Ακούγοντας το όνομα Ρουβίκωνας, το πιο λογικό είναι να σκεφτεί κάποιος την συλλογικότητα που έχει συνδέσει το όνομά της με παρεμβάσεις πολιτικής διαμαρτυρίας. Με τον φωτογραφικό Νόμο Βορίδη ή αλλιώς Νόμο Ρουβίκωνα και τον Νόμο Φλωρίδη υπάρχουν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις, ο Ρουβίκωνας να δικαστεί και πιθανώς καταδικαστεί ως εγκληματική οργάνωση. Χωρίς δικαίωμα αναστολής για τα μέλη του. 

Δεν έχει σημασία αν δεν υπάρχει οικονομικό όφελος ή αν τα αδικήματα αφορούν πανό, τρικάκια και δημόσιες βιντεοσκοπημένες παρεμβάσεις που μέχρι πρότινος θεωρούνταν μορφές πολιτικής διαμαρτυρίας. Πλέον η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η ίδια κυβέρνηση που κατηγορείται στην Ευρώπη για τις υποκλοπές, δολοφονίες προσφύγων, παρεμβάσεις στη λειτουργία της δικαιοσύνης και την κατάργηση του Κράτους Δικαίου, θέλει να καταργήσει την πολιτική διαμαρτυρία. Αυτό είναι το επίδικο.

Αφού η παρούσα κυβέρνηση έκρινε παράνομη σχεδόν κάθε τύπου απεργία, περιφρούρηση απεργίας, διαδήλωση και οτιδήποτε γνωρίζαμε ως αναφαίρετο εργασιακό και πολιτικό δικαίωμα, ποινικοποιώντας έως και την παλαιστινιακή σημαία, τώρα κυνηγά μια συλλογικότητα ως τον «εύκολο στόχο» που δεν θα τύχει υποστήριξης από τα κόμματα, τα συνδικάτα και τα σωματεία.

Ο στόχος όμως είναι ακριβώς τα συνδικάτα και τα σωματεία και ο ακόμα μεγαλύτερος περιορισμός των κινητοποιήσεων, καθώς τα μέλη των σωματείων θα είναι πλέον έκθετα σε διώξεις χωρίς δικαίωμα αναστολής. Κάτι εξόχως προβληματικό όταν αποφυλακίζονται παιδοβιαστές με αποδεδειγμένη δράση δεκαετιών μέχρι να εκδικαστεί το Εφετείο. Καθείς και οι προτεραιότητές του...

Φωτογραφίες: Μαρία Γαλάτη

Πού οφείλεται η εμμονή του κράτους με τον Ρουβίκωνα

- Έχουμε ένα διαρκές κυνηγητό των μελών σας με δικαστήρια, παρενόχληση και διώξεις. Ακόμα και με ελάχιστα ή καθόλου στοιχεία. Αν έχουμε να κάνουμε με μια ιδεολογική εμμονή, πού πιστεύεις πως οφείλεται αυτή;

Θανάσης: Σε πρώτο επίπεδο όλο αυτό οφείλεται στην στοχευμένη δράση της ομάδας για συγκεκριμένα ζητήματα, αλλά και τη δημοσιότητα που παίρνουν οι κινήσεις της ομάδας μέσω της επικοινωνίας αυτών των κινήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε δεύτερο επίπεδο έχει να κάνει με τη γενικότερη απέχθεια του κράτους προς οποιονδήποτε σχηματισμό επιθυμεί να συγκρουστεί με το κράτος και το κεφάλαιο σε ένα ευρύτερο και στοχευμένο πλαίσιο.

Δεν πιστεύω πως είμαστε οι μόνοι οι οποίοι έχουμε διώξεις, απλά στην περίπτωσή μας έχουν δυσκολευτεί πάρα πολύ να μας βάλουν φυλακή, λόγω έλλειψης στοιχείων, λόγω του νομικού πλαισίου που υπήρχε και επειδή οι κινήσεις μας κινούνταν μέχρι ένα συγκεκριμένο επίπεδο. Για αυτό χρειάστηκε να αλλάξει και ο νόμος όπως περιγράφηκε από τον ίδιο τον Βορίδη που είναι ο εμπνευστής του, το έχει πει αρκετές φορές, ότι «με βάση το υπάρχον νομικό πλαίσιο δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για τον Ρουβίκωνα». Οπότε έπρεπε να αλλάξει το νομικό πλαίσιο.

- Θεωρείς πως για την συγκεκριμένη κυβέρνηση, την κυβέρνηση της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη, ο Ρουβίκωνας είναι κάτι σαν την λευκή φάλαινα; Ο μονόκερος; Ένα τρόπαιο για την Δεξιά;

Θανάσης: Ενέχει τέτοια στοιχεία όμως το βασικότερο είναι πως αποτελούμε ένα πείραμα. Αν καταφέρουν να περάσουν τις διώξεις σε εμάς, θα τις περάσουν σε οποιονδήποτε από την κοινωνία τολμήσει να αντιδράσει, οποιονδήποτε τολμήσει να αντισταθεί στα σχέδιά τους. Θεωρώ πως αυτό που έλεγαν για πολλά χρόνια περί ιδεολογικής ηγεμονίας της ευρύτερης Αριστεράς, πλέον πιστεύουν πως δεν ισχύει με τα τελευταία αποτελέσματα των εκλογών και θεωρούν ότι «ήρθε η ώρα τους».

Να εκδικηθούν που τόσα χρόνια ντρεπόντουσαν να πουν ότι είναι δεξιοί και να κλείσουν φυλακή όποιον αντιστέκεται σε αυτά που θέλουν να περάσουν. Αυτό νομίζω πως είναι το βασικό πλαίσιο. Πιστεύω πως θα συνεχιστεί. Αν περάσουν εμάς, έχουν σειρά όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί φορείς κατά σειρά επικινδυνότητας για αυτούς. Ξεκινώντας από τα πάνω προς τα κάτω όπως το βλέπουν αυτοί.

- Βλέπουμε πως στα δελτία ειδήσεων τα τρικάκια ισοδυναμούν με «επίθεση» και οι ειρηνικές παρεμβάσεις με συνθήματα ή… μακαρόνια Μαράτα ισοδυναμούν με «τρομοκρατικές ενέργειες που φοβίζουν τα παιδιά των υπουργών». Γιατί έχουμε αυτή την σχέση των ΜΜΕ με τον Ρουβίκωνα και γιατί είναι τόσο χρήσιμος ο Ρουβίκωνας ως στόχος, ειδικά για κυβερνήσεις της Δεξιάς και Άκρας Δεξιάς;

Ηλίας: Η σχέση του Ρουβίκωνα με τα ΜΜΕ ήταν πάντα μια σχέση «αγάπης και μίσους», να πω αστειευόμενος. Ο Ρουβίκωνας από το ξεκίνημα του και μέχρι τώρα έχει μια εχθρική σχέση με τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης. Παρ’ όλα αυτά οι κινήσεις που κάνει η οργάνωση, σε κεντρικούς πολιτικούς στόχους και κτίρια με τεράστιο συμβολικό φορτίο δεν μπορούν να κρυφτούν. Ωστόσο αν και οι ενέργειες έχουν ξεκάθαρα χαρακτηριστικά τόσο πολιτικά όσο και επιχειρησιακά στη πλειονότητα των περιπτώσεων παρουσιάζονται σαν κάτι το πολύ τρομακτικό που φοβίζει τα παιδιά των υπουργών όπως ανέφερες. Αυτό συμβαίνει για να καλλιεργηθεί ένα αίσθημα ανομίας και να εγείρουν τα αισθήματα των πιο συντηρητικών ακροατηρίων και ψηφοφόρων της κυβέρνησης, έτσι ώστε μετά να μπορέσει το κράτος να δικαιολογήσει τις παράλογες διώξεις που ασκεί. Ωστόσο θεωρώ πως παρά το πως παρουσιάζονται οι κινήσεις του Ρουβίκωνα από τα ΜΜΕ ο περισσότερος κόσμος δεν επηρεάζεται. Γνωρίζει τι κάνει ο Ρουβίκωνας, σε ποιανού το πλευρό είναι και τι τελικά αποτελεί τρομοκρατία.

Οι πολιτικές του Άδωνι ή τα τρικάκια στο σπίτι του. Αν κάποιον μπορεί να φοβίζουν αυτές οι ενέργειες είναι τους ίδιους τους υπουργούς, τα αφεντικά, το κράτος και γενικά όποιον παρασιτεί στις ζωές μας. Ο Ρουβίκωνας αποτελεί στόχο για τη κυβέρνηση γιατί δεν αντέχει ούτε ανέχεται μια οργάνωση που αντιμάχεται ακριβώς το κράτος, τη κυβέρνηση και τις πολιτικές τους να έχει τόσο μεγάλη κοινωνική αποδοχή. Το συγκεκριμένο επιχείρημα εγγράφεται και στη δικογραφία που έχει στηθεί.

Δεν αντέχει το παράδειγμα που δίνει ο Ρουβίκωνας, που λέει πως αν οργανωθείς μπορείς να πετύχεις πράγματα, μπορείς να διεκδικήσεις, να πετύχεις νίκες και να κανείς δράσεις που μέχρι εχθές μπορεί να σου έμοιαζαν ακατόρθωτες. Δεν αντέχει ότι η οργάνωση συνεχίζει να βρίσκεται στη πρώτη γραμμή, συνεχίζει να αναδεικνύει πράγματα, συνεχίζει να μην τους αφήνει ήσυχους να εφαρμόσουν τη υποτίμηση των ζωών μας, ενώ ταυτόχρονα διευρύνεται σε μέλη και διευρύνει και τη δράση της. Γι αυτό και θέλει να τελειώσει με το παράδειγμα του Ρουβίκωνα. Εμείς γνωρίζαμε ότι θα έρχονταν κάποια στιγμή αυτή η ώρα, δηλαδή της ολομέτωπης επίθεσης στην οργάνωση. Είχαν γίνει και παλαιότερα προσπάθειες που πέσανε στο κενό( συνένωση δικογραφιών, υπόθεση Χαμπίμπι, Βουλή, κακουργήματα κ.λπ.) όπως θα πέσει και αυτή η υπόθεση. Είμαστε προετοιμασμένοι, υπάρχει σχέδιο για όλα τα ενδεχόμενα και δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω.

Βιομηχανία διώξεων: Όταν η Κρατική Ασφάλεια δημιουργεί διαρκώς δικογραφίες για τον Ρουβίκωνα

- Θανάση, ποια είναι η μέχρι τώρα εμπειρία σου από τα δικαστήρια; Πόσες διώξεις, πόσες αθωώσεις και τι απομένει;

Θανάσης: Αν δεν κάνω λάθος αυτό είναι το 13ο. Έχω αθωωθεί 11 φορές, μια υπόθεση είναι ανοιχτή εδώ και 8 χρόνια και περιμένουν να βρουν περισσότερα στοιχεία, για παράδειγμα κάποιο ανώνυμο τηλέφωνο και μια πρωτοβάθμια καταδίκη για μια από τις 3-4 κατηγορίες που είχα και είμαι στο Εφετείο. Βασικά, την μια φορά που καταδικάστηκα είναι επειδή αρνήθηκα να δώσω αποτυπώματα.

Το δικαστήριο που είναι ακόμα ανοιχτό, στο οποίο δεν έχει γίνει ακόμα δίωξη αλλά είμαι ύποπτος, έγινε κατόπιν ανώνυμου τηλεφωνήματος το 2016 αν δεν απατώμαι, το οποίο η Κρατική Ασφάλεια δεν κατάφερε να εντοπίσει γιατί όπως μας είπε δεν διαθέτουν αναγνώριση κλήσεων στα τηλέφωνά τους(!), όπου κατηγορούμασταν εγώ και άλλοι δύο σύντροφοι για την απαγωγή ενός μαφιόζου με μοναδικό στοιχείο ότι «μόνο αυτοί τα βάζουν με τις μαφίες, άρα αυτοί το έκαναν»!

Η απαγωγή αυτή έχει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό πως δεν υπήρξε απαγωγή! Δεν υπήρξε καμία καταγραφή και καμία καταγγελία. Όταν δηλαδή ρωτήσαμε «ποιον μας κατηγορείτε πως απαγάγαμε» η απάντηση ήταν «δεν ξέρουμε, δεν είχε υπάρξει απαγωγή εκείνες τις ημέρες στην περιοχή ή αλλού». Αυτό είναι το παράλογο, σε αυτό το επίπεδο κινούνται.

- Περιγράφεις μια βιομηχανία διώξεων που δεν έχετε τρόπο να βρείτε το δίκιο σας ή να καταδικαστεί κάποιος επειδή έστησε μια άδικη δίωξη.

Θανάσης: Να καταδικαστεί κάποιος; Αυτό στην Ελλάδα είναι αστείο, όταν υπήρξε μάρτυρας που είπε ότι η Κρατική Ασφάλεια της είπε να κατηγορήσει δύο συγκεκριμένα μέλη μας πως εκτέλεσαν κάποιον (σ.σ. περιγράφει την υπόθεση Χαμπίμπι και την δίωξη-παρωδία κατά των Καλαϊτζίδη-Ματαράγκα) και τελείωσε εκεί. Δεν ρώτησε κανείς από τους δικαστές «ποιος σου το είπε αυτό» ή κάτι πρέπει να γίνει με αυτό. Ξέρουμε τι γίνεται, δεν έχουμε και εμείς απαιτήσεις από τα αστικά δικαστήρια, αυτά είναι, έτσι λειτουργούν και έτσι πορευόμαστε. Το βασικό είναι η κοινωνία να καταλάβει πως λειτουργούν τα αστικά δικαστήρια, όχι εμείς.

Γιάννης Ν. Η απάντηση στο ερώτημα κρύβεται σε μια πολύ εύκολη ιστορική αναδρομή: Το κράτος είδε έναν Ρουβίκωνα που πριν από 10 χρόνια ξεκίνησε τη δράση του, στην πορεία μπήκε σε όλα τα κτίρια που υπάρχουν στην Αθήνα, σε όλες τις πρεσβείες και τα υπουργεία και το κράτος θορυβήθηκε με αποτέλεσμα να ξεκινήσει μια βιομηχανία διώξεων. Να παίρνουν κόσμο κάτω από το σπίτι τους, να τους αναγνωρίζουν στο δικαστήριο από τον σωματότυπο ή ανώνυμα τηλεφωνήματα, μέχρι που κάποια στιγμή το κράτος κατάλαβε ότι αυτό δεν λειτουργεί.

Γιατί πήγαιναν τα μέλη του Ρουβίκωνα στα δικαστήρια και αθωωνόμασταν, γιατί δεν υπήρχαν στοιχεία. Άρα μετά άρχισε να προσπαθεί να στήσει το plan b. Να φτιάξει κάποιες δίκες, σε εισαγωγικά σημαντικές, όπως η δίκη που είχε ο Γιώργος ο Καλαϊτζίδης με τον Νίκο τον Ματαράγκα, όπου κατηγορούνταν για την εκτέλεση ενός ναρκέμπορου στα Εξάρχεια. Η δίκη ήταν μια δίκη-παρωδία, που όποιος την παρακολούθησε αυτό έλεγε, με στοιχεία που καταρρίφθηκαν πανηγυρικά στο δικαστήριο, με το ίδιο πράγμα που είπε ο Θανάσης πριν για την ψευδομάρτυρα, που είπε «εμένα με πίεσαν» γιατί ήταν σε μια ευάλωτη κατάσταση λόγω…

- Χρήσης.

(Συνεχίζει ο Γιάννης Ν.) Ναι, χρήσης και μετά πήγαν στο plan c. Να φτιάξουμε έναν νόμο μόνο για τον Ρουβίκωνα. Δηλαδή προσπαθούν με κάθε τρόπο να καταστείλουν τη δράση της ομάδας. Προσπαθούν να φοβίσουν τον κόσμο, να φτιάξουν μια εικόνα η οποία δεν είναι ελκυστική. Εμείς όμως από την δική μας πλευρά λέμε ξεκάθαρα στον κόσμο «Οργανωθείτε. Ελάτε στον Ρουβίκωνα».

Είμαστε ανοιχτοί. Είμαστε η μοναδική πολιτική συλλογικότητα η οποία έχει ανοιχτές πόρτες, δηλαδή έρχεσαι, κάνεις μια συζήτηση και μπαίνεις στην ομάδα. Να δράσεις κανονικά και να προτείνεις με ίσους όρους τις ιδέες σου. Το κράτος αντίθετα προσπαθεί να φτιάξει μια άλλη εικόνα για τον Ρουβίκωνα. Να πει αυτός που παρακολουθεί από το σπίτι του «Ναι, καλά όλα, αλλά που να μπλέκω τώρα; Αυτοί έχουν δικαστήρια, πάνε να μπούνε φυλακή». Σε αυτή τη ζυγαριά παλατζάρουμε τώρα, δεν μας φαίνεται καθόλου παράξενο αυτό που έγινε, η αλήθεια είναι πως το περιμέναμε, δεν πέσαμε από τα σύννεφα. Περιμέναμε τον φωτογραφικό νόμο για τον Ρουβίκωνα. Από εδώ και πέρα θα κάνουμε όλα όσα πρέπει να γίνουν, τόσο για να δικαιωθεί η ομάδα, όσο και μαζί με εμάς να δικαιωθεί όλος ο υπόλοιπος κόσμος τον οποίο αφορά η δίωξη. Γιατί μετά από εμάς, έπονται και άλλοι.

Παντελής: Αυτό που έχει ενοχλήσει περισσότερο το κράτος πέρα από την πίεση που απορρέει από τις δράσεις μας, πιστεύω πως είναι ο διάλογος που έχουμε ανοίξει με την κοινωνία. Αυτό που φοβίζει το κράτος είναι πως μια ομάδα που λειτουργεί αντιιεραρχικά, λειτουργεί εξωθεσμικά, ξενίζει τον υπόλοιπο κόσμο που ξέρει τους συλλόγους, τα κόμματα και τα σωματεία. Οι αναρχικές ομάδες έχουν άλλο τρόπο οργάνωσης και πρεσβεύουν έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας.

Εμείς το θεωρητικό το κάνουμε πράξη. Μπορεί να έρθει κοντά μας ένας άνθρωπος και να λειτουργήσει αντιιεραρχικά και αυτό είναι που δεν μπορεί αν συγχωρήσει το κράτος και εκεί έγκειται η εμμονή. Ο διάλογος που έχουμε ξεκινήσει με την κοινωνία, η κοινωνική αποδοχή που έχουμε και το γεγονός πως η συλλογικότητα μεγαλώνει. Έτσι προσπαθεί να βάλει την στάμπα της συμμορίας, τον νομικό όρο της συμμορίας, για να μπορέσει να διακόψει την κοινωνική αποδοχή της ομάδας. Το οποίο αναφέρεται από τους ίδιους τους κρατικούς υπαλλήλους στην δικογραφία. Πως η ομάδα μεγαλώνει και αυξάνονται τα μέλη τους καθημερινά. Οι ίδιοι το παραδέχονται.

Βασίλης: Αυτό που θέλω να πω για τη δικογραφία, είναι ότι ξεκινάει παίρνοντας κάποια κείμενα που έχουμε χρησιμοποιήσει κατά καιρούς στο site ή σε δικά μας φυλλάδια, έχουν πάρει αναρτήσεις από το Facebook, έχουν πάρει εκπομπές και έχουν κάνει ένα συγκεντρωτικό. Όπου φέρονται να είναι τα ίδια άτομα, να επαναλαμβάνονται ή να έχουν ρόλους. Προσπαθούν με κάποιον τρόπο να το εμφανίσουν την δημόσια παρουσία μας ως ενοχοποιητική.

- Προσπαθούν να αποδείξουν πως υπάρχει ιεραρχία, με τον τρόπο που καταλαβαίνουν οι ίδιοι.

Βασίλης: Ναι, Ότι με κάποιο τρόπο υπάρχει ιεραρχία, ότι οι ίδιοι άνθρωποι κάνουν κάτι επαναλαμβανόμενα -που στην ουσία είναι πολιτικός ακτιβισμός- και όλο αυτό το παρουσιάζουν ως «Ορίστε, έχουμε τα κείμενά τους, έχουμε το Facebook, έχουμε εκπομπές, ορίστε, αυτοί είναι. Είναι συμμορία».

- Δηλαδή το κράτος πληρώνει την στιγμή που μιλάμε κάποιους αστυνομικούς επιφορτισμένους με το να παρακολουθούν όλη μέρα τους λογαριασμούς σας στο Facebook;

Βασίλης: Σαφώς. Σαφώς. Με το που γράψει κάποιος δικός μας, κάτι το παίρνουν και πάει στη ΓΑΔΑ. Υπάρχει ανοιχτή δικογραφία και προστίθεται. Τώρα αν γράψει κάποιος κάτι θα το προσθέσουν στη δικογραφία.

- Η δικογραφία πότε άνοιξε;

Νίκος: Η δικογραφία άνοιξε ακριβώς με την υπογραφή του νόμου. Την επόμενη μέρα ξεκίνησε και η δικογραφία. Δεν υπήρξε καν η στοιχειώδης λογική για να μην φανεί πως είναι φωτογραφικός νόμος να περιμένουν λίγο. Με το που υπογράφτηκε ο νόμος την επόμενη μέρα άνοιξε η δικογραφία και έγραφε το κοντέρ. Παντελής έλλειψη επαγγελματισμού, έστω για το ξεκάρφωμα ή αλαζονεία.

- Ούτε για τα προσχήματα.

Γιάννης Ν: Πρακτικά ενεργοποιήθηκε μετά την 1η Νοέμβρη του 2023, μετά τα περιστατικά στο Νέο Ηράκλειο όπου κατηγορούνται μέλη του Ρουβίκωνα για φθορές σε καφετέρια και υπάρχει το σχετικό δικαστήριο που έρχεται τον Μάρτιο. Άλλο ένα δικαστήριο που εντάσσεται στην βιομηχανία διώξεων. Ο τραγέλαφος σε αυτή την υπόθεση είναι πως τα μέλη του Ρουβίκωνα ζητούν τις κάμερες ασφαλείας από το σημείο όπου ήταν παρακαρισμένα τα περίφημα μηχανάκια.

Για να αποδειχθεί ότι δεν έχει καμία εμπλοκή ο Ρουβίκωνας με αυτή την υπόθεση και το κράτος αρνείται να τα φέρει. Λένε «δεν μας τα δίνει η ΣΤΑΣΥ, δεν μας τα έδωσε, αργοπόρησε» κτλ. Εμείς δηλαδή ζητάμε το υλικό και το κράτος αρνείται. Το ακριβώς αντίθετο από αυτό που συμβαίνει συνήθως με κάμερες και βιντεοληπτικό υλικό.

- Σε ποιον δήμο βρίσκονταν τα μέλη σας την ώρα του συμβάντος και σε ποιον δήμο κατηγορούνται ότι βρίσκονταν;

Γιάννης Ν: Ήταν η αντιφασιστική συγκέντρωση στο Νέο Ηράκλειο ενόψει της εκδήλωσης που προσπαθούσαν να κάνουν φασίστες από όλο τον κόσμο για την επέτειο από την δολοφονία των δύο μελών τους. Υπήρχε μια αντιφασιστική συναυλία και ο Ρουβίκωνας με πάρα πολλές δυνάμεις του κινήματος, ήταν εκεί για να περιφρουρήσει την εκδήλωση.

Στην Νέα Ιωνία έγινε επίθεση σε μια καφετέρια όπου φημολογούνταν ότι υπάρχουν κάποιοι φασίστες. Βρέθηκαν κάποια μηχανάκια τα οποία ο Ρουβίκωνας είχε παρκάρει εκεί για να πάμε στην αντιφασιστική συγκέντρωση και ω του θαύματος βρέθηκαν μάρτυρες οι οποίοι είπαν πως εμείς τους ξέρουμε, τους είδαμε, αυτοί με τα μηχανάκια ήρθαν και έσπασαν την καφετέρια. Εμείς ζητούμε τις κάμερες για να αποδειχθεί πως τα μέλη του Ρουβίκωνα άφησαν τα μηχανάκια, μπήκαν στο τρένο, πήγαν στην αντιφασιστική συναυλία, ήταν όλη την ώρα εκεί, υπάρχουν άπειροι μάρτυρες. Είναι χαρακτηριστικό ότι η δικογραφία ενεργοποιήθηκε τότε. Γύρω στις 10 Νοέμβρη άρχισαν να έρχονται τα χαρτιά σπίτια μας με τις κατηγορίες.

Το κόστος των διώξεων

- Ποιο είναι το οικονομικό κόστος για εσάς από την βιομηχανία διώξεων;

Θανάσης: Είναι μεγάλο το κόστος, αλλά επειδή είμαστε συλλογικότητα δεν το αντιμετωπίζουμε ατομικά αλλά συλλογικά, οπότε μειώνεται το βάρος στον καθένα. Επίσης έχουμε μια σημαντική δικηγόρο, την Άννυ Παπαρούσσου, η οποία λειτουργεί πιο πολύ ως συντρόφισσα παρά ως δικηγόρος. Άλλοι δικηγόροι με αυτές και τόσες δίκες θα είχαν γίνει πλούσιοι ή Άννυ δεν έχει γίνει και είναι και εξαιρετική στην δουλειά της. Υπό μια έννοια το οικονομικό κόστος θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι είναι, αλλά και πάλι δεν είναι αμελητέο. Το αντιμετωπίζουμε όμως συλλογικά.

- Το κόστος στις προσωπικές σας ζωές;

Θανάσης: Όταν επιλέγεις την ζωή του αγωνιστή το περιμένεις το κόστος. Δικαστήρια πολλά, βράδια στη ΓΑΔΑ, μας έχουν φάει οι κοριοί στα κρατητήρια (γέλια), αλλά εντάξει, εξαρτάται από τον καθένα. Για εμένα είναι κάτι που το ανέμενα. Κανενός η οικογένεια δεν χαίρεται αλλά τι να κάνεις;

- Στηρίζουν.

Θανάσης: Στηρίζουν, τι να κάνουνε οι δόλιοι; Δεν έχουν και άλλη επιλογή (γέλια). Δεν είμαστε συμμορία, όλη οι κοινωνία ξέρει τι κάνουμε και καταλαβαίνει. Μέσα σε αυτούς είναι και οι οικογένειές μας. Δεν είμαστε μαφιόζοι. Δεν κλέβουμε τσάντες, δεν είμαστε συμμορία.

- Αν ήσασταν μαφιόζοι δεν θα είχατε δικαστήρια.

Θανάσης: Ε ναι! Θέλω να πω πως όλοι έχουμε έναν αξιακό κώδικα και εγώ δεν ντρέπομαι για αυτά που κάνω, ούτε η οικογένειά μου, ούτε κανείς. Τι να πούμε σε αγωνιστές με διώξεις, φυλακές και εξορίες για 10 μέρες στην ΓΑΔΑ;

Το περιεχόμενο της δικογραφίας και τα Public

- Γενικά πως έχει στηθεί η δικογραφία, ποιο είναι τα περιεχόμενό της;

Βασίλης: Από πού να το πιάσει κανείς; Η δικογραφία είναι τεράστια γύρω στα 200 γιγαμπάιτ, γύρω στις 100 σελίδες και είναι ακόμα στην αρχή, στο σημείο που βρίσκεται αυτή την στιγμή. Γενικά αυτό που μπορούμε να πούμε είναι πως η δίωξη είναι βαθύτατα πολιτική και βαθύτατα ιδεολογική. Όπως έχουμε ανακοινώσει ήδη, είναι ο τρόπος με τον οποίον βλέπουν τον Ρουβίκωνα το Κράτος και το ειδικό τμήμα της Ασφάλειας περί Προστασίας του Πολιτεύματος, το οποίο συνέταξε την δίωξη. Τι θέσεις έχει, τι δράσεις κάνει και το πολύ ενδιαφέρον, το πώς τον αντιμετωπίζει η κοινωνία. Στο οποίο θα αναφερθώ στη συνέχεια.

Πρώτα από όλα να πούμε ότι πέρα από όλα τα άλλα σε αυτή τη δικογραφία όσοι βρισκόμαστε κατηγορούμενοι έχουμε την κατηγορία για την δράση μας στα Public, σε δύο καταστήματα των Public. Είναι στα όρια του αστείου, όσοι είμαστε στη δίωξη περί συμμορίας και εγκληματικής οργάνωσης, να διωκόμαστε με βασική κατηγορία μια παρέμβαση με τρικάκια ή την συνομιλία με κάποιον υπεύθυνο για εργασιακά ζητήματα που αφορούν τα Public.

(Άλλος συνεντευξιαζόμενος) Την εργασιακή γαλέρα που είναι τα Public.

(Συνεχίζει ο Βασίλης απαντώντας στην διευκρίνιση) Ναι, προφανώς. Αυτό έγινε για τον εξής λόγο: Αν πέσει οποιαδήποτε κατηγορία ξεχωριστά για τον καθένα, θα πρέπει ο καθένας να αναγνωρίζεται ως μέλος του Ρουβίκωνα. Πώς αναγνωρίζεται κανείς ως μέλος του Ρουβίκωνα; Σε μια απλή κινηματική δράση, όπως ήταν στα Public. Δεν κατηγορείσαι δηλαδή για φθορά ή το οτιδήποτε, έχεις κατηγορηθεί ωστόσο πως έλαβες μέρος στην παρέμβαση στα Public, είσαι μέλος του Ρουβίκωνα, ο οποίος στα μάτια αυτών που συνέταξαν την δικογραφία είναι εγκληματική οργάνωση, άρα πας μέσα.

Έχουν πάρει αυτή την δράση, γιατί δεν έχουν καταφέρει να ταυτοποιήσουν οποιοδήποτε μέλος του Ρουβίκωνα σε οποιαδήποτε άλλη δράση. Υπάρχουν όμως και πολλά αστεία και παράλογα σε αυτή τη δικογραφία. Ότι διώκονται φίλοι, σύντροφοι και μέλη μας και εγώ προσωπικά, ο σύντροφος Θανάσης, ο σύντροφος Παντελής

- Χρόνια πολλά Θανάση.

(γέλια γιατί τον είχαν πρήξει τον Θανάση με τα «χρόνια πολλά», συνεχίζει γελώντας ο Βασίλης) …μόνο και μόνο επειδή συμμετέχουμε στις εκπομπές του Ρουβίκωνα. Εκφέρουμε πολιτικό λόγο, δημόσια, με τα πρόσωπά μας, από το κανάλι μας, μέσα από την εκπομπή του Καινού Τόπου, όπου σύμφωνα με την Κρατική Ασφάλεια εκεί δεν εκφέρουμε πολιτικό λόγο, αλλά εμπρηστικό λόγο και θα πρέπει να ενταχθεί και αυτό σε μια ποινική δίωξη.

Όχι μόνο αυτό, ακόμα και τα προσωπικά μας προφίλ στο Facebook βρίσκονται στην δικογραφία. Κάτι που έχει ανοίξει εδώ και χρόνια, μια φάμπρικα διώξεων που αφορά δημοσιεύσεις στο Facebook με κύριο στόχο τον σύντροφο τον Γιώργο τον Καλαϊτζίδη…

- Από τον ΣΚΑΪ;

Βασίλης: Ξεκίνησε λίγο νωρίτερα. Αναφέρεται και το γεγονός ότι σύντροφος έχει φωτογραφία δημοσιευμένη με άλλον σύντροφο στο προσωπικό του προφίλ και περιλαμβάνεται στη δίωξη. Και άλλα πολλά. Γενικά είναι ατελείωτο.

Θανάσης: Το πρόβλημα είναι πως είμαστε υπέρ της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής του πλούτου. Αυτό θεωρείται εμπρηστικός λόγος. Το γεγονός πως κάποιος έχει εικόνα προφίλ το αστέρι του Ρουβίκωνα. Τέτοια έχουν μπει στην δικογραφία. Το γεγονός πως οι δράσεις μας έχουν κοινωνική απεύθυνση και αφορούν κοινωνικά ζητήματα έχει μπει στην δικογραφία, λες και υπάρχει συμμορία που η δράση της έχει κοινωνικό έρεισμα ή δρα για το κοινό καλό. Συμμορία αλληλεγγύης! Αυτά έχουν μπει στη δικογραφία. Είναι γελοίο και πιστεύω πως μόλις τελειώσει το δικαστήριο, πρέπει να το κάνουμε μπροσούρα, να το εκτυπώσουμε και να το μοιράζουμε στον κόσμο για να τους δείξουμε τι πιστεύει το κράτος για εμάς.

- Η διαμάχη και η μήνυση των Public με τον Ρουβίκωνα είναι ένα από τα βασικότερα σημεία της δίωξης της συλλογικότητας σας. Πιστεύω πως τα Public πήραν ένα καθαρά εργασιακό ζήτημα, για το οποίο έγινε μια ειρηνική παρέμβαση ενημέρωσης και το έχουν αναγάγει σε κορυφαίο πολιτικό ζήτημα. Οι ερωτήσεις είναι δύο. Καταλαβαίνουν τα Public κατά πόσο θα τους πλήξει την εικόνα και πως σχεδιάζονται εκστρατείες μποϋκοτάζ εναντίον τους;

Ηλίας: Όπως αναφέρεις, τα Public επέλεξαν να κάνουν μηνύσεις στον Ρουβίκωνα για μια σειρά από παρεμβάσεις που είχαν γίνει από την οργάνωση στα καταστήματα τους, που αφορούσαν περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας και καταπάτησης εργατικών δικαιωμάτων. Η μήνυση από τη πλευρά των Ρublic αυτομάτως ανήγαγε το ζήτημα στα πλαίσια της πολιτικής αντιπαράθεσης. Η εργοδοσία των public και όσοι έκαναν τις συγκεκριμένες μηνύσεις πρέπει να καταλάβουν ότι αυτές οι πρακτικές δεν επηρεάζουν ούτε περιορίζουν με κάποιο τρόπο τη δράση του Ρουβίκωνα.

Αντίθετα την πολλαπλασιάζουν καθώς δείχνουν ένα απύθμενο θράσος όπου αφεντικά και εργοδοσία έχοντας προβεί σε μια σειρά από αυθαιρεσίες έχουν και το θράσος να τρέχουν στα δικαστήρια όσους διαμαρτύρονται για αυτές ή τις αναδεικνύουν. Και πόσο μάλλον όταν οι συγκεκριμένες μηνύσεις γίνονται αιτία και βασικό εργαλείο του κράτους για να ασκήσει μια πρωτοφανή μαζική δίωξη σε μέλη του Ρουβικωνα με τον κίνδυνο φυλάκισης. Τα Ρublic δεν ξέρω κατά ποσό έχουν καταλάβει τη σοβαρότητα της υπόθεσης. Εμείς βέβαια φροντίσαμε να τους κάνουμε σαφές τι πάει να γίνει με τις μηνύσεις που έχουν κάνει με σχετική παρέμβαση στο κατάστημα Ρublic Αγίας Παρασκευής, που έχει προβεί ως υποκατάστημα σε μήνυση.

Ωστόσο αν συνεχίσουν να αγνοούν την υπόθεση, αναγκαστικά και εμείς θα πρέπει να τους την υπενθυμίσουμε ξανά και ξανά Ο Ρουβίκωνας είναι συνηθισμένος και αντέχει το πόλεμο φθοράς που επιχειρείται από το κράτος. Τα public αντέχουν να είναι η αλυσίδα που με πλήρη ευθύνη της μπορούν να οδηγηθούν στη φυλακή άνθρωποι που στάθηκαν απέναντι σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες; Μπορεί να είναι η αλυσίδα που λόγω αυτών των μηνύσεων κόσμος κι εκτός του Ρουβίκωνα, βλέποντας αυτή την άθλια υπόθεση μπορεί να κινητοποιηθεί και να προβεί σε παρεμβάσεις στα καταστήματα τους, να σηκώσει μια καμπάνια μποϋκοτάζ και να στηλιτεύσει δημόσια με κάθε τρόπο τη στάση τους. Ας αναρωτηθεί η διεύθυνση των public αν θέλει και μπορεί να μπει σε ένα τέτοιο πόλεμο με την κοινωνία. Αν όχι ας αποσύρει τις μηνύσεις, είναι απλό.

- Ποια είναι τα όρια της πολιτικής διαμαρτυρίας και ποια θα έπρεπε να είναι τα περιθώρια της πολιτικής διαμαρτυρίας;

Ηλίας: Η πολιτική διαμαρτυρία όταν μιλάμε και για πολιτικές οργανώσεις με αγωνιστικό πρόσημο δεν έχει κάποιο όριο. Το όριο το θέτει η κάθε οργάνωση ξεχωριστά. Τα όρια κατά τη γνώμη μου καθορίζονται από τη χρονική συγκυρία και τις συνθήκες που επικρατούν ευρύτερα στη κοινωνία που όταν αλλάζουν, αλλάζουν και τα όρια και τα περιθώρια της. Ο Ρουβίκωνας έχει θέσει κάποια όρια στο μέχρι που φτάνει η πολιτική του παρέμβαση και αυτό είναι το όριο των πλημμελημάτων. Με τη συγκεκριμένη δίωξη ωστόσο επιχειρείται κάτι που μέχρι τώρα δεν ίσχυε.

Μια οργάνωση που κάνει πλημμελήματα και χαρακτηρίζεται ως συμμορία οι ποινές που θα φάνε τα μέλη της δεν έχουν ανασταλτικό χαρακτήρα.

Αυτή η κατασταλτική τροποποίηση του άρθρου 3 στον 187 αποτελεί ένα πλήγμα που θα πλήξει τόσο τα κινήματα και τα όρια της πολιτικής διαμαρτυρίας, αλλά και τη κοινωνία ευρύτερα. Όποτε φτάνουμε σε ένα σημείο που αντί να στοχεύουμε σε ολοένα και περισσότερες διεκδικήσεις σε μια περίοδο που δικαιώματα και κατακτήσεις γυρνάνε 50 χρόνια πίσω, αλλά και σε ακόμα μεγαλύτερη διεύρυνση των περιθωρίων της πολιτικής διαμαρτυρίας, συζητάμε κατά ποσό μέλη πολιτικής οργάνωσης θα μπουν στη φυλακή επειδή διαμαρτυρήθηκαν για εργοδοτικές αυθαιρεσίες, κρέμασαν πανό ή έριξαν τρικάκια. Δικαιώματα που δεν θα έπρεπε εξ’ αρχής να είναι πλημμελήματα, αλλά να προστατεύονται.

Νόμος Φλωρίδη, όταν οι αυτόπτες μάρτυρες που συλλαμβάνουν τους πολίτες δεν μπορούν να αντεξεταστούν από τους συνηγόρους υπεράσπισης

- Πιστεύεις ότι ο νόμος Φλωρίδη για την μη παρουσία των αστυνομικών κατά την εξέταση των μαρτύρων θα επηρεάσει την δίκη σας ή πως αυτό το νομοθέτημα έγινε έχοντας κατά νου δίκες όπως η δική σας;

Γιάννης Ν: Το δεύτερο που είπες είναι ντε φάκτο. Σε πάρα πολλές δίκες, γενικότερα όχι μόνο του Ρουβίκωνα, οι μάρτυρες κατηγορίας (σ.σ. αστυνομικοί) υπογράφουν ένα χαρτί από ένα γραφείο, αλλά όταν έρθει η ώρα να πάνε στο δικαστήριο, δεν μπορούν να στηρίξουν αυτό που γράψανε. Οπότε επειδή ο Ρουβίκωνας έχει στα δικαστήρια τις καταθέσεις των αστυνομικών ως το Α και το Ω, αυτές πέφτουν πανηγυρικά. Σε σημείο που στα δικαστήρια του Ρουβίκωνα πολλές φορές υπάρχει μια αμηχανία ανάμεσα στην έδρα, τον κόσμο που παρακολουθεί τη δίκη, στους αστυνομικούς. Εμείς καθόμαστε και το υπομένουμε στωικά, ξέροντας πως έχουμε χάσει άλλη μια μέρα από τη ζωή μας, ενδεχομένως το μεροκάματό μας και έχουμε πληρώσει σαν συλλογικότητα ένα ποσό για να παρουσιαστούμε στο δικαστήριο.

Πλέον το αντιμετωπίζουμε όπως σου είπα και έρχεται τώρα ο νόμος Φλωρίδη που λέει πως δεν υποχρεούνται οι αστυνομικοί να έρχονται στο δικαστήριο. Δηλαδή μπορεί να πει πως τους είδα, τους αναγνώρισα τους ξέρω και όταν έρθει η ώρα να εξεταστούν και να κάνουμε τις ερωτήσεις μας με την πολύ καλή συντρόφισσα την Άννυ την Παπαρούσσου, δεν θα υπάρχει κάποιος να τον ρωτήσει λεπτομέρειες, να πέσει σε αντιφάσεις και να τον βάλει στην θέση του.

Όσοι έχουν παρακολουθήσει δίκες του Ρουβίκωνα, αυτό που λέω μπορούν να το καταλάβουν. Όχι μόνο του Ρουβίκωνα αλλά γενικά σε δίκες του κινήματος. Δεν μπορούν οι αστυνομικοί να στηρίξουν στο δικαστήριο αυτά που γράφουν σε ένα χαρτί. Και έρχεται τώρα το Κράτος και λέει τώρα δεν υποχρεούστε να έρχεστε, υπογράφετε ένα χαρτί και για κάποιον λόγο η θέση σας θα είναι αποδεκτή και ισχυρή ως αλήθεια. Αυτό που λέγαμε πριν, ένα ανώνυμο τηλεφώνημα μπορεί να είναι ένδειξη και απόδειξη σε ένα ευνομούμενο κράτος για το δικαστήριο να καταδικάσει ή να σύρει ανθρώπους στο δικαστήριο και τώρα προστίθεται ένα ακόμα, πως επειδή υπογράφει ένας αστυνομικός ένα χαρτί, επειδή είναι αστυνομικός και άρα ας πούμε έχει θέση στην κοινωνία, μπορεί να καταδικαστείς βάσει αυτής της μαρτυρίας ή πως πρέπει να υποστείς ταλαιπωρία σε ένα δικαστήριο.

- Στην περίπτωσή μας θα οδηγήσει σε μεγαλύτερα ποσοστά καταδικών. Δεν το έχουμε δει στην πράξη αλλά…

Συνεχίζει ο Γιάννης N: Για αυτό το κάνει και το Κράτος. Το κράτος προσπαθεί να νύχια και με δόντια να καταδικάσει στην περίπτωσή μας τον Ρουβίκωνα, αλλά σίγουρα δεν αφορά μόνο εμάς. Το λέμε και το τονίζουμε στην υπόθεση που συζητάμε με αφορμή την καινούρια δίκη, πως μετά από εμάς έπονται και άλλοι πρακτικά. Το τονίζω πρακτικά και όχι θεωρητικά. Αν φτάσουμε σε ένα σημείο οι αστυνομικοί να μην έρχονται στο δικαστήριο για ερωτήσεις και να καταδικάζεται ο Ρουβίκωνας, αύριο μεθαύριο, αυτό μπορεί να συμβεί με οποιονδήποτε. Αυτό προσπαθούμε, να αποτελέσουμε ένα ανάχωμα στο τσουνάμι που θα αφορά τέτοιες καταδίκες. Για τη δίκαιη δίκη.

- Θανάση, ως έμπειρος με 13 δίκες στην πλάτη σου -συγχαρητήρια- έχεις πολύ καλή γνώση του πως αντιμετώπιζε μέχρι τώρα το δικαστήριο και το ακροατήριο τις κατηγορίες εναντίον σας. Θέλεις να μας περιγράψεις κάποια περιστατικά; Να μας βάλεις μέσα στην αίθουσα;

Θανάσης: Ως επί το πλείστον είχε γέλιο. Οι πιο πολλοί γελούσαν. Ιδίως στο ακροατήριο και αυτό δυσκόλευε πολύ το έργο των δικαστών στο να μας καταδικάσουν. Δηλαδή το να είναι δημόσιες οι δίκες και να εμπλέκεται παρακολουθώντας η κοινωνία τις δίκες, είναι μια κατάκτηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών εδώ και αιώνες, ανεξαρτήτως πολιτικής κατεύθυνσης θα έλεγα, αναρχικοί, κομμουνιστές… Δεν ήταν μόνο πολιτικό, αφορούσε τους ανθρώπους που σκεφτόντουσαν λίγο πιο κοινωνικά. Με την κοινωνία να συμμετέχει στην λήψη αποφάσεων της δικαιοσύνης και να μην σε δικάζει ο φεουδάρχης, ο βασιλιάς, ο πρωθυπουργός και γενικά αυτό άνοιγε τον δρόμο για αυταρχικές αποφάσεις. Αυτό το πράγμα στο δίκαιο εκφράζεται με κάποιους τρόπους, ένας από αυτούς είναι η δημοσιότητα των δικών. Όποιος θέλει να μπορεί να παρακολουθήσει μια δίκη, ουσιαστικά συμμετέχοντας σε αυτήν.  Είναι διαδραστικό το δικαστήριο, δεν είναι αποστειρωμένο.

Το άλλο είναι οι ένορκοι, όπου βλέπουμε πάρα πολλά χρόνια το κράτος να προσπαθεί να βγάλει όσες περισσότερες υποθέσεις μπορεί από τα Μεικτά Ορκωτά και να τα περάσει σε μονομελή ή δικαστήρια μόνο με δικαστές και μια πολύ μεγάλη προσπάθεια να μην υπάρχουν θεατές στις δίκες. Είτε μέχρι πρόσφατα με την αφορμή της covid, είτε βάζοντας την δίκη σε μικρή αίθουσα. Φροντίζουν με κάθε τρόπο να μην βρίσκεται η κοινωνία στην απονομή δικαιοσύνης. Αυτό κάνει ο νόμος Φλωρίδη και ο νόμος Βορίδη, υπό την έννοια πως με τον νόμο Βορίδη έχουμε το πρωτοφανές να πηγαίνεις φυλακή χωρίς δικαίωμα αναστολής για πλημμέλημα. Ένα βασικό συστατικό του Ρωμαϊκού Δικαίου και κάτι που δεν ίσχυε ως τώρα. Γιατί δεν μπορούν από την μια να κάνουν την διατάραξη κοινής ειρήνης κακούργημα, από την άλλη αν το έκαναν θα έπρεπε να πάει η δίκη σε Μεικτό Ορκωτό δικαστήριο. Το οποίο προφανώς και δεν το θέλουν. Φαντάζεστε 4 τυχαίους ανθρώπους από την κοινωνία να δικάζουν τον Ρουβίκωνα για κακούργημα;

Να λένε «Να, ξέρετε, υπήρχε ένα εργασιακό πρόβλημα στα Public, τα οποία είναι γαλέρα, μα έγινε καταγγελία από έναν εργαζόμενο και πήγαμε να μιλήσουμε με τον υπεύθυνο του καταστήματος ζητώντας να σταματήσουν να εργάζονται οι άνθρωποι 12ωρα, όρθιοι, να τους απαγορεύουν να κάθονται σε σκαμπό, να τους κόβουν άδειες, να υποδηλώνονται, να μπαίνουν τα μισά ένσημα» τέτοια πράγματα. Δεν νομίζω να υπήρχε έστω και μισός από τα 10 εκατομμύρια Έλληνες που να έλεγε «να πάνε αυτοί οι άνθρωποι φυλακή για ειρηνική παρέμβαση». Ακόμα και ο πιο ακροδεξιός θα έλεγε «γιατί να πάνε για αυτό φυλακή;».

Να πάνε φυλακή επειδή είναι αναρχικοί και εκεί καταλήγουμε. Αυτό είναι το πρόβλημα και αυτό είναι που ενοχλεί το Κράτος. Όποιος είναι αναρχικός, κομμουνιστής, όποιος θέλει την αλλαγή της καθεστηκυίας τάξης να πάει μέσα. Αυτό είναι το νόημα, αυτό είναι το επίδικο.

Ουσιαστικά μιλάμε για την επαναφορά του ιδιωνύμου. Να προσθέσω κάτι εδώ. Ο Γεωργιάδης, ο Πλεύρης, ο Βορίδης που είναι σημαντικό κομμάτι της κυβέρνησης και εκφράζουν μια σημαντική πτέρυγα με την υποστήριξη της οποίας βγήκε πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης, το έλεγαν από χρόνια, από τότε που ήταν στο ΛάΟΣ. «Πρέπει να τελειώνουμε με την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς». Ντρέπονταν οι άνθρωποι που είναι ακροδεξιοί και τώρα θέλουν να το πετάξουν από πάνω τους και θέλουν να γυρίσουν στις ρίζες των προγόνων τους.

Να λες «είμαι οργανωμένος αναρχικός, κομμουνιστής, αριστερός, οτιδήποτε προσπαθεί να κάνει αυτόν τον κόσμο καλύτερο, λίγο πιο ανθρώπινο και να περάσουν τα μέσα παραγωγής στην κοινωνία» και να πηγαίνεις στην φυλακή. Αυτό θέλουν και αυτό δεν καταλαβαίνουν και αυτές ακριβώς οι θέσεις τους έφερε στο σημείο να ντρέπονται για 50 χρόνια που είναι αυτό που είναι. Αργά ή γρήγορα εκεί θα ξανακαταλήξουν. Να ντρέπονται τα ιδεολογικά παιδιά τους να ντρέπονται για αυτό που ήταν οι πρόγονοί τους και να ντρέπονται και εκείνοι. Ακροδεξιοί και φασίστες δηλαδή.

Ουσιαστικά αργά ή γρήγορα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το κίνημα θα περάσει από πάνω τους. Όπως πέρασε και στο παρελθόν και σε χειρότερες εποχές. Εγώ θέλω να στείλω αυτό το μήνυμα στην κυβέρνηση, «οι ιδεολογικοί σας πρόγονοι έχουν κάνει πολύ χειρότερα σε ανθρώπους της τάξης μας και χάσανε ιδεολογικά. Επειδή πήρατε 41% σε μια αναμέτρηση από όσους ψήφισαν δεν σημαίνει πως κερδίσατε ιδεολογικά».

Ένα συγκεκριμένο μειοψηφικό κομμάτι της κοινωνίας, συμφωνεί με αυτά που θέλουν να κάνουν. Το υπόλοιπο κομμάτι της κοινωνίας μένει στην αδράνεια. Για αυτό εμείς καλούμε τους πάντες και με αφορμή το δικαστήριο να οργανωθούν. Είτε στον Ρουβίκωνα, είτε στα σωματεία τους, είτε στις γειτονιές. Παντού. Να οργανωθούν και μόνο έτσι θα κάνει πίσω αυτή η κυβέρνηση.

Η εργασία στο απόσπασμα. Δικαιώματα δεκαετιών που χάθηκαν σε μια στιγμή

- Μιας και ένα μέρος της κουβέντας μας αφορά τα Public: Ποια είναι τα εργασιακά ζητήματα που έχουν τεθεί ενώπιόν σας ζητώντας την βοήθειά σας; Κατά πόσο μπορείτε να στηρίξετε αυτούς τους ανθρώπους; Είναι περισσότερη η ζήτηση για βοήθεια στα εργασιακά από ότι μπορείτε να προσφέρετε;

Παντελής: Όχι. Μπορούμε να προσφέρουμε σε όλους όσους αντιμετωπίζουν πρόβλημα στην εργασία τους. Κυρίως σε μικρότερες επιχειρήσεις που δεν είναι οργανωμένο ή όσο οργανωμένο θα έπρεπε το συνδικαλιστικό κίνημα. Τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις; Δεν πάμε να λύσουμε εμείς κάποιο πρόβλημα. Ο εργαζόμενος έρχεται μαζί μας. Λέει παιδιά αυτός ο άνθρωπος που μου χρωστάει, με απειλεί, δεν μου βάζει ένσημα και είμαι μόνος μου, θέλω να έρθετε να πάμε μαζί. Εκεί κάνουμε μια παρέμβαση, κάνουμε μια συζήτηση με τον εργοδότη και του ζητάμε να ικανοποιήσει τα αιτήματα. Ο εργοδότης από την μεριά του το σκέφτεται.

Βέβαια εμείς δεν μένουμε εκεί. Καμία επιχείρηση δεν θέλει να έχει 100 ανθρώπους απ’ έξω όλη μέρα, να ζητάνε το δίκιο ενός εργαζόμενου, γιατί βλέπουν οι πελάτες πως φέρεται η επιχείρηση και έτσι, εν μέρει ο εργαζόμενος δικαιώνεται. Αυτό το ονομάζουν κάποιοι ως άσκηση εκβιασμού. Αυτό για εμένα είναι συνδικαλισμός της κοινωνίας. Μάλιστα στην πλειοψηφία των εργαζομένων που έχουμε παρέμβει, αυτοί εντάσσονται στην ομάδα. Γιατί βλέπουν πως λειτουργούμε οριζόντια και συλλογικά και θέλουν να έρθουν και οι ίδιοι στον επόμενο που θα πάμε και να στηρίξουν το αίτημά του ανταποδίδοντας αυτό που εισέπραξαν. Και μεγαλώνει η ομάδα.

Δείχνουμε μια πρακτική. Τα σωματεία κάνουν αυτό που μπορούν, λειτουργούν όμως απολύτως θεσμικά. Νομίζω πως αν τα σωματεία λειτουργήσουν με όρους κοινωνικής πίεσης θα μπορούν -ιδίως στις μικρές επιχειρήσεις- να έχουν καλύτερα αποτελέσματα. Δεν διδάσκουμε κάτι, εμείς είμαστε μια πολιτική ομάδα, τα σωματεία κάνουν αλλιώς την δουλειά τους και στην πλειοψηφία οι εργαζόμενοι που έρχονται σε εμάς έχουν πάει ήδη στην Επιθεώρηση Εργασίας και δεν τους ακούει κανείς.

Ο εργοδότης έχει όλα τα όπλα να αρνηθεί την επιθεώρηση εργασίας, να «την βάλει στον πάγο» και έχουν πολλές επιλογές στην διάθεσή τους. Όμως 100 άνθρωποι έξω από το μαγαζί του είναι δύσκολο να τους βάλει στον πάγο και έτσι δικαιώνονται.

- Και είναι περίεργο όταν ο εργοδότης σε πάει στο ΑΤΜ για να πάρει πίσω το δώρο, μια πρακτική που γίνεται ακόμα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.

Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις, δεν μπορούμε να τις καλύψουμε όλες δια ζώσης. Σε πολλές όμως πήγαμε και πάμε.

- Στα εργασιακά πάντα είχατε και καταγγελίες βίας ή άσχημης συμπεριφοράς;

Συνεχίζει ο Παντελής: Άσχημων συμπεριφορών βεβαίως, οι οποίοι υποτιμούσαν και έβριζαν τους εργαζόμενους. Είχαν υπάρξει και περιπτώσεις χειροδικίας στις οποίες με πιο έντονο τρόπο απαιτήσαμε να μην επαναληφθεί, κάνοντας σαφές πως γνωρίζουμε και θα δημοσιοποιήσουμε, βάζοντας μια γκάμα δραστηριοτήτων με την οποία ανακοινώνουμε την παρέμβασή μας και την καταγγελία. Σε αυτές τις περιπτώσεις σταματάνε.

Γιάννης Ν: Φυσικά βία είναι και η εξής: Να είσαι ντελιβεράς, να χτυπάς με το μηχανάκι σου, να παθαίνεις ατύχημα και να τρέχει η αφεντικίνα σου να μαζέψει το κουτί για να μην φανεί πως είναι εργατικό ατύχημα. Έχουμε πάει σε τέτοιες περιπτώσεις. Που μετά δεν πλήρωναν τον άνθρωπο και τους χρωστούσαν νοσήλεια, μισθούς και ένσημα.

Δεν είναι χειροδικία αλλά αν παθαίνεις ατύχημα και έρχεται η αφεντικίνα ή το αφεντικό να μαζέψει το κουτί αντί να ενδιαφερθεί αν είσαι καλά, βία δεν είναι; Στο ευρύτερο κομμάτι της αλληλεγγύης υπάρχει μια κουβέντα ανοιχτή στα social media η οποία ονομάζεται «από τύχη ζούμε». Εμείς τουλάχιστον έχουμε την ευχαρίστηση να κοιμόμαστε με την αξιοπρέπειά μας και με ένα χαμόγελο, ότι δεν μένουμε μόνο στις κουβέντες στα κοινωνικά δίκτυα. Από την πανδημία και έπειτα συνειδητοποιήσαμε όλοι πως υπάρχουν άνθρωποι των οποίων η επιβίωση και η διαβίωση κρέμεται από μια κλωστή. Υπήρχε κόσμος που δεν είχε να φάει, δεν είχε να πληρώσει, κόσμος έχανε τις δουλειές του. Η λαίλαπα του covid χτύπησε πολύ άσχημα και χτύπησε και ψυχολογικά τον κόσμο.

Και είναι ένα χαρακτηριστικό του Ρουβίκωνα πως και εμείς οι ίδιοι στα ίδια κοινωνικά στρώματα ανήκουμε. Δεν είμαστε τίποτα πεφωτισμένοι που ερχόμαστε να σώσουμε φιλανθρωπικά τον κόσμο. Και εμάς έπληξε η covid, χάσαμε τις δουλειές μας, πολλοί από εμάς δεν είχαμε να φάμε. Οπότε πρακτικά επειδή ο Ρουβίκωνας είναι μια συλλογικότητα, είναι ένα ποτάμι που κινείται συνεχώς, παίρνουμε αποφάσεις συνεχώς που μπορεί να τις αλλάξουμε, μπορεί να τις μεταβάλουμε, ότι κάνουμε αυτή τη στιγμή μπορεί αύριο να μην συμβαίνει. Στην πανδημία πήραμε κάποιες πρωτοβουλίες που είχαν να κάνουν με τη διανομή τροφίμων, αργότερα ήρθε η απόφαση της δασοπυρόσβεσης, όταν βλέπουμε πως υπάρχει ένα θέμα που επείγει –γιατί δεν μπορούμε να στηριχτούμε στο κράτος- προσπαθούμε και εμείς να βοηθήσουμε.

Ρουβίκωνας, Εξωστρέφεια, Αλληλεγγύη

(συνεχίζει ο Γιάννης Ν) Όταν είχε μεγάλη χιονόπτωση πριν από 2-3 χρόνια (σ.σ. Λογικά στην κακοκαιρία Ελπίδα αναφέρεται ο Γιάννης), μέλη του Ρουβίκωνα είχαν πάει στην Μπενάκη να ανοίξουν τον δρόμο, να περνάει ο κόσμος και να μην χτυπήσει, γιατί δεν είχε περάσει το κράτος και ο Δήμος. Φύγαμε δηλαδή από εδώ, να ανοίξουμε τον δρόμο με φτυάρια γιατί δεν το έκανε κανείς. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Υπάρχει ζήτημα με τις πυρκαγιές; Αγοράσαμε ένα πυροσβεστικό με την βοήθεια του κόσμου και με crowd funding. Έχουμε ανθρώπους έμπειρους, αγοράσαμε πάλι με την βοήθεια του κόσμου δεύτερο πυροσβεστικό και πάμε για τρίτο. Βλέπουμε πως αν δεν τα κάνουμε μόνοι μας, δεν υπάρχει κάποιος να βοηθήσει.

Στο κομμάτι της αλληλεγγύης δεν πρόκειται να σταματήσουμε ποτέ. Έχουμε φτιάξει κουζίνα εδώ στο ΒΟΞ με μόνιμες διανομές τροφίμων, υπάρχει η δασοπυρόσβεση, υπάρχει κοινωνικό παντοπωλείο. Προσπαθούμε και εμείς να ανοίξουμε την βεντάλια, γιατί…το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλο. Για εμάς δεν είναι μια κουβέντα που την ξεστομίζουμε σαν ένα ωραίο τσιτάτο.

Θανάσης: Από την πρώτη μέρα δημιουργίας του, ο Ρουβίκωνας φτιάχτηκε με σκοπό να είμαστε εξωστρεφείς. Να είμαστε δίπλα, όπως είμαστε μέσα στην κοινωνία. Τον Ρουβίκωνα τον έφτιαξαν τέσσερα άτομα. Μπορούσαμε να κάνουμε αυτά που μπορούσαμε βάσει αριθμών. Όσο γινόμαστε περισσότεροι τόσο μπορούμε να κάνουμε περισσότερα πράγματα. Το πυροσβεστικό, οι κουζίνες, το παντοπωλείο, όλα αυτά έχουν γίνει επειδή έχουμε αποκτήσει μια αναγνώριση του έργου μας στην κοινωνία και η κοινωνία μας στηρίζει και δεύτερον επειδή έχουμε γίνει περισσότεροι. Όταν γίνουμε χιλιάδες θα κάνουμε ακόμα περισσότερα.

Με αυτό το σκεπτικό στήθηκε η ομάδα, προς την κοινωνία κοιτάζουμε γιατί όπως ειπώθηκε είμαστε σάρκα εκ της σαρκός της κοινωνίας. Δεν είμαστε κάποιοι μεσοαστοί με καλές προθέσεις. Όλοι εδώ εργαζόμενοι είναι, σε δύσκολες δουλειές που κοιτάμε να επιβιώσουμε. Θεωρούμε πως συλλογικά θα επιβιώσουμε καλύτερα, συλλογικά θα σταματήσουμε αυτό που έρχεται κατά πάνω μας και όχι ατομικά όπως μας πλασάρουν. Ότι ο καθένας πρέπει να κοιτά την πάρτη του. Όταν κοιτάς την πάρτη σου, είναι δεδομένο πως δεν θα περνάς καλά, όταν είσαι μαζί με άλλους και παλεύεις, όλοι θα ζουν καλύτερα. Αυτός ήταν από την πρώτη μέρα ο στόχος της ομάδας και απλά θέλουμε να γίνουμε χιλιάδες για να κάνουμε 100 φορές περισσότερα πράγματα από όσα κάνουμε τώρα. Στείλαμε 14 βαν στη Θεσσαλία, αν είμασταν χίλιοι θα στέλναμε 140. Αυτός είναι ο σκοπός.

Εκεί κοιτάμε.

- Γιάννη, τα είχαμε πει πριν. Τέλειωσε η αντιπυρική περίοδος, πάμε για την νέα. Πως έκλεισε η προηγούμενη περίοδος;

Γιάννης: Έλα ρε Σοφοκλή, να που τα λέμε και από κοντά. Με πολύ δράση και πολύ τρέξιμο, γιατί όλοι γνωρίζουν τι γίνεται στην χώρα κάθε καλοκαίρι, την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού. Δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτό που οφείλει να κάνει. Όσο αφορά τη δασοπυρόσβεση σίγουρα δεν μπορεί και εμείς ήμασταν με το εγχείρημα που ξεκινήσαμε, πολύ ενεργοί και πολύ δραστήριοι. Θεωρώ ότι βοηθήσαμε πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι. Λέω θεωρώ γιατί έτσι πρόχειρα που μπορώ να σκεφτώ σώσαμε πάνω από 15 σπίτια. Σπίτια ανθρώπων.

- Δεν είναι και λίγο.

Έτσι πρόχειρα που μπορώ να σκεφτώ πάνω από 15, συν τα ζώα που ζώσαμε, συν την βοήθεια που δώσαμε. Γιατί δεν πηγαίναμε μόνο ως δασοπυρόσβεση αλλά είχαμε από πίσω τα βαν ανεφοδιασμού. Γιατί όταν πηγαίνει το πυροσβεστικό όχημα στο πεδίο, από πίσω ακολουθούν τα βαν του Ρουβίκωνα τα οποία ήταν φουλαρισμένα με είδη πρώτης ανάγκης. Για να βοηθήσουμε τους πυροσβέστες, τους δασοπυροσβέστες και ανθρώπους σε ανάγκη που είχαν χάσει τα σπίτια τους και ήταν σε δύσκολη κατάσταση. Για εμάς, τα μέλη της δασοπυρόσβεσης του Ρουβίκωνα ήταν ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι, αλλά συνάμα με πολύ μεγάλη ικανοποίηση, γιατί βοηθήσαμε πάρα πολύ τον κόσμο.

Μετά την πρόσφατη δίωξη που έχουμε με τον νόμο Βορίδη, επειδή είχα μια τριβή με τον κόσμο που πηγαίναμε στα μέτωπα, έχουμε κρατήσει επαφή και περισσότερο από την μεριά του κόσμου που βοηθήσαμε. Είναι κόσμος που θέλει να βοηθήσει και κόσμος σε δύσκολη κατάσταση, είτε έχει χάσει το σπίτι του, είτε τον βιοπορισμό του. Εξ’ αρχής από την στιγμή που μας γνώρισαν, με έπαιρναν ρωτώντας πως μπορούν να βοηθήσουν. Για να βοηθήσουμε όλοι μαζί άλλους.

Μετά την δίωξη τα τηλεφωνήματα πλήθαιναν. Με το ίδιο ερώτημα «παιδιά πως μπορούμε να βοηθήσουμε». Τους φαίνεται παράλογο. Κόσμος που δεν έχει καμία σχέση στο ιδεολογικό κομμάτι με εμάς. Μας λένε «δεν γίνεται, εσάς που σας γνωρίσαμε μέσα στο κακό που μας βρήκε, την στιγμή που καίγονταν τα σπίτια μας, να σας διώκουν με τέτοιες κατηγορίες». Αυτό για εμάς είναι πολύ ενθαρρυντικό. Εμείς δεν το κάνουμε όλο αυτό για να πει ο κόσμος «Αυτοί βοηθούν». Εμείς είμαστε αγωνιστές, κομμάτι του λαού που πιστεύουμε στην αλληλεγγύη και βοηθάμε. Αλλά μέσα από αυτό, ο κόσμος βλέπει ποιοι είμαστε. Ότι παλεύουμε για το δίκιο και την κοινωνία.

Εγώ έχω συνεχείς επικοινωνίες από διάφορες περιοχές. Και από κομμάτι οπαδών πολλών ομάδων που βοηθήσαν στις φωτιές και από άτομα χωρίς πολιτικές αναζητήσεις. Απλοί άνθρωποι. Που όλοι μας παίρνουν λέγοντας αυτές τις λέξεις: «Πως μπορούμε να βοηθήσουμε»; Αυτή είναι τεράστια ικανοποίηση. Γιατί νιώθεις πως δεν είσαι μόνος. Εγώ δεν το έκανα για αυτό τον λόγο, για να ικανοποιήσω το μέσα μου. Κάνεις το σωστό επειδή είναι σωστό και μετά βλέπεις πως ο άλλος το αναγνωρίζει και το παίρνεις πίσω. Το καλό πολλαπλασιάζεται. Αυτή είναι μια δύναμη του Ρουβίκωνα και αυτό που φοβίζει το κράτος.

Θανάσης: Η αλληλεγγύη είναι αμφίδρομη.

Γιάννης: Όπου πάμε, για όποιες κοινωνικές δράσεις, έχουμε feedback. Και πρακτικά. Είναι πιστεύω ο λόγος που γίνεται αυτή η δίωξη. Εγώ θα μιλήσω σαν άτομο και ως μέλος του Ρουβίκωνα: Δεν θα κάνουμε πίσω ούτε στις δράσεις μας, δεν θα κάνουμε πίσω στην βοήθεια που δίνουμε στην κοινωνία. Ο λαός θα σώσει τον λαό και εμείς δεν θα κάνουμε ούτε σπιθαμή πίσω. Όχι βήμα. Ούτε σπιθαμή.

Μια δικάσιμος θα χρειαστεί μόνο για τους μάρτυρες. Ετοιμάζουμε μια πολύ μεγάλη λίστα μαρτύρων. Ήδη μας παίρνουν τηλέφωνα και μας ζητούν να παρουσιαστούν ως μάρτυρες ή να δώσουν καταθέσεις για εμάς. Πολύ κόσμος από μόνος του. Μετά και εμείς θα απευθυνθούμε να μιλήσουμε με κόσμο από όλο το φάσμα της κοινωνίας. Από ακαδημαϊκούς μέχρι εργάτες. Κόσμος από την Θεσσαλία που έχει πληγεί και δεν έχει σπίτι μας ζητά να έρθει στο δικαστήριο για μάρτυρες. Οι πάντες.

Η Ελλάδα της φτώχειας και της εξαθλίωσης και τι βοήθεια ζητούν οι πολίτες από τον Ρουβίκωνα

- Οι πολίτες δείχνουν να εμπιστεύονται τον Ρουβίκωνα πάνω από την Πολιτεία και σίγουρα πάνω από πολλούς θεσμούς. Ποια προβλήματα σας εμπιστεύεται ο κόσμος και για ποια ζητήματα σας ζητούν πιο συχνά την βοήθειά σας; Πλην των εργασιακών τα οποία τα καλύψαμε.

Νίκος: Τα προβλήματα είναι πάρα πολλά, είναι απλά και καθημερινά. Έχουμε τομείς από την δομή υγείας, συλλογή φαρμάκων και παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στην οποία πολύς κόσμος είναι αποκομμένος, ειδικά οι άνεργοι και οι μετανάστες. Εδώ δίνονται δωρεάν πάντα με την αλληλεγγύη του κόσμου να στηρίζει τα εγχειρήματα. Μετά είναι η δομή για συλλογή τροφίμων, η κουζίνα που κάνει διανομή, ακόμα και όταν είχε χιονίσει στο κέντρο της Αθήνας σχεδόν με τα πόδια, βρίσκαμε ανθρώπους κάτω από γέφυρες και αποκλεισμένους που το κράτος είχε ξεχάσει. Πέραν του γεγονότος πως τους είχε αφήσει στον δρόμο να πεθάνουν.

Επίσης στον τεχνικό τομέα, όπως με το παράδειγμα που είχε πάει πριν και άνοιξαν δρόμους με τα χιόνια. Δρόμους με πάγο, όχι απλά χιόνι, στα Εξάρχεια και την Κυψέλη. Δέντρα που είχαν πέσει σε καλώδια και μετά στον δρόμο και δεν τα είχαν μαζέψει. Είχε πάει η ομάδα με μέλη αλλά και απλούς ανθρώπους που μας έβλεπαν και κατέβαιναν να ανοίξουμε μαζί τους δρόμους να μπορεί να περάσει ένα ασθενοφόρο, να μπορούν να μετακινηθούν. Φαντάσου να είσαι στο κέντρο της Αθήνας και να έχεις εγκλωβιστεί. Πόσο μάλλον στην επαρχία που είναι πιο συχνά τα φαινόμενα.

(Συνεχίζει ο Νίκος) Παρατηρούμε συνεχείς διακοπείς ρεύματος για 30 και 40 ευρώ, ενώ μεγάλες εταιρείες και εργοστάσια χρωστούν εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια. Στον απλό άνθρωπο του κόβουν το ρεύμα, οι άλλοι δουλεύουν κανονικά. Θυμάμαι έναν άνθρωπο με πρόβλημα υγείας που είχε ιατρικό μηχάνημα, να του κόβουν το ρεύμα για 40 ευρώ. Έχουμε δει διακοπές νερού, για μικρά ποσά. Ότι χειρότερο. Αν χωρίς ρεύμα παλεύεται, χωρίς νερό είναι το χειρότερο.

Υπάρχουν και πολλές καθημερινές ανάγκες τεχνικής φύσεως. Γιατί υπάρχει μεγάλο κομμάτι της ομάδας που είναι τεχνίτες. Οι οποίοι συνεισφέρουν με τις γνώσεις τους όπως μπορούν, γιατί υπάρχουν και οικογένειες που δεν μπορούν να λύσουν απλά τεχνικά ζητήματα στις τρώγλες που ζούμε. Όπου λόγω των AirBnb τα διαμερίσματα που μπορεί να νοικιάσει κάποιος με φυσιολογικά χρήματα είναι άθλια. Οι τιμές είναι απλησίαστες. Και πέραν του ότι είναι απλησίαστα τα ενοίκια, οι συνθήκες είναι άθλιες. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο βελτίωσης των κατοικιών στα σπίτια που ζούμε όλοι εμείς οι απλοί άνθρωποι.

Στηριζόμαστε στα χέρια μας και όταν σχολάμε, με ένα κουτί εργαλεία –εγώ το κάνω από φοιτητής- πάμε σε σπίτια που μας έχουν ανάγκη. Να φτιάξω μια σωλήνα, να κλείσουμε ένα παράθυρο. Απλά πράγματα. Που ο κόσμος δεν έχει την δυνατότητα να επιδιορθώσει. Να βελτιώσουμε λίγο την ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Όλο αυτό στηρίζεται στην αλληλεγγύη. Που να το πιάσεις και που να το αφήσεις. Ακόμα και πεζοδρόμια και δρόμους επιδιιορθώνουμε. Το κράτος δεν υπάρχει πουθενά. Κάτι που συμβαίνει και θα συνεχίσει να συμβαίνει.

Απλά έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που τα βασικά πράγματα δεν είναι δεδομένα. Για αυτό και εμείς έχουμε πει πως δεν θα τα αφήνουμε. Δεν γίνεται σε ένα σχολείο να πέφτουν σοβάδες στα κεφάλια των παιδιών. Δεν γίνεται στο κέντρο της Αθήνας, να πέφτει λίγο χιόνι και να πέφτουν δέντρα και να κλείνει ο δρόμος. Οτιδήποτε και να γίνει, ο Ρουβίκωνας θα είναι εδώ να στηρίζει και να βοηθά όπου μπορεί και στον τεχνικό τομέα. Πληρώνεις φόρους για πράγματα που δεν έχεις. Έχουμε φτάσει και εκεί.   

Νέα μέλη, ένταξη στον Ρουβίκωνα

- Η δίωξη έχει επίδραση στην είσοδο νέων μελών στον Ρουβίκωνα;

Βασίλης: Σε καμία περίπτωση. Είναι εντελώς διαφορετικό πως αντιμετωπίζει, πως βλέπει ή πως θέλει να παρουσιάσει το κράτος τον Ρουβίκωνα, έχοντας όλα τα μέσα στα χέρια το, με τον πρωθυπουργό να ελέγχει τα ΜΜΕ της χώρας και ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα πως βλέπει τον Ρουβίκωνα η κοινωνία.

Ο Ρουβίκωνας έχει μια δράση την οποία αντιλαμβάνεται η κοινωνία, την αποδέχεται και το παραδέχεται και η ίδια η κρατική ασφάλεια στην δικογραφία: Ότι έχουμε κοινωνική απεύθυνση και αποδοχή. Στη βάση αυτού, η συλλογικότητα του Ρ. δεν έχει επηρεαστεί επ ουδενί. Ίσα-ίσα βλέπουμε διαρκώς κόσμο να έρχεται, να θέλει να βοηθήσει, κόσμο που οργανώνεται πολιτικά για πρώτη φορά, που αντιλαμβάνεται λίγο ή πολύ πως θα βρεθεί σε μια οργάνωση που μπορεί να έχει λόγο, βήμα και θα ενταχθεί σε έναν αγώνα απέναντι στην εξουσία. Όπου μέσα από τον οποίο θα διεκδικήσει και θα κερδίσει βασικά πράγματα για την αξιοπρέπειά του.

- Πόσο χρονών είσαι;

Βασίλης: Είμαι 24. Αρκετός νέος κόσμος έρχεται στην οργάνωση, ακριβώς επειδή αντιλαμβάνεται το εξής: Ότι ο καθένας μόνος του, δεν μπορεί να κερδίσει πολλά στην κοινωνία που ζούμε, μιας και καλώς ή κακώς σε οποιαδήποτε αντιπαράθεση, ο συσχετισμός δύναμης μετράει πολύ. Μονάχα μέσα από την συλλογική δράση μπορεί να κερδίσει κάτι, αντιλαμβάνεται πως μπορεί να βελτιώσει κάτι -όχι στην προσωπική του ζωή, δεν βρισκόμαστε στον Ρουβίκωνα για αυτό, έχουμε συλλογικό πρόταγμα - και μπορεί να βάλει το λιθαράκι του να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον ως κοινωνία.

- Πόσο εύκολο είναι για ένα νέο παιδί να έρθει σε μια οργάνωση με συγκεκριμένο καταστατικό, με συγκεκριμένο τρόπο δράσης και σκέψης, να αφήσει το εγώ του στην πόρτα και να μπει σε μια συλλογικότητα; Να ενταχθεί σε εσάς.

Βασίλης: Νομίζω πως η ηλικία δεν παίζει ρόλο. Το έχουμε δει στην πράξη. Μπορεί να έρθει ένα άτομο νεότερο στην ηλικία και να είναι από τα πιο σοβαρά και αγωνιστικά που υπάρχουν και να έρθει ένα άτομο πιο ώριμης ηλικίας και να έχει τα μυαλά πάνω από το κεφάλι. Ο καθένας και η καθεμία έρχονται λιγότερο ή περισσότερο έτοιμοι χωρίς να σημαίνει κάτι αυτό συλλογικά. Ίσα ίσα προσπαθούμε να βοηθήσουμε τα μέλη μας να ενταχθούν ομαλά μέσα σε ένα συλλογικό πλαίσιο και να λειτουργήσουμε με συγκεκριμένες κατευθύνσεις ακούγοντας παράλληλα τις προτάσεις τους.

Μπορεί να ευδοκιμεί σε νεαρότερες ηλικίες ένας αυθορμητισμός ή μια τάση για υπερβολή, από την άλλη όμως βλέπουμε το εξής ελπιδοφόρο, ότι στην σημερινή εποχή και με τους πολιτισμικούς όρους που ισχύουν και την κατάσταση στην ευρύτερη κοινωνία ότι ίσα ίσα κάποια νεαρά άτομα βρίσκουν τον εαυτό τους εδώ μέσα, είναι από τα πιο σοβαρά και το βλέπουμε στην πράξη. Είτε στο πολιτικό, είτε στο κοινωνικό, είτε στην αλληλεγγύη τα νέα παιδιά μπαίνουν μπροστά, φέρνουν νέες ιδέες και αποτελούν αυτό που λέμε «τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας» στην πράξη.

Από το γεγονός πως πήγαν στο Κεραμίδι Τρικάλων και καθάριζαν όλη μέρα σπίτια ανθρώπων που επλήγησαν από τις πλημμύρες στη Θεσσαλία, μέχρι να κόβουν από τον προσωπικό τους χρόνο ώστε να τον αφιερώσουν σε κάτι ποιοτικά ανώτερο που νιώθουν πως τους υπερβαίνει. Δεν είναι κάτι προσωπικό. Οπότε θα έλεγα πως αυτό που προσπαθούν να προβάλουν τα καθεστώτα για την νεολαία, σε πολλές περιπτώσεις αποδομείται στην πράξη και ισχύει το αντίθετο. Δεν είναι ηλικιακό το κριτήριο.

- Κάποιοι μπορεί να βρουν και μια οικογένεια.

Βασίλης: Ναι σίγουρα, υπάρχει το κομμάτι της κοινωνικοποίησης στις πολιτικές οργανώσεις, τις συλλογικότητες και αυτές τις ομάδες, όμως το μεγαλύτερο κέρδος είναι πως έρχονται σε μια συλλογικότητα με στρατηγική, σχεδιασμό, που παλεύει πλέον για αυτονόητα κάποτε πράγματα, αναγκαία να επιβιώσει κανείς σε αυτό τον κόσμο. Αλλά βλέπει πως αυτό που κάνουμε έχει λογική, πλαίσιο για την αυτοοριοθέτηση και δεν μένει κανείς μονάχα στα λόγια. Προσπαθεί στην πράξη να προωθήσει και να φέρει κάτι καλύτερο στην κοινωνία.

Επίλογος

Θα περίμενε κανείς πως τα μέλη του Ρουβίκωνα θα είχαν πολύ πιο έντονο το άγχος για τις στοχευμένες διώξεις που αντιμετωπίζουν, οι οποίες αντιτίθεται σε κάθε έννοια νομικού πολιτισμού των δυτικών κοινωνιών και του ίδιου του Κράτους Δικαίου. Η Μαρία Γαλάτη τραβούσε φωτογραφίες την ώρα της συνέντευξης, χωρίς να τους δίνει οδηγίες. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε, αυτό που είδαμε και εμείς όταν τις πήραμε στα χέρια μας. 

Γελούν και χαμογελούν, νιώθουν άνετα, γνωρίζουν πως στοχοποιούνται ως «το πείραμα για το τέλος των κινημάτων». Όπου κάθε αντίδραση, ακόμα και η πολιτισμένη πολιτική διαμαρτυρία, με ενημέρωση των συμπολιτών σου με τρικάκια ή παρέμβαση, μπορεί πλέον να σε οδηγήσει στην φυλακή χωρίς αναστολή, ενώ οι καταθέσεις των αστυνομικών στο δικαστήριο θεωρούνται θέσφατο, λόγος Θεού, νόμος του κράτους και απαγορεύεται η αντεξέταση από τους συνηγόρους υπεράσπισης, εκτός αν υπάρχει ειδική άδεια από το δικαστήριο. Αυτό αφορά κάθε άνθρωπο που έχει συλληφθεί «στον σωρό» χωρίς να κάνει το παραμικρό ή να υπάρχουν στοιχεία εναντίον του.

Όπως είπε και ο Θανάσης εντός συνέντευξης έχουν επίγνωση τι πέρασαν οι αγωνιστές -διώξεις, βασανιστήρια, φυλακές και ξερονήσια- από τους ιδεολογικούς προγόνους της σημερινής κυβέρνησης και δεν συγκρίνονται με αυτό. Είναι και φαίνονται έτοιμοι να σηκώσουν το δικό τους βάρος, το δικό τους μερίδιο, όποιο και αν είναι αυτό. Όμως είναι και δικό μας βάρος και μερίδιο να στηρίξουμε τα μέλη του Ρουβίκωνα, αλλά και τα μέλη των Δικηγορικών Συλλόγων που έχουν καταγγείλει από την πρώτη στιγμή τις παραβιάσεις του Κράτους Δικαίου και του νομικού μας πολιτισμού και για τους δύο νόμους.

Δεν χρειάζεται να παραφράσουμε την ρήση του Νίεμελερ (που αποδίδεται στο Μπρεχτ), «Όταν οι ναζιστές ήρθαν για να πάρουν τους Ρουβίκωνες, σιώπησα, επειδή δεν ήμουν Ρουβίκωνας». Είναι κάτι περισσότερο από αυτονόητο πως αν περάσουν οι δύο αντιδημοκρατικοί νόμοι, ο Νόμος Βόρίδη/Ρουβίκωνα και ο Νόμος Φλωρίδη πλέον δεν θα έχει την παραμικρή σημασία με ποια αφορμή θα έρθει κάποια στιγμή η κυβέρνηση αυτή να πάρει τον οποιονδήποτε διαμαρτύρεται πολιτικά και στα πλαίσια που ορίζει το Σύνταγμα, απλώς εφευρίσκοντας αυταρχικούς νόμους.