«Λάκκα Δωδώνη», «Ο τραγουδιστής», «Γιω Μαργιώ» είναι κάποια από τα τραγούδια τους με τα οποία μας συστήθηκαν στο χώρο και φυσικά δεν πέρασαν διόλου απαρατήρητοι από κοινό και συναδέλφους μουσικούς. Οι Αλκμάν ανήκουν στην επόμενη μέρα της νέας μουσικής δημιουργίας, εκεί όπου η λαϊκή παράδοση και η ροκ μουσική δεν συνταιριάζονται στην επιφάνεια, αλλά συμφύονται ως μία κοινή αυτοσχεδιαστική ρίζα και σε συνδυασμό με έναν ουσιαστικό λόγο γεννούν ένα άκουσμα φρέσκο και ταυτόχρονα βαθιά παραδοσιακό.

Η περιέργειά μου να τους «αποκωδικοποιήσω», μαθαίνοντας περισσότερες πληροφορίες για τον τρόπο που σκέφτονται και δημιουργούν, είχε αποτέλεσμα αυτή τη συνέντευξη, που αποτυπώνει ενδιαφέροντα στοιχεία της κοσμοθεωρίας και της προσέγγισής τους στη μουσική. Και φυσικά, τον Τσαϊκόφσκι (τον οποίο και αναφέρουν παρακάτω) με μεγάλη χαρά τον αφήσαμε στο κείμενο ακριβώς με τον τρόπο που τον έγραψαν οι ίδιοι: «Τσαηκόβσκη». Είναι άραγε η περίπτωση μίας παλιάς ορθογραφίας, πιο «συναισθηματικής», που την ανέσυραν για να υπογραμμίσουν το σεβασμό τους προς το συγκεριμένο πρόσωπο ή απλώς θεωρούν τη γραφή αυτή ωραιότερη; Όπως και να ’χει, στη ροή της συνέντευξής τους διαβάζεται ως παλιά και καινούργια την ίδια στιγμή. Όπως ακριβώς και τα τραγούδια τους.

Νέο άλμπουμ, με τίτλο «Ξανά και ξανά». Ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα σε αυτό και στο πρώτο σας, «Στην πόλη ανήκω»;
«Οι διαφορές είναι πολλές. Κατ’ αρχάς, η αίσθηση είναι τελείως διαφορετική. Η κυκλοφορία του πρώτου δίσκου ήταν πολύ πιο δύσκολη, με την έννοια ότι δεν φανταζόμασταν καθόλου πώς θα πάει, αν θα ενδιαφερθεί ο κόσμος, αν θα βρεθεί έστω κι ένα μικρό κοινό που να το αγκαλιάσει. Τώρα αυτό το κοινό υπάρχει. Δεν παρουσιαζόμαστε πρώτη φορά. Στο μεσοδιάστημα έχουμε κυκλοφορήσει και κάποια singles, δύο διασκευές, ε και κάπως ο δρόμος είναι περισσότερο “πατημένος”. Έχουμε μια μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη δουλειά μας. Βέβαια οι δυσκολίες είναι και πάλι πολλές. Η χρηματοδότηση είναι σταθερά δική μας. Τα live, όπου θα δοκιμάζονταν τα τραγούδια μας, τον τελευταίο καιρό ήταν ανύπαρκτα. Και, επιπλέον, η ευθύνη απέναντι σε αυτούς που μας στήριξαν και μας πίστεψαν είναι μεγαλύτερη τώρα.

Μια άλλη σημαντική διαφορά είναι ότι τα τραγούδια του δεύτερου δίσκου είναι περισσότερο δουλεμένα στη φάση της ηχογράφησης, γιατί μας δόθηκε απλόχερα πολύ περισσότερος χρόνος από ό,τι στον πρώτο μας δίσκο. Γι’ αυτό ευχαριστούμε απεριόριστα τον ηχολήπτη μας, Γιάννη Ταβουλάρη».

Αλκμάν - Η Ντίνα (ft. Δημήτρης Μυστακίδης) | Official Lyric Video

Υπάρχει μια κοινή γραμμή στη θεματολογία των τραγουδιών που να τα συνδέει μεταξύ τους;
«Γενικά τα τραγούδια μας εκκινούν από την κοινωνική και πολιτική μας φύση. Σπάνια θα βρείτε αμιγώς ερωτικό τραγούδι στους δίσκους μας. Η φύση, η πόλη, η γυναίκα, το μαζί και το χώρια, το κλουβί, ο καναπές, τα λάθη και τα σωστά μας, ξανά και ξανά κρύβονται πίσω από τους στίχους μας. Και πάντα μια δυνατή αισιοδοξία για το αύριο!».

Ποια ανάγκη σας οδήγησε στη δημιουργία του;
«Τα νέα μας τραγούδια, το μεράκι μας, η παρέα κι η αγάπη μας ο ένας για τον άλλον. Αυτά μας κάνουν να θέλουμε να είμαστε μαζί, να παίζουμε μαζί, να επικοινωνούμε με τον κόσμο που έρχεται στα live μας και με τον κόσμο που μας ακούει από μακριά». 

Με τον Δημήτρη Μυστακίδη και τη Μαρία Παπαγεωργίου, που συμμετέχουν σε δύο τραγούδια, αισθάνεστε ένα είδος εκλεκτικής συγγένειας;
«Ο Δημήτρης Μυστακίδης είναι δάσκαλος για μας! Τον θαυμάζουμε για τη μουσική του πορεία, τη γνώση, το ταλέντο και τις επιλογές του. Επίσης, ταυτιζόμαστε απόλυτα με τον πολιτικό του λόγο. Μας έχει βοηθήσει πολλές φορές με μεγάλη γενναιοδωρία και γενικά του χρωστάμε πολλά. Οπότε το “εκλεκτική συγγένεια” θα αδικούσε κατά κάποιον τρόπο το συναίσθημά μας.  Για τη Μαρία Παπαγεωργίου, ναι, νομίζουμε ότι ταιριάζει καλά. Μας ταιριάζει το ύφος, το ήθος, η αισθητική, η παρουσία της στο χώρο. Στη συνεργασία μας ήταν εκπληκτική και την ευχαριστούμε ΠΑΡΑ πολύ!».

Αλκμάν - Μου μίλησε ένα γιασεμί (ft. Μαρία Παπαγεωργίου) | Official Lyric Video

Είναι ο λόγος που γεννά κυρίως τις μελωδίες στα τραγούδια σας ή συμβαίνει και το αντίθετο;
«Συνήθως ναι, η ιδέα είναι ένα θέμα, μια εικόνα, μια κουβέντα, μια εμπειρία, ένα συναίσθημα που γίνεται λόγος. Κάποτε ο στίχος φέρνει σχεδόν αυτόματα και τη μελωδία του. Άλλες φορές διαμορφώνεται ως στίχος και μετά μελοποιείται».

Το πρώτο σας άλμπουμ έτυχε θερμής υποδοχής από το χώρο. Στην πορεία για το δεύτερο, πώς διαχειριστήκατε τις αυξημένες προσδοκίες;
«Θέλαμε να κάνουμε κάτι καινούριο και διαφορετικό. Ίσως, αυτό είναι και μία “πονηρή” διέξοδος από αυτό που χαρακτηρίζετε ως “αυξημένες προσδοκίες”. Να μη συγκριθεί το νέο με το παλιό για να τη βγάλει καθαρή... Ας πούμε η “Λάκκα Δωδώνη”, που γράφτηκε από κοινού από τον Δημήτρη και τον Κυριάκο, δεν θα ξαναγραφτεί ποτέ, γιατί η συνθήκη ήταν τέτοια που δεν θα ξαναείναι. Αλλά, από την άλλη, έχουμε εμπιστοσύνη στις νέες συνθήκες που γεννούν νέα τραγούδια. Αυτό που εγγυόμαστε είναι ότι κι ο δεύτερος δίσκος έγινε με ειλικρίνεια, κόπο και μεράκι. Είναι τα νέα μας τραγούδια... τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο».

Ως μπάντα, θα έλεγα ότι σας χαρακτηρίζει ένας αυξημένος βαθμός αυτογνωσίας, μοιάζει να εκφράζετε πολύ ελεύθερα τον εαυτό σας, μουσικά και στιχουργικά. Κάπως έτσι προκύπτει ο ιδιαίτερος ήχος σας;
«Πωπώ, αυτό είναι μεγάλο κομπλιμέντο! Ευχαριστούμε πολύ! Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει απόλυτη αποδοχή μεταξύ μας. Είμαστε πολύ διαφορετικοί και ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στο γκρουπ. Από το να μην έρθει στην πρόβα ή ακόμα και στο live μέχρι να παίξει δέκα βιολιά και όχι ένα στην ηχογράφηση γιατί έχει απίστευτη έμπνευση. Μπορεί να παίξει άλλα από αυτά που σε γενικές γραμμές συνεννοηθήκαμε, γιατί έτσι του βγαίνει τη δεδομένη στιγμή. Υπάρχει μία ελευθερία που καμιά φορά τρομάζει ακόμα και συνεργάτες μας, αλλά για μας είναι σημείο εκκίνησης. Γενικά θέλουμε να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Όσο για την αυτογνωσία, είναι μεγάλη κουβέντα. Ίσως καθένας το αισθάνεται διαφορετικά. Σε κάθε περίπτωση, είναι ευχή για όλους».

Αλκμάν - Μεσανατολικό (Official Lyric Video)

Αντιμετωπίζετε τη δημιουργία ενός άλμπουμ σαν το αποτύπωμα της περιόδου όπου γράφεται ή παράλληλα ανιχνεύετε και στοιχεία με πιο διαχρονική ισχύ;
«Πολύ ωραία ερώτηση! Παραπάνω είπαμε ότι σίγουρα είναι αποτύπωση της περιόδου όπου γράφεται. Δεν θα μπορούσε να μην είναι. Τώρα, για τα στοιχεία με διαχρονική ισχύ, αν ανιχνεύονται στα τραγούδια μας είναι για μας ευχής έργον. Και σίγουρα δεν είναι στοιχεία που τα βάζουμε επειδή το θέλουμε και το προσπαθούμε. Αυτά απορρέουν από τη γνώση, την αισθητική και την προσωπικότητα του καθενός μας. Αν μέσα μας υπάρχουν τέτοια στοιχεία, θα βγουν και στα τραγούδια μας και στην επικοινωνία μας με τον κόσμο. Μακάρι, είναι η απάντηση».

Έχετε πρότυπα στο μουσικό χώρο και ποιο είναι το πιο μεγάλο σας όνειρο ως μπάντα;
«Ε, ναι, φυσικά έχουμε πρότυπα! Ο Μάλαμας, ο Θανάσης, η Πλάτωνος, ο Αλκίνοος, ο Μυστακίδης, αλλά και ο Waters, ο Vedder, η Nina Simone, τα παιδιά στους support art workers, γενικά οι άνθρωποι που απέχουν από τα ΜΜΕ και έχουν έναν κριτικό - πολιτικό λόγο για τα πράγματα. Με τα όνειρα δεν τα πάμε και τόσο καλά! (γέλια) Το συζητούσαμε και προχτές με τα καλά μας τα φιλαράκια από τη Ρεβάνς. Οι περισσότεροι έχουμε οικογένειες και πολύ επιβαρυμένη καθημερινότητα. Οι Αλκμάν είναι το “φυλαχτό” μας. Το φυλαχτό το φυλάς και δεν το εκθέτεις. Κάπως έτσι αισθανόμαστε για τους Αλκμάν και οπωσδήποτε η αίσθηση αυτή θέτει στην κορυφή ένα και μόνο βασικό όνειρο: να είμαστε αγαπημένοι και πάντα οι ίδιοι έξι μαζί!».

Πώς θα περιγράφει μελλοντικά η Ιστορία το σημερινό πολιτισμό μας; Θα θέλατε να ζείτε και να δημιουργείτε σε διαφορετική εποχή;
«Για την πρώτη σας ερώτηση: η Ιστορία θα καταδικάσει τους καλλιτέχνες παιδεραστές, που για να κάνουν τέχνη πρέπει να τρέφουν με κάθε κόστος το ναρκισσισμό τους. Δεν θα θυμάται τους καλλιτέχνες που έχουν την “καλλιτεχνία” αυτοσκοπό τους. Θα θυμάται τους εργάτες της τέχνης, που με γνώση και ειλικρίνεια εκφράζουν την εποχή τους. Αυτοί πάντα θα γράφουν την Ιστορία του πολιτισμού μας.

Θα θέλαμε να ζούμε σε άλλη εποχή; Ναι, γιατί όχι; Ο Κυριάκος ιεροψάλτης στο πλευρό του Πέτρου του Λαμπαδάριου, ο Σινάνογλου στο Seattle του ’90, η Αθηνά χορεύτρια στην ομάδα της Pina Bausch, ο Κώστας στα ’30s, Ο Βαγγέλης στα ’80s και o Καζάνης στο μέλλον -είναι πολύ μπροστά αυτός! Αλλά, πώς θα κάναμε το γκρουπ τότε; Άσε καλύτερα».

Αλκμάν - Χαλάλι (Official Audio Release)

Στους καιρούς της απόλυτης κυριαρχίας της εικόνας, με ποιον τρόπο μπορεί να μιλήσει η μουσική στους ανθρώπους και να ακουστεί δυνατά;
«Κοιτάξτε, η μουσική έχει κάποια οντολογικά χαρακτηριστικά που την κάνουν ατρόμητη! Κατ’ αρχάς, αναπτύσσεται στο χρόνο! Επιπλέον, είναι άυλη και απροσδιόριστη! Επίσης, έχει έναν πανίσχυρο λειτουργικό χαρακτήρα όταν κινείται εκτός πλαισίου τέχνης! Και για να γίνουμε πιο σαφείς: Η μουσική είναι κάτι που ρέει στο χρόνο, έχει πορεία, έχει αρχή, μέση και τέλος: Μια συμφωνία του Τσαηκόβσκη μπορεί σε μισή ώρα να ταξιδέψει τον ακροατή σε ατέρμονα μήκη και πλάτη και με απίστευτες διακυμάνσεις στο συναίσθημα και τη διάθεσή του. Η εικόνα είναι μία στιγμιαία αποτύπωση. Όσο και να σε ταξιδέψει, σύντομα θα “είσαι πίσω”. Επιπλέον η μουσική είναι άυλη: Είναι τόσο άμορφη η επαφή μαζί της, που η υποκειμενικότητα της μουσικής εμπειρίας είναι εκπληκτική! Η εικόνα σ’ τα δίνει όλα, σε κατευθύνει όπου θέλει αυτή, σου μασάει την τροφή. Η μουσική σε ελευθερώνει. Τέλος, η μουσική συχνά επιτελείται μέσα σε πλαίσια που ξεπερνούν το ηχητικό της αποτύπωμα και τότε αυτή και τα συγκείμενά της γίνονται ολοκληρωμένες εμπειρίες.   Έτσι, για παράδειγμα, σε ένα γλέντι το “μερίδιο” της μουσικής είναι ένα από τα συγκείμενα, τα υπόλοιπα είναι ο χορός, τα βήματα, τα πατήματα, τα πιασίματα, οι σχέσεις, οι μυρωδιές, το φαγητό, το καλοκαίρι, το νησί, το ξέδομα. Όλα παίζουν το ρόλο τους... με τη διαφορά ότι χωρίς τη μουσική... γλέντι ΔΕΝ γίνεται!

Η εικόνα έχει δύναμη, φυσικά! Ας πούμε πρέπει, λέει, να κάνουμε μία φωτογράφηση γιατί δεν αρκεί η μουσική μας, ο κόσμος θέλει να δει και πώς είμαστε! (γέλια) ΟΚ, κι αυτό φυσιολογικό μας φαίνεται. Επίσης, η οπτικοποίηση ενός τραγουδιού μπορεί να του δώσει νέα υπόσταση, όπως έγινε στην περίπτωση των “Σουλιωτών μας”. Γενικά δεν μας τρομάζει η επικράτηση της εικόνας έναντι της μουσικής. Η εμπειρία της μουσικής είναι αδιαπραγμάτευτη!».

Εμείς δεν έχουμε παρά να τους ευχηθούμε καλή δύναμη για τη συνέχεια. Τον επίλογο αυτής της παρουσίασης αναλαμβάνουν οι δύο εξαιρετικοί καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο νέο άλμπουμ τους, ο Δημήτρης Μυστακίδης και η Μαρία Παπαγεωργίου. Και οι δύο δέχτηκαν με μεγάλη χαρά να μας πουν δυο λόγια για τους Αλκμάν και τους ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό.

Δημήτρης Μυστακίδης:
«Οι Αλκμάν για μένα αποτελούν την επιβεβαίωση μιας πεποίθησης. Ότι τα νέα παιδιά που ασχολούνται με τη μουσική, έχουν πολύ υψηλό αισθητικό και μουσικό κριτήριο. Κρατούν τις παρέες και δουλεύουν ήσυχα, με μοναδικό στόχο την έκφραση και όχι την επιτυχία. Αυτός είναι ίσως ο λόγος που “αγαπηθήκαμε” από την πρώτη στιγμή».

Μαρία Παπαγεωργίου:
«Όταν ο Δημήτρης μού έστειλε το τραγούδι, το έβαλα με χαρά μικρού παιδιού για να το ακούσω, γνωρίζοντας το έργο τους και θαυμάζοντάς τους. Είχα καιρό να ερωτευτώ τόσο άμεσα ένα τραγούδι, αμέσως με το πρώτο άκουσμα έφτιαξα έναν οδηγό φωνής και τον έστειλα στον Δημήτρη! Οι Αλκμάν είναι μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση στο χώρο της μουσικής, η φωνή του Κυριάκου Καραμπερόπουλου χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά μου. Ήταν μεγάλη μου τιμή που έβαλα ένα μικρό λιθαράκι στο έργο τους».

Αλκμάν - Οι Σουλιώτες

Λίγα λόγια για τους Αλκμάν:
Οι Αλκμάν ξεκίνησαν το μουσικό τους ταξίδι με το άλμπουμ «Στην πόλη ανήκω» (2016), το οποίο απέσπασε διθυραμβικά σχόλια. Συνέχισαν με ζωντανές εμφανίσεις σε γνωστά στέκια της Αθήνας, ενώ έχουν αγαπηθεί πολύ και από το κοινό στις επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας, χτίζοντας μια ιδιαίτερη σχέση μέσα από τα live και τους στίχους των τραγουδιών τους. Το 2018 εμφανίστηκαν στο πλάι του Διονύση Σαββόπουλου στο Ηρώδειο, ενός τραγουδοποιού που αποτελεί και ξεχωριστή πηγή έμπνευσης για το συγκρότημα, κατόπιν προσωπικής πρόσκλησης του ίδιου. Έκτοτε επικεντρώθηκαν στη δημιουργία του δεύτερου άλμπουμ τους, εξέλιξαν τον ήχο τους μέσα από τις live εμφανίσεις, τις πρόβες και την επικοινωνία με το κοινό και φτάνουν στο σήμερα να μας παρουσιάζουν ένα έργο πλήρες, με ταυτότητα παραδοσιακή και σύγχρονη, μιλώντας για θέματα που μας αφορούν όλους.

Οι Αλκμάν αποτελούνται από τους:

Κυριάκο Καραμπερόπουλο - τραγούδι, κλαρινέτο, σαξόφωνο  • Αθηνά Τασούλα - τραγούδι, μελόντικα • Δημήτρη Καζάνη - βιολιά και ντέφια • Δημήτρη  Σινάνογλου - τραγούδι, πιάνο • Κώστα Αρσένη - ηλεκτρικό μπάσο • Βαγγέλη Κοτζάμπαση - τύμπανα.

Επικοινωνία: zuma communications zumacom.gr