ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Υπηρέτησα στον Έβρο. Η μητέρα μου ακόμα λέει πως το όνομά μου στο μηχανογραφικό έντυπο της μετάθεσης είχε γραφτεί με στυλό και blanco. Κάποιος άλλος ήταν να πάει εκεί και στη θέση του προτίμησαν να πάω εγώ.
Επί Μητσοτάκη. Πατρός.
Από τη μια δεν έχει ελπίδες να ηγεμονεύσει στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, τον οποίο έχει καταλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη χάνει μεγάλο μέρος του κεντροδεξιού χώρου με τη μητσοτακική τακτική της «αρπαγής» των στελεχών του.
O κ. Ανδρουλάκης πρέπει να ξεκαθαρίσει την ιδεολογική φυσιογνωμία του χώρου του.
*Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Σε μια μετωπική επίθεση της Λίστας Πέτσα εξελίσσεται η υπόθεση Λιγνάδη. Οι δημοσιολογούντες που την απαρτίζουν εξισώνουν το Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα με το κυνήγι μαγισσών και τον Μεσαίωνα ή τους πολίτες με «όχλο». Η αλήθεια όμως είναι πως δεν θα υπήρχαν αυτές οι αντιδράσεις αν ένας καταδικασμένος βιαστής ανηλίκων δεν αφήνονταν ελεύθερος.
Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας ανησυχεί που ένας πρωτόδικα καταδικασμένος βιαστής ανηλίκων κυκλοφορεί ελεύθερος. Αυτοί δεν είναι όχλος. Και είναι τουλάχιστον ανήθικο την ανησυχία αυτή να την θεωρούν κομματικά υποκινούμενη, όσοι έκαναν προεκλογική σημαία την ανησυχία της κοινωνίας για την ανομία στα Εξάρχεια.
Η αποφυλάκιση του Δημήτρη Λιγνάδη είναι μια βαθιά πολιτική πράξη και έρχεται ως αποκορύφωμα της επίθεσης της κυβέρνησης στην κοινωνική βάση της χώρας.
Μπροστά σε μια τέτοια επίθεση υπάρχουν δυο δρόμοι. Να σκύψεις το κεφάλι και να εσωτερικεύσεις την θλίψη και την οργή σου ή να φερθείς όπως οι κάτοικοι του Ολτρετορέντε.
*Γράφει ο Μι Δέλτα
Η απορία είναι εύλογη: γιατί το σύστημα γύρω από την κυβέρνηση δεν προσπαθεί να κρατήσει όσο γίνεται μεγαλύτερη απόσταση από τον Λιγνάδη; Έχει κάτι να κερδίσει απ’ όλο αυτό; Είναι δυνατόν να μην συνειδητοποιούν πόσο κακό τους κάνει;
Όχι μόνο δεν έχει ιδρώσει το αφτί της υπουργού Πολιτισμού με την καταδίκη για δύο βιασμούς ανηλίκων του διορισμένου από την ίδια πρώην διευθυντή του Ε.Θ., αλλά πληροφορούμενη για την επικείμενη ανάρτηση επί σκηνής από χορευτή ενός πανό που έγραφε “Rapists must be in jail” σε παράσταση του 28ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού στην Καλαμάτα, σηκώθηκε και αποχώρησε από την αίθουσα μαζί με τον υφυπουργό της Νικόλα Γιατρομανωλάκη.
Σε κατάσταση «μέθης» εμφανίστηκε ο Δημήτρης Λιγνάδης αμέσως μετά την απελευθέρωσή του, δείχνοντας να μην έχει απολύτως καμία συναίσθηση για την ποινή που του επέβαλε το δικαστήριο λίγες ώρες νωρίτερα.
Η αποφυλάκιση Λιγνάδη έχει έναν και μοναδικό υπεύθυνο: Την Κυβέρνηση. Πως το γνωρίζουμε; Γιατί αντί να πουν πως «η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη», το αφήγημα που μεταχειρίζονται ΟΛΟΙ, προστάζει πως «αποφυλακίστηκε με τον Νόμο Παρασκευόπουλου».
Βιαστήκαμε πολλοί να πούμε ότι ο Κούγιας «ηττήθηκε» για τις χυδαίες επιθέσεις τόσο προς τα θύματα όσο και προς τους εκπροσώπους του Τύπου καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας.Η αλήθεια είναι ότι δεν ηττήθηκε ο Κούγιας, αλλά η Δικαιοσύνη.
Η νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στον επισιτισμό αποστερεί από τους εργαζομένους δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με κόπο και αίμα.
Και το χειρότερο σε όλο αυτό είναι ότι με τον καιρό θα το συνηθίσουμε. Θα θεωρούμε λογικό κάποιος να δουλεύει 6 και 7 μέρες χωρίς να πληρώνεται παραπάνω.
Ποια είναι η λύση; Να αντιδράσουμε.
Στη συζήτηση που έγινε πριν από μερικές μέρες στη Βουλή, ο πρωθυπουργός, σε μια ενδιαφέρουσα αποστροφή του λόγου του, είπε:
«Στο επίκεντρο όλων των δράσεων μας είναι ο πολίτης, όχι γενικά και αόριστα ο λαός, η λέξη που χρησιμοποιούν συχνά όσοι θέλουν να θολώνουν την κατεύθυνση των επιλογών τους, αλλά κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας, ως ξεχωριστές προσωπικότητες και πιο συγκεκριμένα η μεσαία τάξη και πρωτίστως οι πιο ευάλωτοι συμπολίτες μας».
Θα λεξιλογήσουμε λοιπόν στο σημερινό μας σημείωμα για τη λέξη αυτή, που φαίνεται να ενοχλεί τον πρωθυπουργό.