και πιο ονειρικό, ώστε να καταφέρουμε να τον προσεγγίσουμε. Να μη σταματάμε να διεκδικούμε τα θέλω μας. Να φτιάξουμε τη δική μας “Laputa: Castle in the Sky” (ταινία του Miyazaki). Eίμαστε εδώ και δεν θα φύγουμε, πάντως. Όλοι μαζί».
 
Τι σε θυμώνει περισσότερο μέσα σ’ αυτό που ζούμε; Και τι σε παρηγορεί;
«Με θυμώνει πάρα πολύ η κατάσταση με τους γιατρούς (καμία πρόσληψη, παλεύουν μόνοι τους για όλα μόνο με παλαμάκι στυλ) και με τους ανθρώπους που πεθαίνουν μονάχοι. Με θυμώνει η αλόγιστη καταστροφή της φύσης στο όνομα της ανάπτυξης σε παγκόσμιο επίπεδο. Με θυμώνει η αδιαφορία και το ό,τι να ’ναι. Καταλαβαίνω ότι όλα είναι απρόβλεπτα, αλλά κάπου είναι και αστείο να είναι μερικώς απρόβλεπτα. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν μιλάω με κανένα χρώμα και κόμμα.

Με ενδιαφέρει μόνο η φύση, ο άνθρωπος, ο σεβασμός και η ευγένεια, η συγκατοίκηση στον πλανήτη, όχι σαν αγώνας επιβίωσης αλλά σαν αναπνοή για όλους. Με παρηγορεί καθετί το αληθινό και όμορφο».

Ποιοι άνθρωποι σου έχουν λείψει περισσότερο όλο αυτό το διάστημα;
«Η μαμά μου, η αδελφή μου, οι καλοί μου φίλοι, οι ώρες με τον Μοσχούτη, που παίζουμε χωρίς σκοπό, μονάχα δημιουργούμε μουσική».

Θέλεις να δώσεις μια υπόσχεση στο κοινό σου για το κοντινό μέλλον;
«Μετά το πρώτο live που θα ’μαστε όρθιοι, γεροί και χωρίς το φάντασμα του φόβου και του ιού, θα τους πάρω έναν έναν αγκαλιά».

Τι θα ήθελες να αφήσει μέσα στην ψυχή τους η συναυλία σου στην Αμοργό;
«Αγάπη, δύναμη, έρωτα, τρυφερότητα, τα συστατικά της επανάστασης... Καλή αντάμωση!».

INFOS

ΜΑΤΟΥΛΑ ΖΑΜΑΝΗ

Κυριακή 11 Απριλίου
Live streaming στο Λιμάνι
Αμοργός
Ώρα έναρξης: 19.30
Διάρκεια παράστασης: 2 ώρες και 45 λεπτά

Link αγοράς εισιτηρίου και live streaming

Τα εισιτήρια για το live streaming στοιχίζουν 12,00€ ανά κωδικό
Early birds: 10€

Πιστοί σωματοφύλακες
Σπύρος Μοσχούτης: Τύμπανα
Γιάννης Κονταράτος: Βιολί, microkorg
Nίκος Αγγούσης: Κλαρίνο
Κυριάκος Ταπάκης: Λαούτο, μπουζούκι
Γιώργος Μπουλντής: Acoustic bass, synth bass
Νίκος Βογιατζάκης: Ηλεκτρική κιθάρα
Δημήτρης Δημητριάδης: Sound engineer
Κώστας Καλογιάννης: Monitoring
Γιώργος Κλαδούρης: Φωτισμοί
Ηχητικά: Μπράτσα του Κάμπου

Θαλασσινή ομάδα
Live stream: Lights on Mics
Παραγωγή: Κώστας Χριστόπουλος - Four Seasons
Επιμέλεια παραγωγής στην Αμοργό: Μάτα Λαμπροπούλου
Υπεύθυνος YouTube, Instagram: Γιώργος Χαμαλίδης
Φωτογραφία αφίσας: Γιάννης Σιούτης
Γραφιστική επιμέλεια: Εύρος Βοσκαρίδης
Βίντεο teaser: M.Theol.photography
Μοντάζ teaser: Haris Christofylakos
Επιμέλεια σκηνής: Νίκος Μελανίτης
Σκηνικά, Promo video instagram: Ραμόνα Αντουανέτα Γκίκα (Yria ceramics)
Επικοινωνία στο ίντερνετ: Μυρσίνη Χριστοπούλου, Καλλιόπη Τσάτσου
Επιμέλεια: Αρίστεια Αγγελοπούλου

Ευχαριστούμε τον Δήμο Αμοργού για την υποστήριξη στην εξεύρεση χορηγών (Blue Star, Cosmote), για το συντονισμό φιλοξενίας και για την παραχώρηση χώρων και μέσων, όπου απαιτήθηκαν.

Επικοινωνία – Προβολή στα ΜΜΕ

Χαρά Ζούμα | t. 210 3224765 | m. 6980 571057 |
Nίνα Αλτάνη | t. 210 3224765 | m. 6985 560600 |