Ο Ανδρέας Λοβέρδος, στο συγκεκριμένο άρθρο του, αναφέρει μεταξύ άλλων:

- «Το θεωρητικό υπόβαθρο της κατάργησης της θανατικής ποινής είναι η ουμανιστική αντίληψη για την κοινωνία και το κράτος. Σέβομαι ιδιαίτερα τον ουμανισμό, αλλά ταυτόχρονα δεν έχω κανένα θεωρητικό, πολιτικό ή νομικό δισταγμό να υποστηρίξω πως η ομαλή κοινωνική συμβίωση αποτελεί μία μόνιμη προτεραιότητα, που πολλές φορές προϋποθέτει και κάποιους σκληρούς κανόνες. Και είναι αυτονόητο πως η ποινή του θανάτου αποτελεί τη σκληρότερη παρέμβαση στο συνολικό σύστημα των κανόνων μιας χώρας. Μέσω αυτής επιχειρείται η έσχατη απειλή στον μελλοντικό εγκληματία και μέσω αυτής της απειλής επιχειρείται η διαφύλαξη υπέρτατων αγαθών, όπως είναι η ανθρώπινη ζωή και η αξιοπρέπεια.
Προκειμένου λοιπόν να προστατευθούν αυτά τα αγαθά, πιστεύω πως είναι αναγκαία: α) η πρόβλεψη της θανατικής ποινής σε οριακές περιπτώσεις (π.χ. ανθρωποκτονία όταν προηγήθηκε βιασμός ή βασανιστήρια), β) η οριακή επιβολή της και, τέλος, γ) η εκτέλεσή της μετά μεγάλο χρονικό διάστημα από την επιβολή της, προκειμένου να διασφαλιστούμε από περιπτώσεις δικαστικής πλάνης».

- «Επιβεβαίωση, άλλωστε, ότι η θανατική ποινή πράγματι λειτουργεί προληπτικά, εκφοβίζοντας τους μελλοντικούς εγκληματίες, αποτελεί ένα ακλόνητο στατιστικό δεδομένο: η Γαλλία κατήργησε το 1981 τη θανατική ποινή. Στη χώρα αυτή, στη δεκαετία 1970-1980 έγιναν πέντε μόνο δολοφονίες ανηλίκων. Αντίθετα, στα χρόνια 1984 έως 1993 καταγράφηκαν 84 δολοφονίες ανηλίκων».

- «Η σκληρότητα μιας τιμωρίας στην αυστηρότατη εκδοχή της όπως είναι ο θάνατος έρχεται να εξισορροπήσει τη σκληρότητα ορισμένων εγκλημάτων».

- «Θετική είναι η συνεισφορά της εσχάτης των ποινών και σε δύο άλλους τομείς: α) μειώνει τις περιπτώσεις της συνήθως κοινωνικώς επιδοκιμαζόμενης «αυτοδικίας»· τα πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος του θύματος αποτρέπονται από το να «πάρουν τον νόμο στα χέρια τους»

Όπως αναφέρει σχετικά, με ανάρτησή του στο facebook, o δικηγόρος, Βασίλης Σωτηρόπουλος:

Με άρθρο του στα ΝΕΑ το 1997, ο τότε καθηγητής του Παντείου Aνδρέας Λοβέρδος τάχθηκε υπέρ της πρότασης 61 βουλευτών τότε (κυρίως της ΝΔ φυσικά, με αντίθετους Παυλόπουλο και Έβερτ) για την επαναφορά της θανατικής ποινής που ευτυχώς απέρριψε χωρίς πολλά πολλά ο Υπουργός Δικαιοσύνης του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Γιαννόπουλος.

Ο Λοβέρδος επικαλέστηκε 4 θλιβερά επιχειρήματα υπέρ της θανατικής ποινής.

1) Ότι το Σύνταγμα δεν αποκλείει την θανατική ποινή (βέβαια σε καιρό πολέμου!!!) και ότι το πρωτόκολλο του ευρωπαϊκού δικαίου που είχε τότε υπογράψει η Ελλάδα δεν είχε ακόμη κυρωθεί με νόμο (δηλαδή να παραβιάσουμε και τις ευρωπαϊκές μας υποχρεώσεις!!!).

2) Ότι η "ομαλή κοινωνική συμβίωση" είναι προτεραιότητα σημαντικότερη από την "ουμανιστική αντίληψη για την κοινωνία και το κράτος". Μάλιστα αυτό αναφέρει ότι δεν έχει και κανέναν ΠΟΛΙΤΙΚΟ δισταγμό να το υποστηρίξει! Να στήσουμε δηλαδή εκτελεστικά αποσπάσματα για να υποστηρίξουμε την ομαλή κοινωνική συμβίωση!

3) Ότι η ποινή είναι τιμωρία και όχι σωφρονισμός! Κι επειδή είναι τιμωρία, ας τον σκοτώσεις να τελειώνουμε, αντί να τον σωφρονίσεις.

4) Ότι η θανατική ποινή μειώνει την αυτοδικία (βεντέτες κτλ) και ενισχύει την επιείκεια στο ποινικό σύστημα!!! Δηλαδή να αναλάβει το κράτος τον ρόλο της βεντέτας, για να γίνουν πιο... επιεικείς (κι άλλο; ) οι δικαστές!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Ανδρέα Λοβέρδου ΕΔΩ.