Κι όμως, ο φετινός Σεπτέμβρης για την ερμηνεύτρια και τραγουδοποιό Μαρία Παπαγεωργίου ξεκίνησε κάθε άλλο παρά ιδανικά. Η είδηση του θανάτου του Μίκη Θεοδωράκη έριξε βαριά τη σκιά της σε όλη τη χώρα. H Μαρία, που συνδέθηκε καλλιτεχνικά με τον κορυφαίο συνθέτη τα τελευταία χρόνια της ζωής του, βίωσε την απώλεια ενός δικού της προσώπου, όπως μαρτυρούν οι λέξεις που διάλεξε για να τον αποχαιρετήσει:

Αν θα περάσουν λίγες ώρες, λίγες μέρες, λίγα χρόνια ακόμα, θα μπορώ να συντάξω τα πιο όμορφα λόγια, σαν ένας ακόμα ανθός πάνω στα χιλιάδες που θα απλωθούν για χατήρι του. Τώρα όμως κλαίω. Και το πιο φυσικό μου φαντάζει αφύσικο. Ευτυχώς μετά από τόση αλληλογραφία, το τελευταίο που του έγραψα ήταν «Σ' αγαπώ». Ετσι είναι να φεύγει ο μαέστρος σου, που σου έδειξε τους ωκεανούς; Δεν είχα ιδέα πόσο πονάει. Αντίο μαέστρο μου, ακόμα και τώρα θα υπογράφω «Δική σου».

Ο αγαπημένος μας Μίκης έφυγε, αφήνοντάς μας όλους αμήχανους αναφορικά με το μέλλον του Πολιτισμού μας, που εκείνος όσο κανείς άλλος κουβάλησε στην πλάτη του για δεκαετίες. Ωστόσο, αν κάτι δίδαξε σε όλους μας ο σπουδαίος Θεοδωράκης με την καλλιτεχνική του δράση αλλά και με την ίδια του τη ζωή, αυτό ήταν πάνω απ’ όλα να μη σταματάμε να δημιουργούμε, υπερβαίνοντας διαρκώς τον εαυτό μας.

Έτσι, το επόμενο διάστημα, και καθώς οι υγειονομικές συνθήκες επέτρεψαν –έστω και υπό προϋποθέσεις– τα live στις μουσικές σκηνές, βρήκε και τη Μαρία να προετοιμάζει την επιστροφή της σε αυτές, ανακοινώνοντας την πρώτη από τις εμφανίσεις της στο Roof Stage του Gazarte τη Δευτέρα 27 Σεπτέμβρη, με guest την Κατερίνα Πολέμη.

Οι πολυαναμενόμενες Δευτέρες της Μαρίας ήταν και πάλι εδώ. Και μάλιστα με την καλύτερη παρέα, αφού η Ελληνοβραζιλιάνα τραγουδοποιός είναι αναμφισβήτητα μία υπερταλαντούχα ερμηνεύτρια και μουσικός και το αποδεικνύει σε κάθε περίσταση.

Η δεύτερη συνάντησή της, αυτή τη φορά με τη Μάρθα Φριντζήλα, που ήταν αρχικά προγραμματισμένη για τις 11 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκε τελικά στις 25 Οκτωβρίου. Όσοι βρέθηκαν στην ταράτσα του Gazarte εκείνη τη Δευτέρα μιλάνε ακόμα για τη ζεστή ατμόσφαιρα της βραδιάς και για την πολύ ενδιαφέρουσα χημεία των δύο ερμηνευτριών, για την οποία μας είχαν προϊδεάσει, άλλωστε, με την ιδιαίτερη σύμπραξή τους στην πρώτη σεζόν του «Μουσικού Κουτιού» της ΕΡΤ, αφήνοντας εξαιρετικά θετικές εντυπώσεις.

Τα λόγια της Μαρίας την επομένη της βραδιάς στο Gazarte, ήταν χαρακτηριστικά:

Η αγκαλιά της Μάρθας χώρεσε τα πάντα. Τη χαρά μου, τα τραγούδια, το χιούμορ της και πρωτίστως την αγάπη μας.

Παράλληλα με τη νέα ημερομηνία που ορίστηκε για τη βραδιά με τη Μάρθα Φριντζήλα, προστέθηκε και μία τρίτη εμφάνιση για την 1η Νοεμβρίου, δηλαδή τη Δευτέρα που μας πέρασε.

Από το πρώτο δευτερόλεπτο που ανακοινώθηκε ότι κοντά της θα βρεθεί η μοναδική Τάνια Τσανακλίδου, επικράτησε τεράστιος ενθουσιασμός, σαν ένα καλλιτεχνικό στιγμιότυπο που το είχαν οραματιστεί πάρα πολλοί άνθρωποι, ότι κάποια μέρα θα συμβεί. Ανάμεσά τους, βεβαίως, και εγώ.

Αυτή η σύνδεση που είχα κάνει στο μυαλό μου μεταξύ της Τάνιας και της Μαρίας δεν ήταν αυθαίρετη, άλλωστε αποδείχτηκε πως δεν την είχα κάνει μόνο εγώ. Κάτι τις συνέδεε και τις συνδέει αυτές τις δύο ερμηνεύτριες, κάτι περισσότερο από την ξεχωριστή χροιά της φωνής τους και τις αδιαμφισβήτητες ερμηνευτικές τους ικανότητες. Είναι πάνω απ' όλα η παρόμοια περπατησιά τους στον καλλιτεχνικό χώρο.

Τόσο η Τάνια Τσανακλίδου όσο και η Μαρία Παπαγεωργίου επέλεξαν μία καριέρα βασισμένη στο ένστικτό τους, ακολουθώντας αυτό και μόνο ως οδηγό στη μουσική τους πορεία. Κοινός δρόμος και των δύο, η άμεση επαφή ερμηνευτικά με το συναίσθημα της στιγμής και η αυθεντική σχέση με τους ακροατές, χωρίς «τρικ ευρείας αποδοχής». Και φυσικά, καμία από τις δύο δεν έχασε –η Τσανακλίδου σε μία γεμάτη καλλιτεχνική ζωή, η Παπαγεωργίου ήδη για μία δεκαετία και πλέον– ούτε έναν από τους φανατικούς ακροατές που κέρδισαν με το να είναι αληθινές, παραμένοντας ταυτόχρονα «συλλεκτικές» και «ακριβές» όχι από στρατηγική, αλλά λόγω συνέπειας στον χαρακτήρα τους και στον εαυτό τους.

Η συνύπαρξη των δύο τους επί σκηνής ένωσε τις τελίτσες του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος αυτού του είδους των καλλιτεχνών, που ζητούμενό τους δεν είναι το κυνήγι της επιτυχίας, αλλά η συνεχής φροντίδα της σχέσης εμπιστοσύνης που έχουν χτίσει με τους ακροατές τους.

Η είδηση που έφτασε αυτές τις μέρες στα αυτιά της Μαρίας ότι η πρωτότυπη μουσική της για την ταινία μικρού μήκους "Paradox" της Σουλτάνας-Τατιάνας Κουμούτση βραβεύτηκε στο μηνιαίο φεστιβάλ Καννών, ήταν ο επίλογος ενός φετινού φθινοπώρου που η ίδια δεν θα ξεχάσει.

Σίγουρα ούτε κι εμείς, όπως και την εξαιρετικής σημασίας κίνησή της να διαθέσει τα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου της «Μια χαραμάδα πανικού» από τις δύο τελευταίες εμφανίσεις της στο Gazarte για τα δικαστικά έξοδα της υπόθεσης δολοφονίας του/της Ζακ/ZackieOh.

Τέτοιους όμορφους καλλιτέχνες, τέτοια –ανέλπιστα– όμορφα φθινόπωρα, μακάρι να 'χουμε πολλά.

Φωτογραφίες: Ελευθερία Άνθη