Η κυβέρνηση μάλλον θεωρεί πως οι Ολυμπιακοί αγώνες, η κατά τα άλλα –κάποτε- υπέρτατη έκφραση του αθλητικού πνεύματος, είναι μια διοργάνωση για ακριβά γούστα, την οποία δεν αξίζει να χρηματοδοτήσει. Είναι, όμως, εξαιρετικά ωφέλιμο για εκείνη να καρπώνεται τις παντός είδους επιτυχίες των αθλητών που συμμετέχουν σ’ αυτήν.

Ο αρσιβαρίστας Θοδωρής Ιακωβίδης, με δάκρυα στα μάτια δήλωσε πως στα 30 του εγκαταλείπει τον επαγγελματικό αθλητισμό. Αποσύρεται από την ενεργό δράση, εξουθενωμένος από τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ως τώρα και την απόλυτη εγκατάλειψη από υποστηρικτές, την ίδια ώρα που οι συμμετέχοντες στα διάφορα τηλεπαιχνίδια επιβίωσης απολαμβάνουν σωρηδόν χορηγίες και θριαμβευτικές υποδοχές.

Ας αναλογιστούμε λίγο την πορεία των αθλητών μας προς τους Ολυμπιακούς Αγώνες (και όχι μόνο). Είναι μια διαδρομή -όχι για όλους το ίδιο- αιματηρή, μοναχική, επίπονη. Γεμάτη στερήσεις και θυσίες. Εκτός από τους δικούς τους ανθρώπους, άραγε τους έμεινε και τίποτε άλλο για να αγωνιστούν;

Ο υφυπουργός Αθλητισμού πάλι, κύριος Αυγενάκης, έσπευσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Ο Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών, Πύρρος Δήμας, το ίδιο, ψελίζοντας απλά πως αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν για τα δάκρυα του Ιακωβίδη (τις υπόλοιπες τις έριξε στην προηγούμενη κυβέρνηση φυσικά).

Επιτέλους, φτάνει. Να λείπουν οι όπως όπως δηλώσεις, που δεν αποτελούν τίποτα άλλο, παρά ένα ακόμη υποκριτικό “mea culpa” που αύριο θα εκπνεύσει και δεν θα ανατρέψει την επικρατούσα αστάθεια. Γιατί αύριο ο κύριος Αυγενάκης, αν δεν εξακολουθεί να κάνει δημόσιες σχέσεις στο Τόκιο, θα βρίσκεται κάπου αλλού να περιοδεύει σαν άλλος «χάπι τράβελερ» που πασχίζει να γεμίσει το “book” του. Κι άλλοι θα επιστρέφουν πίσω απογοητευμένοι.

Στο κάτω κάτω ο Ιακωβίδης δεν ζήτησε την τεράστια προβολή ούτε κάποιο παχυλό κονδύλι. Το μόνο που ζητούσε ήταν μια αξιοπρεπή, ανθρώπινη συμμετοχή. Αν λάμβανε τη δέουσα στήριξη από την Πολιτεία δεν θα χρειαζόταν να "απολογείται" μες στην ταπεινότητά του για την τρίτη θέση που κατέκτησε, ούτε θα τον συνείχε η τόση ψυχική εξάντληση.

Στο πρόσωπο των αθλητών μας διακρίνει κανείς τα βλέμματα μιας ολόκληρης γενιάς νέων που βιώνουν παρόμοιες διαψεύσεις και ματαιώσεις.

Τελικά τι είναι οι αθλητές μας; Είναι πρότυπα, ήρωες και εμπνευστές του κοινού πάθους, ή έχουν απλώς καταντήσει οι ματωμένοι "επαίτες" μιας επιτυχίας για τα μάτια μιας κοινωνίας που καταρρέει και την επικοινωνιακή εκμετάλλευσή της από πολιτικούς;

Μήπως πρέπει να είναι κι ευγνώμονες γι’ αυτή την εκδούλευση;

Άνθρωποι όπως ο Ιακωβίδης, ο Πετρούνιας, ο Ντούσκος, η Κορακάκη, δεν έχουν πάψει να προδίδονται καθημερινά από τους λογικά παράφρονες του πολιτικού μας κόσμου, που πιο μεσσιανικά, πιο μεγαλόψυχα από ποτέ υποσχέθηκαν το «καινούριο».

Δυστυχώς είναι φανερό πως εξαιτίας τους είναι πιο δύσκολο από ποτέ να απεμπλακεί ο αθλητισμός από τις διάφορες νοσηρότητες όπως οι πολιτικές σκοπιμότητες, ο παραγοντισμός, ο ανταγωνισμός, ο διευθυντισμός της μεροληψίας.

Οι σκαπανείς της πρωτοπορίας, οι ουρανόπεμπτοι «μαρκετίστες» της οδού Πειραιώς, που ήρθαν να μας αποκαθάρουν από κάθε δυσλειτουργία, έχουν πια συστήσει τη δική τους βασιλεία των παθών, όπου στόχος είναι να πλουτίσεις δόλια και μετά να αναπαυθείς.
Γιατί στην Ελλάδα του σήμερα, της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο προσωπικός αγώνας κορυφώνεται μόνο μέσα από πολυάριθμα ακίνητα και τίποτα άλλο. Οποιαδήποτε άλλη επένδυση είναι περιττή. Το κέντρισμα του αντιπάλου πραγματώνεται μέσα από μια ανέντιμη επίδειξη ισχύος, στην οποία δεν χωρά ο «ρομαντικός» και ειρηνικός αγώνας των αθλητών.

Συγγνώμη στον Θοδωρή Ιακωβίδη.

Δεν το βάζεις στα πόδια, Θοδωρή. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας και το ξέρουμε πολύ καλά. Ξέρουμε πόσο έχεις κουραστεί. Είμαστε περήφανοι για εσένα και την ίδια ώρα ντρεπόμαστε για αυτούς που σε έφεραν σε αυτή τη θέση.

Η απογοήτευσή σου ας γίνει ο εφιάλτης όσων δεν σε στήριξαν και αδιαφόρησαν, ενώ το κύμα συμπαράστασης που ελπίζουμε να σε άγγιξε έστω και λίγο, ας γίνει η αφορμή για να το σκεφτείς δεύτερη φορά, να αλλάξεις γνώμη και να μην πάψεις να αγωνίζεσαι.

Το βάρος της ψυχής σου γέρνει ενάντια στο "βάρος" και στην αξία κάθε χρυσού μεταλλίου.