ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Το σώμα μου, μου ανήκει. Εγώ είμαι η κυρίαρχος του, μέσα στο οποίο ζω και υπάρχω. Εγώ το φροντίζω και εγώ, αν θέλω, το πονάω και το ταλαιπωρώ. Εγώ γνωρίζω περισσότερο από τον καθένα τι είναι καλύτερο για εμένα και τι όχι - και η άμβλωση, είναι καθαρά δικό μου δικαίωμα και δεν έχει κανένας άλλος λόγο πάνω σε αυτό.
Οι υπουργοί σας χαϊδολογούν τους νεοναζί και χρησιμοποιούν συνεχώς την θεωρία των "δύο άκρων"; Υπάρχει λύση. Η αποπομπή του Μπογδάνου "ξεπλένει" και τους πιο δύσκολους λεκέδες!
Είναι η περίοδος πολυτέλεια; Η απάντηση είναι όχι. Γιατί όμως φορολογείται με αυτόν τον τρόπο;
Ποιοι επανάφεραν ήδη τους Χρυσαυγίτες στα σχολεία, στις γειτονιές μας και στα κεντρικά δελτία ειδήσεων και με ποιο σκοπό; Τα lockdown που έβαλαν τη χώρα στο γύψο έκαναν εύκολα τη "βρόμικη δουλειά" όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά οδεύοντας σιγά σιγά προς την «κανονικότητα», όπως την ονομάζουν, το σύστημα θα χρειαστεί τους φασίστες ξανά.
Δεν είναι και πυρηνική φυσική. Καποια στιγμή η οικειοποίηση της εθνικιστικής ρητορικής και η "κανονικοποίηση" της ακροδεξιάς με "λάφυρα" υπουργικούς θώκους, θα έβγαζε ξανά το φίδι απ' το αυγό.
Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε κυβέρνηση που να έχει τέτοια στήριξη από τα ΜΜΕ και ταυτόχρονα να είναι τόσο αδύναμη και εξαρτημένη από εσωκομματικές ισορροπίες. Ουδέποτε σε αυτόν τον τόπο εμφανίστηκε πρωθυπουργός που να είναι τόσο αλαζόνας και συγχρόνως να βρίσκεται σε τέτοιο βαθμό εκτός πραγματικότητας.
Ήταν στις αρχές Μαΐου του 2020, όταν μερίδα του ελληνικού Τύπου, έγραφε για το πως «η Ελλάδα νίκησε τον κορωνοϊό». Κάποια εφημερίδα μικρής κυκλοφορίας, προχώρησε ακόμα περισσότερο κι έγραψε ότι «η Ευρώπη βλέπει Τσιόδρα και Χαρδαλιά».
Προσωπικά, κουβαλώ ένα σκοτεινό παρελθόν σχετικά με τις απόψεις μου για τις γυναίκες. Ζούσα σε μια πλάνη, και πίστευα πως το κίνημα του φεμινισμού, δεν έχει πλέον λόγο ύπαρξης. Οι γυναίκες έχουν δικαίωμα στην εργασία, στη ψήφο, στα πάντα. Αυτή η εντύπωση είχε σχηματιστεί στο πατριαρχικό μυαλό μου. Νόμιζα πως όλα ήταν θέμα θεσμικών και νομοθετικών ψηφισμάτων. Νόμιζα πως μια χάρτα δικαιωμάτων του ΟΗΕ λειτουργούσε ως πανάκεια, που συνέθλιβε κάθε βία, κακοποίηση και διάκριση κατά των γυναικών. Ευτυχώς, όμως, ξύπνησα!
Πόσες φορές έχουμε πέσει θύματα αδιάκριτων ερωτήσεων ή προσβλητικών σχολίων που αφορούν εμάς, την εξωτερική μας εμφάνιση, τις επιλογές και γενικότερα τη ζωή μας;
Στις 2 Οκτωβρίου του 2007, τρεις «γραφικοί φασίστες» μπαίνουν στη Βουλή, εκλεγμένοι με τα ψηφοδέλτια του ΛΑ.Ο.Σ! 14 ακριβώς χρόνια μετά και οι τρεις είναι υπουργοί και ηγετικά στελέχη της «μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης». Δεν είναι ανέκδοτο. Κάπως έτσι, λίγο πριν την κρίση, άρχιζε η μεγάλη, μαύρη "κάθοδος", που έγινε συνήθεια.
Μαζί με τις εθνικές εκλογές την περασμένη Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου, μια ικανή πλειοψηφία των Βερολινέζων (56,3%) αποφάσισε με δημοψήφισμα πως δεν πρέπει να επιτρέπεται σε ιδιωτικές εταιρείες να έχουν στην ιδιοκτησία τους περισσότερα από 3.000 διαμερίσματα. Και πως τα διαμερίσματα των εταιρειών που έχουν ήδη παραπάνω από αυτό το κατώφλι θα απαλλοτριωθούν υποχρεωτικά από το κρατίδιο του Βερολίνου σε τιμή κατώτερη από αυτή της αγοράς.
Την ώρα που σε ολόκληρο τον κόσμο παρακολουθούμε αμέτοχοι την Μαύρη Διεθνή (Νεοφιλελευθερισμός, Άκρα Δεξιά, Εκκλησίες και ΜΜΕ) να μοιράζει σκοταδισμό, οι υπόλοιποι επικεντρώνουμε την κριτική μας στον μέσο -κακώς "εκπαιδευμένο"- σκοταδιστή και όχι στον κοινό μας δυνάστη.