Συμπαιγνία ΜΜΕ-Κυβέρνησης με βαρύ άρωμα καθεστώτος - Τι πραγματικά συνέβη

Την ώρα που όλα τα κανάλια έκαναν λόγο για «επεισόδια στο ΑΠΘ» οι παρόντες στην συναυλία, δίνουν μια πολύ διαφορετική εικόνα. Συγκεντρώσαμε μερικές μαρτυρίες που καίνε την Κυβέρνηση, τα κανάλια και την Αστυνομία. Στο ερώτημα αν ήθελαν νεκρούς, η απάντηση είναι «Ναι, ήθελαν νεκρούς».

Συμπαιγνία ΜΜΕ-Κυβέρνησης με βαρύ άρωμα καθεστώτος - Τι πραγματικά συνέβη
ΠΡΟΒΟΛΗ

Το χειρότερο όλων είναι πως από αυτά που έχουμε διασταυρώσει από διαφορετικές πηγές, η Αστυνομία είχε ξεκάθαρο στόχο τη διάλυση της συναυλίας. Όχι μόνο έριξε στον χώρο της συναυλίας -κάτι που η ΕΛ.ΑΣ. αρνήθηκε με την ανακοίνωσή της- αλλά πρώτα έριξαν δακρυγόνα και κρότου-λάμψης στα αριστερά όπως κοίταζαν οι θεατές την σκηνή και όταν οι περίπου 6.000 θεατές προσπάθησαν να διαφύγουν από την αντίθετη κατεύθυνση, η Αστυνομία έριξε ακόμα περισσότερες κρότου-λάμψης και δακρυγόνα. Η μοναδική διέξοδος τότε ήταν να κινηθούν προς τα κάτω μέσα από μια σειρά από σκαλιά, κάτι που έκανε ακόμα πιο πιθανό το να ποδοπατηθούν οι θεατές. Εντύπωση προκαλεί πως παρά τις συγκεκριμένες μαρτυρίες, η Κυβέρνηση και η Αστυνομία δεν δείχνει καμία διάθεση να διερευνήσει το συμβάν. Η στρατηγική θύμησε έντονα βομβιστικές επιθέσεις, όπου μετά μια έκρηξη βόμβας, μια δεύτερη βόμβα περιμένει σε κοντινή απόσταση ώστε να υπάρχουν όσο το δυνατόν περισσότερα θύματα.

Από την οπτική γωνία του Δ.Μ.
Ο κόσμος αμέτρητος και η φωτογραφία από drone που κυκλοφορεί δείχνει ίσως τους μισούς και δεν υπερβάλω. Πάρα πολλά ζευγάρια με τα παιδιά τους μερικά μωρά σε καροτσάκια, πολλοί/ες άνω των 50 και γενικά πολύς κόσμος που ήρθε ίσως πρώτη φορά σε λάιβ ή την όποια εκδήλωση στο ΑΠΘ και αυτό έχει την σημασία του για ότι έγινε. Οι πολλοί αστυνομικοί και ασφαλίτες εντός και γύρω του ΑΠΘ, έβλεπαν και ήξεραν πάρα πολύ καλά ότι είχαν να κάνουν με πολύ κόσμο όχι του "χώρου" και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Δεν γνωρίζω αν προκλήθηκαν όπως έγραψε η ανακοίνωση της ΓΑΥΘ, ήμουν στην απέναντι πλευρά από εκεί που έγινε η πρώτη επίθεση με δακρυγόνα.Έριξαν πάρα πολλά,αρχικά σε απόσταση από την πλατεία Χημείου και μετά και μέσα στον κυρίως χώρο του λάιβ.Οι περισσότεροι προσπαθήσαμε να φύγουμε προς το μικρό τούνελ της Νομικής και τα σκαλοπάτια στο στέκι του ΝΑΡ για να βγούμε προς Εγνατία και πολλοί κυριολεκτικά χωρίς να ξέρουν που πάνε και που πατάνε, αφού δεν γνώριζαν τον χώρο. Στην έξοδο προς Εγνατία υπήρχαν ματ και ασφαλίτες από πριν.

Όταν πλησίασε εκεί ο πρώτος κόσμος,έριξαν και αυτοί δακρυγόνα,οπότε ο κόσμος ξεκίνησε να επιστρέφει,ενώ ερχόντουσαν και άλλοι προς εκείνη την πλευρά. Όσοι έχουμε ζήσει κάποιες καταστάσεις πραγματικά απορούμε πως δεν ποδοπατήθηκε κόσμος.

Ξεκάθαρη απόπειρα δολοφονίας και όχι άλλη μία μαζική ρίψη δακρυγόνων. Έφυγα από το ΑΠΘ αρκετή ώρα μετά,αφού βγήκε το συγκρότημα και είπε ακουστικά ένα τραγούδι.. Δεν έχω δική μου εικόνα των όσων έγιναν στην Εγνατία και την Καμάρα αν και δικοί μου άνθρωποι παρόντες είπαν το ίδιο πράγμα. Τα ΜΑΤ έδρασαν και εκεί με σκοπό να τσακίσουν κόσμο,έριξαν και εκεί δακρυγόνα και χρησιμοποιήθηκε η αύρα ίσως για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη μετά το 74. Και κάτι που οι περισσότεροι το αγνοούν και έχει την δική του σημασία και πρέπει να μαθευτεί: Το γράφουν λάθος πολλοί, θέλω να πιστεύω λόγω κακής ενημέρωσης.Δεν ήταν συναυλία του Παπακωνσταντίνου, αλλά το Ελευθεριακό Φεστιβάλ Κατειλλημένων Χώρων και Συλλογικοτήτων στο οποίο μεταξύ άλλων εκδηλώσεων και άλλων μουσικών συμμετείχε και ο Παπακωνσταντίνουν με το συγκρότημα του.Ο συνδυασμός του πολιτικού χαρακτήρα του φεστιβάλ με τον πολύ κόσμο που ήρθε στο ΑΠΘ λόγω και του Παπακωνσταντίνου, ήταν η αιτία της δολοφονικής επίθεσης των μπάτσων.

Από την οπτική γωνία της Ν.Γ.
Έρχόταν ένα σύννεφο δακρυγόνων και δεν ξέρω και τι άλλων χημικών κατά πάνω μας. Ένα κύμα ανθρώπων μετακινείται προς την έξοδο της Θεολογικής. Στενό το πέρασμα. Μέσα στο πλήθος έχω χάσει τους φίλους μου, στο τηλέφωνο ψάχνω το παιδί μου. Ψυχραιμία μονολογώ...ανεβαίνω πάνω σε ένα τσιμεντένιο πεζούλι πίσω από τους πάγκους με τα βιβλία, για να είμαι κάπως πιο ασφαλής. Μπροστά μου χιλιάδες προσπαθούν να περάσουν από μια μικρή έξοδο που οδηγεί στην Εγνατία. Άλλοι σκαρφαλώνουν σε τοιχία άλλοι πάνω σε κάτι λαμαρινένιες επιφάνειες και τους φωνάζουν τα παιδιά να κατέβουν, γιατί ίσως δεν αντέξουν το βάρος τους οι λαμαρίνες.
Ασφικτυώ. Κάπως πρέπει να φύγω. Παίρνω το δρόμο που οδηγεί στην Πρυτανεία.
Κι άλλος κόσμος κινείται προς τα εκεί κι ακολουθώ.

Λίγο πριν φτάσω την πλατεία της Πρυτανείας ΜΑΤ ρίχνουν κρότου λάμψης και άπειρα δακρυγόνα. Τρέχουμε προς τα πίσω να γλιτώσουμε από τα φρέσκα δακρυγόνα να πάμε στα παλιά. Άνθρωποι γύρω μου ξερνάνε, βήχουν, κάποιοι οργισμένοι φωνάζουν συνθήματα.

Κινούμαι προς τη σκηνή της συναυλίας σαν χαμένη. Με βρίσκουν γνωστοί μου βάζουν ριοπάν στα μάτια, "πιες λιγο". Ψυχραιμία. Άκουγα τη λέξη Ψυχραιμία σε λούπα ξανά και ξανά. Τηλέφωνο οι φίλοι " πού είσαι?" Πού είμαι, ξέρω κι εγώ? Έχασα για λίγο τον χρόνο, τον χώρο, βρέθηκα στην Αθήνα στο Εφετείο 7 Οκτώβρη του 2020 λίγα δευτερόλεπτα αφού ακούστηκε από τα μεγάφωνα "η Χρυσή Αυγή αποτελεί εγκληματική οργάνωση". Ίδια γεύση.

Από την οπτική γωνία του Θ.Κ.
Τρία στιγμιότυπα που θα μου μείνουν αξέχαστα από την συναυλία του Θανάση στο ΑΠΘ χτες, που πνίγηκε στα χημικά από την εγκληματική ΕΛΑΣ:

Ένα, η αλληλεγγύη. Τα δακρυγόνα έπεσαν πάρα πολύ κοντά στο σημείο όπου στεκόμουν, την ώρα που η μπάντα έπαιζε το "Η ουρά του αλόγου". Μέχρι να προλάβω να αντιδράσω, είχα πάρει αρκετές καλές τζούρες. Με τον κολλητό τρέξαμε χέρι χέρι σχεδόν στα τυφλά και με κομμένη την ανάσα για να προστατευτούμε. Φτάσαμε σε μια εσοχή και καθίσαμε με την πλάτη στον τοίχο βήχοντας και προσπαθώντας να συνέλθουμε. Εμφανίζεται μια νεαρή κοπέλα σαν από μηχανής θεά και μου βάζει στο χέρι ένα φακελάκι μαλόξ. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι που τη στιγμή του κινδύνου, αντί να προσπαθούν να σώσουν το τομάρι τους νοιάζονται για τους δίπλα, εμένα μου ξαναδίνει όρεξη για ζωή. Είμαι ευγνώμων.

Δύο, η ψυχή. Ένα εικοσάλεπτο μετά είμαστε μπροστά στη σκηνή, οι ηχολήπτες τα μαζεύουν, ο Θανάσης ψελλίζει "εγκληματίες" και "δεν γίνεται να το αφήσουμε έτσι αυτό", ο Δημήτρης Μυστακίδης με τα μάτια κατακόκκινα και πρησμένα από τα χημικά ξαναπερνάει την ζώνη της κιθάρας, και οι τέσσερις μαζί με τον Πιστιόλη και τον Λίταινα όρθιοι και αγκαλιασμένοι ξεκινούν με πάθος να παίζουν το "Σκουλαρίκι" χωρίς μικρόφωνα, ο κόσμος ξαναμαζεύεται, το ηθικό ανεβαίνει, και το τραγούδι μετατρέπεται σε γιορτή.

Χιλιάδες άνθρωποι ξεχνάνε τα χημικά και την καταστολή και τραγουδάνε εκστασιασμένοι.

Τρία, η αίσθηση της ευθύνης. Επιστρέφουμε από την πορεία (που πνίγηκε και αυτή στα χημικά) πίσω στον χώρο της συναυλίας και βρίσκουμε τους διοργανωτές, 10-15 άτομα, να μαζεύουν σχολαστικά τα σκουπίδια από όλον τον χώρο σε σακούλες. Ο κόσμος ήρθε ανάποδα, δεχτήκαν δολοφονική επίθεση, ρούφηξαν δακρυγόνα, αλλά προτεραιότητα τους ήταν να αναλάβουν ευθύνη για τον χώρο και να τον αφήσουν πιο καθαρό από ό,τι τον βρήκαν. Κι αυτό γιατί αγαπάν το πανεπιστήμιο, ως χώρο συνεύρεσης και δημιουργίας, αντίθετα με τους αστυνομικούς, που ως εισβολείς φέρνουν μόνο μίσος και καταστροφή.

Από την οπτική γωνία του Σ.Γ.
Μένω ψηλά στην Άνω Πόλη με άμεση θέα στο κέντρο της πόλης και πολλοί ήχοι φτάνουν στο σπίτι μου (πχ όλες οι συναυλίες της ΔΕΘ ακούγονται πεντακάθαρα). Χθες βράδυ ξύπνησα από τις κρότου-λάμψεις που έπεφταν στο ΑΠΘ και αυτή είναι μια αίσθηση που δεν θα ξεχάσω ποτέ.

Δακρυγόνα δίπλα σε συναυλιακή σκηνή μέσα σε campus Πανεπιστημίου με ελάχιστες εξόδους διαφυγής που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης πέφτουν μονο σε ανελεύθερα καθεστώτα.

Δεν θα μείνουμε σιωπηλοί.

Από την οπτική γωνία του Θανάση Παπακωνσταντίνου

Πριν από λίγο επέστρεψα στο χωριό που μένω και διάβασα την ανακοίνωση της αστυνομίας (σιγά να μη τη γράψω και με κεφαλαίο) για τα χθεσινά γεγονότα στη διάρκεια της συναυλίας μας στο γρασίδι της φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ: «…ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις, δεν κινήθηκαν εναντίον των ατόμων που την παρακολουθούσαν και δεν έγινε χρήση χημικών από αυτές, στο χώρο της συναυλίας». Ε, ναι! Μας έπιασε όλους ξαφνικά μια ανεξήγητη συγκίνηση, ένα φουλτάκιασμα στο πρόσωπο (από την έξαψη;) και δάκρυα χαρμολύπης. Κάποιος αναφώνησε ότι είδε το Χριστό φαντάρο! «Στη συνέχεια και κατά την αποχώρηση του πλήθους, μετά από διακοπή της συναυλίας…» Ε, ναι! Επίσης ανεξήγητα και απροσδόκητα, μόλις τελείωσε η «Ουρά του αλόγου», γύρισα προς τους μουσικούς και τους είπα «ως εδώ, στοπ!». Να φανταστείτε ότι ξαφνιάστηκα και γω ο ίδιος μ’ αυτή μου την ενέργεια. Σε σχετική, έκτακτη συνέλευση του σχήματος πάνω στη σκηνή, οι περισσότεροι συμφώνησαν ότι πρόκειται για ρωσικό δάχτυλο (συγκεκριμένα, το μεγάλο δάχτυλο του αριστερού ποδιού) και οι υποψίες πέσαν πάνω μου γιατί, σε ανύποπτο χρόνο, είχα εκμυστηρευτεί σε κάποιον από αυτούς ότι μου άρεσε πολύ το βιβλίο του Ρώσου σκηνοθέτη Αντρέι Ταρκόφσκι «Σμιλεύοντας το χρόνο».

Και δύο παροιμίες:

-«Κατά μάνα, κατά κύρη, κατά γιό και θυγατέρα». Η κυβέρνηση και τα μωράκια της μας έχουν φλομώσει στο ψέμα και τη διαστρέβλωση.

-«Γίνεται το γρούνι μοδίστρα;». Χωρίς σχόλια

17/9/2022

Θανάσης ο ανεξήγητος

Από την οπτική γωνία του Δημήτρη Μυστακίδη
«Τα πιτσιρίκια που βρίζεις είναι η μόνη σου ελπίδα» είχα γράψει κάποτε. Προχθές επιβεβαιώθηκα με τον καλύτερο τρόπο. Μετά την ρίψη των χημικών ΜΕΣΑ στον χώρο της συναυλίας όλος ο κόσμος πανικόβλητος άρχισε να τρέχει προς τις εξόδους με μεγάλο κίνδυνο να ποδοπατηθούν. Εμείς που ήμασταν πάνω στην σκηνή, δεν ήταν δυνατόν να φύγουμε γιατί όλος ο εξοπλισμός μας ήταν έκθετος όποτε και κάτσαμε εκεί εισπνέοντας μεγάλες ποσότητες δημοκρατίας του άριστου αλλά παρακολουθώντας ταυτόχρονα ένα ρεσιτάλ αλληλεγγύης και ωριμότητας. Θέλω να πω ένα τεράστιο μπράβο στα παιδιά της διοργάνωσης. Τεράστιο όμως. Τέτοια υπευθυνότητα δεν έχω ξαναδεί ούτε σε σούπερ επαγγελματικές διοργανώσεις. Μέσα στον πανικό που επικράτησε ήταν εκεί βοηθώντας όποιον είχε ανάγκη. Ψύχραιμα χωρίς ίχνος φόβου. Σήμερα διάβασα ότι μετά το τέλος των επεισοδίων γύρισαν στον χώρο για να μαζέψουν τα σκουπίδια και να παραδώσουν τον χώρο άψογο.

Σε αντίθεση με τους «επαγγελματίες» που κυνηγώντας 5; 10; άτομα έφτασαν μέχρι τον χώρο της συναυλίας και δεν δίστασαν να ρίξουν χημικά σε οικογένειες με μικρά παιδιά. Έχουν ξεχυθεί από εχθές τα τρολ της αριστείας γράφοντας ότι βλακεία μπορεί να φανταστεί κανείς. Γιατί να γίνει συναυλία μέσα στα πανεπιστήμια , γιατί να προκαλείς κάνοντας κάτι τέτοιο ενώ είναι τα ΜΑΤ εκεί κλπ... Μπορείτε να είστε όσο δεξιοί θέλετε όσο νεοφιλελεύθεροι και οπαδοί της νομιμότητας και της τάξης.

Μαλακες να μην είστε.

Τα παιδιά μας χτύπησαν προχθές.

Και αυτά για ακόμη μια φορά αποδείχθηκαν πολύ καλύτερα από εμάς.

Η ανακοίνωση της Αστυνομίας (σ.σ. που έχει αποδομηθεί προ πολλού)

«Ομάδα ατόμων με καλυμμένα χαρακτηριστικά προσώπου, εκμεταλλευόμενη την παρουσία συγκεντρωμένου πλήθους κατά τη διάρκεια μουσικής εκδήλωσης – συναυλίας σε υπαίθριο χώρο του Α.Π.Θ. (γρασίδια Φιλοσοφικής Σχολής), αποσπάστηκε από αυτό και κινήθηκε αιφνιδιαστικά εξαπολύοντας σφοδρή επίθεση με ρίψεις αντικειμένων (πέτρες) κατά αστυνομικών δυνάμεων που βρίσκονταν πλησίον του κτιρίου του Τμήματος Γεωπονίας, για την προστασία της κατασκευής της Βιβλιοθήκης.

Οι αστυνομικές δυνάμεις προκειμένου να αποκρούσουν την επίθεση, απώθησαν τους επιτιθέμενους με τη χρήση ενδεδειγμένων μέσων και τακτικών, οι οποίοι προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψη ενσωματώθηκαν στα άτομα που παρακολουθούσαν την εκδήλωση. Η ανωτέρω απώθηση πραγματοποιήθηκε σε απόσταση από το χώρο της συναυλίας, ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις δεν κινήθηκαν εναντίον των ατόμων που την παρακολουθούσαν και δεν έγινε χρήση χημικών από αυτές στο χώρο της συναυλίας.

 

Στη συνέχεια και κατά την αποχώρηση του πλήθους μετά από διακοπή της συναυλίας, ομάδα ατόμων εκτόξευσε εκ νέου αντικείμενα (πέτρες) σε έτερες αστυνομικές δυνάμεις.

Ακολούθως περί τα (1.000) άτομα συγκεντρώθηκαν πλησίον της Καμάρας και διέκοψαν την κυκλοφορία στην οδό Εγνατία τοποθετώντας κάδους απορριμμάτων. Έπειτα, κινήθηκαν προς το χώρο του Α.Π.Θ. ρίπτοντας αυτοσχέδιους εμπρηστικούς μηχανισμούς (μολότοφ) και τοποθέτησαν εκ νέου κάδους απορριμμάτων στο οδόστρωμα, προκειμένου να παρεμποδίσουν την κίνηση των αστυνομικών δυνάμεων, οι οποίες μαζί με το ειδικό όχημα ρίψης νερού τους απώθησαν. Στη συνέχεια οι προαναφερόμενοι πραγματοποίησαν πορεία μέχρι την Πλατείας Αρχαίας Αγοράς απ’ όπου και αποχώρησαν προς διάφορες κατευθύνσεις.

Συνολικά πραγματοποιήθηκαν τέσσερις προσαγωγές και μία σύλληψη 27χρονου Έλληνα για το αδίκημα της διατάραξης κοινής ειρήνης, ενώ προκληθήκαν φθορές σε κάδους απορριμμάτων και αστυνομικό εξοπλισμό.

Προανάκριση διενεργεί η Υποδιεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.»

Δεκάδες οι καταγγελίες

Υπάρχουν δεκάδες ακόμη καταγγελίες που μιλούσαν για ακραία βία και παριστάμενους ηλικιωμένους, γονείς με παιδιά, γονείς με μωρά στα καρότσια, άτομα σε αναπηρικά αμαξίδια. Δηλαδή σε έναν χώρο με ελεύθερη πρόσβαση και πολύ αξιόλογους καλλιτέχνες, παραβρέθηκαν άτομα από όλους τους πολιτικούς χώρους, όλες τις ηλικίες και διαφορετικά backround. Ας κρατήσουμε πως η Ελληνική Αστυνομία με τις ευχές της ΓΑΥΘ, αποπειράθηκε να δολοφονήσει 5.000-6.000 χιλιάδες συμπολίτες μας σπέρνοντας τον πανικό με κρότου-λάμψης και δακρυγόνα εναντίον ατόμων που δεν έδωσαν την παραμικρή αφορμή.

Οι ανωτέρω μαρτυρίες προέρχονται από 5 άτομα που παραβρέθηκαν και έναν συνάνθρωπό μας που σηκώθηκε έντρομος από τις κρότου-λάμψης. Από τα 6 άτομα οι δύο είναι ακαδημαϊκοί, οι δύο παραβρέθηκαν ως θεατές και οι δύο ήταν καλλιτέχνες που στήριξαν την εκδήλωση και κόντρα σε όλα και αφού τους έκλεισαν το ρεύμα, επέστρεψαν για να παίξουν στην λογική του ακουστικού λάιβ, ώστε να μην αφήσουν όσους παρέμειναν εκεί, να θυμούνται ως τελευταία ανάμνηση από την συναυλία, τον τρόμο μιας αστυνομικής επιχείρισης που κόντεψε να κοστίσει ανθρώπινες ζωές. Τα ονόματα είναι με αρχικά για να μην στοχοποιηθούν από τις αστυνομικές δυνάμεις ή ακόμα και τις πρυτανικές αρχές.

Ως κερασάκι στην τούρτα, υπάρχει μια μαρτυρία που αναφέρει την ατάκα αστυνομικού σε κοπέλα που διέφυγε της πρώτης επίθεσης στην Καμάρα «Θα δούλευα και τζάμπα σήμερα». Κάτι που απλά επιβεβαιώνει πως τα ΜΑΤ, όχι μόνο προκαλούν τα περισσότερα επεισόδια, μα αυτό ήταν το κίνητρό τους για να μπουν στο Αστυνομικό Σώμα: Να δρουν ως μπαχαλόβιοι με στολή και ασυλία από το Κράτος και τα Δικαστήρια.

*Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους δύο πρώτους μάρτυρες που βρισκόμασταν σε επικοινωνία ήδη από την Δευτέρα, αλλά για λόγους ανωτέρας βίας δεν είχα την δυνατότητα να παραδώσω νωρίτερα το παρόν άρθρο. 

Ακολουθήστε το 20/20 Magazine στο Google News, στο Facebook, το Twitter και το Instagram.
ΠΡΟΒΟΛΗ