Στο τραγούδι του, ο 27χρονος τραγουδοποιός καταθέτει τη δική του οπτική για όλα όσα ζούμε ενάμιση χρόνο τώρα, αλλά και για τα «αλλόκοτα» παιδιά της δικής του γενιάς, που όπως μας λέει ο ίδιος: «Με πείσμα προσπαθούν μέσα στο χάος να στήσουν κάτι καινούργιο».

Τι σε ώθησε να γράψεις το τραγούδι και πώς προέκυψε η συμμετοχή του Δημήτρη Μυστακίδη;
«Αφορμή για να γραφτεί αυτό το τραγούδι ήταν κάποιες βαθύτερες σκέψεις που είχα, οι οποίες ξεκίνησαν από το θέμα του εμβολιασμού κατά του ιού. Σκέφτηκα πως, αναμφίβολα, η κατάσταση που βιώνουμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο είναι πολύ δύσκολη. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα πολλά δεινά που μας ταλανίζουν: η φτώχεια που γιγαντώνεται, η αστυνομική βία που δεν λέει να σταματήσει, το μίσος για το διπλανό μας, κάθε μορφής ρατσισμός και πολλά πολλά ακόμη. Έτσι γεννήθηκε αυτό το τραγούδι.
Η συμμετοχή του Δημήτρη Μυστακίδη προέκυψε στο πλαίσιο του ότι είχα τη χαρά και την τιμή να είμαι μαθητής του για ένα διάστημα. Άκουσε το κομμάτι, έπειτα από προτροπή μου, και δέχτηκε να συμμετέχει στο τραγουδιστικό μέρος, κάτι για το οποίο τον ευχαριστώ βαθύτατα».

Η απάθεια και η αδιαφορία μας για όσα συμβαίνουν είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας;
«Σίγουρα είναι δύο από τους μεγαλύτερους εχθρούς μας. Προσωπικά, πιστεύω πως καμία κοινωνία δεν μπορεί να εξελιχθεί, αν κυριαρχεί σε αυτήν το “ο καθένας για την πάρτη του”. Οφείλουμε να παρατηρούμε τι γίνεται γύρω μας, να αντιδρούμε άμεσα σε καθετί που βλάπτει το σύνολο και σίγουρα να δείχνουμε περισσότερη αλληλεγγύη και ανθρωπιά στους συνανθρώπους μας».

Τα «αλλόκοτα παιδιά», όπως περιγράφεις τους νέους ανθρώπους στο τραγούδι, τι καινούργιο αισθάνεσαι ότι φέρνουν μαζί τους;
«Η νέα γενιά, στην οποία ανήκω και εγώ, ή αν θέλεις τα “αλλόκοτα παιδιά”, έχουν ιδέες, δημιουργούν, ονειρεύονται, ίσως διαφορετικά από ό,τι οι προηγούμενες γενιές. Ο κόσμος προχωράει, και με πείσμα προσπαθούν μέσα στο χάος να στήσουν κάτι καινούργιο, με θεμέλια όμως τις αρχές, τις αξίες και τα βιώματα που διδάχτηκαν από την προηγούμενη γενιά. Και εκεί είναι που η κοινωνία οφείλει να είναι περισσότερο κοντά τους/μας. Αλλιώς, θα υπάρχουν πάντα δύο πόλοι αντίθετοι, χωρίς κανένα σημείο επαφής».

Τι είναι αυτό που κυρίως δεν πρέπει να ξεχάσουμε από «αυτό που ήμασταν παλιά»;
«Τείνουμε να ξεχνάμε πώς ήταν οι άνθρωποι παλιά. Εκείνοι οι εξωστρεφείς άνθρωποι, που χαμογελούσαν αληθινά. Που όλες τις δυσκολίες τού τότε τις αντιμετώπιζαν πιο αισιόδοξα και με περισσότερη επιμονή. Οι άνθρωποι που η ταυτότητά τους ήταν ο χαρακτήρας τους. Η εξωτερική ομορφιά ερχόταν σε δεύτερη μοίρα. Γιατί τότε έκρυβαν περισσότερη ομορφιά μέσα τους. Τώρα που αδειάσαμε από μέσα, κοιτάμε πώς να καλύψουμε το κενό με ψεύτικα στολίδια. Φοβάμαι, όμως, πως χωρίς ψυχή τίποτα από αυτά δεν έχει αξία».

Ο κόσμος μας μετά την πανδημία θα είναι ένας άλλος κόσμος;
«Σίγουρα θα έχουν αλλάξει τα δεδομένα σε πολλά επίπεδα. Αφήνοντας στην άκρη την οικονομία κ.λπ. Θέλω να πιστεύω πως το διάστημα του εγκλεισμού λειτούργησε ευεργετικά στο να ψάξουμε λίγο βαθύτερα τους εαυτούς μας. Αν κρίνω από το γεγονός ότι, το τελευταίο διάστημα, έχουν έρθει στο φως πολλές “αμαρτίες”, μάλλον πετυχαίνει. Περισσότερη αυτοκριτική, προτεραιότητες, αξιολόγηση των πραγματικών μας αναγκών. Με αυτά και όχι μόνο στο προσκήνιο, ναι, ο κόσμος μας μετά την πανδημία θα είναι ένας άλλος κόσμος».

* Ο Άγγελος Βλαϊκούδης γεννήθηκε το 1994 στη Θεσσαλονίκη, όπου και διαμένει. Από μικρή ηλικία ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη μουσική. Αυτοδίδακτος στην κιθάρα, ξεκίνησε να σκαρώνει τα πρώτα του τραγούδια κάπου στο 2010. Από το 2012, άρχισε να παίζει σε διάφορα μουσικά στέκια της Θεσσαλονίκης και της υπόλοιπης Βόρειας Ελλάδας. Ασχολείται με το έντεχνο/λαϊκό ρεπερτόριο. Υπογράφει και μουσική και στίχο στα τραγούδια του και εύχεται να βρουν το δικό τους χώρο μέσα στο χρόνο.

** Φωτογραφία: Χριστίνα Βλαϊκούδη

Ακολουθήστε τον Άγγελο Βλαϊκούδη

YouTube channel: https://bit.ly/3paxSvh

Facebook: http://bit.ly/380zwFv

Facebook Official page: https://bit.ly/2RNI2G7

Instagram: http://bit.ly/380zwFv