Άρθρα και βίντεο που έρχονται στη δημοσιοτητα, εμφανίζουν αναπληρωτή μέλος της Επιτροπής που συστήθηκε από τον Θάνο Πλεύρη, να έχει επιτεθεί προσωπικά στον Σωτήρη Τσιόδρα και την κυβέρνηση, χαρακτηρίζοντάς τους αποτυχημένους στη διαχείριση της πανδημίας. 

Ο Γιώργος Νικολαΐδης είναι Διευθυντής στη Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού.

Σε δημόσια τοποθέτησή του πριν λίγους μήνες, ο κ. Νικολαΐδης, επιτέθηκε με σφοδρότητα και μειωτικούς χαρακτηρισμούς στον Σωτήρη Τσιόδρα και την κυβέρνηση.

«Τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης απόδείχθηκε ότι δεν ανάσχεσαν σε τίποτα τη μετάδοση του ιού. Άντε να την καθυστέρησαν κάνα δίμηνο, κανα τρίμηνο. Να θυμήσω σε όλους και όλες τη δήλωση του Εθνικού μας λοιμωξιολόγου, κ. Τσιόδρα, ότι αν δεν είχαμε μέτρα θα είχαμε 13.500 θανάτους. Σήμερα έχουμε 12.500 θανάτους. Τη δήλωση αυτή δεν θα τη δείτε να παίζει και να αναπαράγεται, για το πόσο πια γκροτέσκα φαίνεται ως προς τη στήριξη των μέτρων της καραντίνας, από κανένα Μέσο, φοβάμαι συμπεριλαμβανομένων και ενός κομματιού των μέσων της Αριστεράς», είχε δηλώσει μεταξύ άλλων, το νέο Μέλος της επιτροπής επιστημόνων του υπουργείου Υγείας.

Παρακάτω, ένα απόσπασμα από συνέντευξη του κ. Νικολαΐδη, στο in.gr, στις 19 Αυγούστου του 2020. Εκεί το νυν μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, επιτίθεται και πάλι στον πρωθυπουργό και την ομάδα διαχείρισης της κρίσης.

Πώς εξηγείτε το κλίμα ευφορίας που δημιουργήθηκε κάποια στιγμή γύρω από το ότι «νικήσαμε τον ιό»;

Σαν μεθυσμένοι από την παροδική ύφεση της ιικής δραστηριότητας πολλοί αναπαρήγαγαν ένα κλίμα θριαμβολογίας. Λες και η μείωση του συντελεστή εξάπλωσης του ιού μπορούσε να σημαίνει πως «την γλυτώσαμε», ενώ στην πραγματικότητα ήταν μαθηματικώς βέβαιο πως η επιδημία θα αναζωπυρώνονταν σιγά-σιγά με την έξοδο από το lockdown. Και με δεδομένο το ότι κανείς δεν μπορεί να διατηρεί το lockdown για πάντα, αλλά και το ότι ρεαλιστικά (και πέραν του παιχνιδιού εντυπώσεων και του αγώνα δρόμου των τμημάτων δημοσίων σχέσεων φαρμακευτικών εταιρειών, πανεπιστημίων, εσχάτως και χωρών ολόκληρων) αποτελεσματικό εμβόλιο ή αιτιολογική θεραπεία για τον κορονοϊό δεν προβλέπεται μάλλον ούτε εντός του 2021, η ψευδής αυτή εντύπωση ότι «νικήσαμε την επιδημία», επειδή την αποφύγαμε μόνο προσωρινά ενώ απλώς σπρώξαμε το κύμα κορύφωσής της λίγο προς το μέλλον, έσπειρε τον εφησυχασμό και τώρα δρέπει απογοητεύσεις.

Οι μετανάστες/πρόσφυγες, που πρώτοι στοχοποιήθηκαν από τα ΜΜΕ, εμφάνισαν κρούσματα που τους μεταδόθηκαν από Έλληνες και σίγουρα δεν μπορούν να ενοχοποιηθούν για το παρόν δεύτερο κύμα, αφού είναι ακόμα σε καθεστώς πολύμηνες πλέον γκετοποίησης και δη σε άθλιες συνθήκες. Ωστόσο, η κοινωνία μας θα κουβαλάει το στίγμα αυτής της μεταχείρισης των συνανθρώπων μας στην περίοδο της πανδημίας για χρόνια.

Τέλος στοχοποιήθηκαν εργαζόμενοι («γιατί ο φίλος του συγγενή του φίλου τους πήγε σε μια συναυλία»… ιχνηλάτηση της οποίας την ακεραιτότητα και αξιοπιστία πολύ λίγοι αναλογίζονται, «γιατί δεν φοράνε όλη μέρα πανιά που να τους καλύπτουν μύτη και στόμα» αλλά σε συνθήκες σαν κι αυτές που προαναφέρθηκαν κ.ο.κ.), η νεολαία (που έπινε περιπτερόμπυρες, συγχρωτιζόταν σε πλατείες, και τώρα κάνει διακοπές φλερτάροντας και κορυβαντιώντας μεταμεσονυκτίως) και εν γένει κάθε «διασκεδαστής» και ως εκ τούτου κοινωνικά ύποπτος για την πλέον συντηρητική ηθική οπτική.

Αρθρογραφία - «οι αντιεμβολιαστές δεν υπάρχουν»

Σε άρθρο του στο kosmodromio.gr τον Ιούλιο του 2021, αναφέρει:

Οι «αντιεμβολιαστές», οι αρνητές δηλαδή κάθε εμβολίου, εν γένει δεν υπάρχουν – ή τέλος πάντων αποτελούν μιαν απειροελάχιστη ομάδα του πληθυσμού. Πρόκειται για μια κατηγορία εν πολλοίς κατασκευασμένη, που δυστυχώς αναπαράγεται άκριτα από διαφόρους στις μέρες μας. Αντιθέτως, υπάρχουν πολλοί και πολλές που προβληματίζονται (δικαίως ή αδίκως) σχετικά με κάποια ιατροφαρμακευτικά προϊόντα που παρουσιάζονται ως «εμβόλια». Έτσι:

Αντιεμβολιαστής αντιτιθέμενος στο τριπλό εμβόλιο για την ερυθρά, την ιλαρά και την παρωτίτιδα είναι κάποιος που ενδεχομένως τάσσεται υπέρ μια μεταφυσικής «επιστροφής στην φύση», που υιοθετεί θεωρίες για τις υποτιθέμενες παρενέργειες ενός επί δεκαετίες αποτελεσματικού και ασφαλούς εμβολίου που αφήνει δια βίου (ή αν μη τι άλλο για καμιά δεκαετία) ανοσοποίηση κ.τ.λ.

Αντιεμβολιαστής αντιτιθέμενος στο εμβόλιο του τετάνου είναι κάποιος που παίζει με την ζωή του ή και την ζωή του παιδιού του.

Αντιεμβολιαστής αντιτιθέμενος στον μαζικό εμβολιασμό κατά του ιού Η1Ν1 της γρίπης το 2009 ήταν ένας μάλλον υποψιασμένος πολίτης που καταλάβαινε το μέγεθος της απάτης που μετέπειτα αποκαλύφθηκε και έμεινε γνωστό ως «σκάνδαλο της Novartis».

Αντιεμβολιαστής αντιτιθέμενος στον μαζικό και αδιάκριτο εμβολιασμό κατά της Covid-19, στον βαθμό που τα υφιστάμενα προϊόντα είναι (δεδηλωμένα από τις ίδιες τις εταιρείες που τα παράγουν) μη-αποστειρωτικού τύπου, δηλαδή ούτε εμποδίζουν το να κολλήσει κανείς ούτε το να μεταδώσει, και τα οποία ακόμα κυκλοφορούν με άδεια επείγουσας χρήσης, ενώ η όποια αποτελεσματικότητά τους δεν διαρκεί καλά-καλά ούτε μια σεζόν, χαρακτηρίζεται συνήθως στις μέρες μας κάποιος που επιμένει να σκέφτεται το τι σερβίρεται και δεν μασάει αμάσητα τα memes του διαδικτύου και τα φοβιστικά άρθρα των πλασιέ των φαρμακευτικών εταιρειών. Μπορεί, μάλιστα, κάποιος κρίνοντας επιστημονικά και ορθολογικά να κλίνει, ελλείψει άλλου μέσου, υπέρ της χρήσης αυτών των ακόμα αδιευκρίνιστης αποτελεσματικότητας και ασφάλειας προϊόντων για κάποιες πληθυσμιακές ομάδας (π.χ. ηλικιωμένοι, ευπαθείς), αλλά να εναντιώνεται στη χορήγησή τους σε όλον τον πληθυσμό και δη σε ομάδες (όπως π.χ. τα παιδιά) που πρακτικώς δεν κινδυνεύουν από Covid-19.

Οι «αντιεμβολιαστές», οι αρνητές δηλαδή κάθε εμβολίου, εν γένει αποτελούν μιαν απειροελάχιστη ομάδα του πληθυσμού. Οι αντι-αντιεμβολιαστές όμως είναι μια άλλη κατηγορία ανθρώπων

Οι αντι-αντιεμβολιαστές όμως είναι μια άλλη κατηγορία ανθρώπων. Είναι άνθρωποι που ενώ έχουν την κρίση, την πληροφόρηση και τη δυνατότητα να σκεφτούν τα παραπάνω επιλέγουν να κάνουν κήρυγμα (συνήθως από το διαδίκτυο – οι πιο προβεβλημένοι και από τα μέσα ενημέρωσης), ξιφουλκώντας ενάντια σε μια φανταστική κατηγορία άλλων ανθρώπων (τους «αντιεμβολιαστές»), με αποτέλεσμα να αποκλείουν κάθε ορθολογική και επιστημονική συζήτηση, τσουβαλιάζοντας κάθε θεμιτή επιφύλαξη και παραβιάζοντας κάθε κανόνα συλλογισμού. Ούτε και αυτοί, ωστόσο, είναι ενιαία ομάδα. Έτσι:

Αντι-αντιεμβολιαστής μπορεί να είναι κάποιος που έχει ιδιαίτερο πολιτικό όφελος, όπως λ.χ. τα κυβερνητικά στελέχη, από τη διαρκή μετάθεση της συζήτησης για τη διαχείριση της πανδημίας και τη νεοφιλελεύθερη επέλαση επ’ ονόματί της, προς τη διαρκή αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, άλλοτε των «ανεύθυνων νέων», σήμερα των «ψεκασμένων», πέρσι, για κάποιους αντιπολιτευόμενους, των «τουριστών» κ.ο.κ.

Αντι-αντιεμβολιαστής μπορεί κάλλιστα να είναι κάποιος που έχει άμεσο ή έμμεσο οικονομικό όφελος από την άκριτη και χωρίς πολλές-πολλές κουβέντες υιοθέτηση καθολικής χρήσης των προϊόντων που σήμερα παρουσιάζονται ως «εμβόλια» κατά του κορωνοϊού, όπως π.χ. οι «λοιμωξιολόγοι» που έχουν ήδη δείξει να φέρονται ως θεραπαινίδες της κυβερνητικής πολιτικής για την πανδημία υποτάσσοντας την επιστήμη στα μικροπολιτικά εφήμερα σχέδια, «επιστήμονες» της αντιπολίτευσης-συμπολίτευσης που έχουν άμεση οικονομική σχέση με πολυεθνικές του φαρμάκου κ.ο.κ.

Αντι-αντιεμβολιαστής μπορεί όμως να είναι και κάποιος που έχει πανικοβληθεί τόσο πολύ καταναλώνοντας ενάμιση χρόνο τώρα τον κυρίαρχο δημόσιο λόγο, σε βαθμό που αδυνατεί να σκεφτεί για λίγο το τι είναι εκείνο που λέει και που υποστηρίζει.

Αντι-αντιεμβολιαστής μπορεί ακόμα και είναι και κάποιος που έχει μπουχτίσει πια από την πολύμηνη καραντίνα και τις απαγορεύσεις και έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για επιστροφή στην κανονικότητα της ζωής του στον μαζικό εμβολιασμό αναμασώντας τον κυρίαρχο λόγο και χωρίς να αναλογίζεται ότι οι ίδιοι άνθρωποι που του έλεγαν ότι οι «δυο επόμενες βδομάδες θα είναι κρίσιμες» του υπόσχονται τώρα ότι με τον μαζικό εμβολιασμό θα τελειώσουν όλα. Υπόσχεση που προφανώς θα αποδειχθεί και αυτή κίβδηλη και μάλιστα εντός ολίγου, μόνο που ακόμα και τότε θα του λένε πως για τη νέα αναστολή της επανόδου στην κανονικότητα φταίνε οι μεταλλάξεις, οι όρθιοι στα μπαρ, η κυκλοφορία τις νύχτες, η μουσική και οι τρανταχτοί γέλωτες, και γενικά οτιδήποτε άλλο εκτός του ότι η όλη αντιμετώπιση της πανδημίας ήταν εξαρχής εσφαλμένη, προδιαγεγραμμένα αποτυχημένη.

Αντι-αντιεμβολιαστής μπορεί να είναι κάποιος επιστήμονας που αντλεί ναρκισσιστική επιβεβαίωση από την αντιπαράθεση με την αμαθή πλέμπα, ενώ η υπεροχή του απλώς συνίσταται σε μια τεχνοκρατική αντίληψη της επιστήμης παρότι αυτή εξελίσσεται στην εφαρμοσμένη εκδοχή της ολοένα και περισσότερο σε μια απλή εφαρμογή τεχνολογικών προϊόντων, πράγμα που τον/την οδηγεί αντικειμενικά σε μιαν αυξημένη προθυμία υπακοής προς ό,τι διακινείται από τα μίντια και την πολιτική εξουσία.

Αντι-αντιεμβολιαστής μπορεί να είναι και κάποιος που, ενώ είναι τοποθετημένος σε διάφορα αντισυστημικά μορφώματα, και έχει πανικοβληθεί και, πολύ περισσότερο, αισθάνεται μια ακατανίκητη ανάγκη να «πάει με τα νερά» του συστήματος μην τυχόν και κατηγορηθεί ότι διαρρηγνύει την «πανεθνική προσπάθεια». Πρόκειται για φαινόμενο για γέλια και για κλάματα, πιο πολύ θλιβερό όμως παρά φαιδρό, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ανθρώπους με πραγματικές αγωνιστικές περγαμηνές, πολιτικές εμπειρίες και κοινωνικές δεξιότητες…

Παρεμπιπτόντως, να σημειωθεί για όσους/ες θέλουν να στήνουν μια αντιπαράθεση ανάμεσα σε σκοταδισμό και φωταδισμό ότι η συντριπτική πλειονότητα των εκκλησιών όλων των θρησκειών και όλων των δογμάτων στήριξαν και στηρίζουν και τα λοκντάουν και τους μαζικούς εμβολιασμούς και όλα εν γένει τα ανάλογα μέτρα των κυβερνήσεων σε ολόκληρο τον κόσμο…