Το κρεσέντο αστυνομικής βίας που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες δεν είναι καινούριο ούτε πρωτοφανές. Τα ίδια έχουμε δει εδώ και μια δεκαετία να συμβαίνουν με διάφορες αφορμές και σίγουρα με πολλούς σκοπούς. Τα κοινά σημεία των εκάστοτε οργίων αστυνομικής αυθαιρεσίας είναι δύο: Η κατάσταση της ελληνικής αστυνομίας και ο τρόπος με τον οποίο αποκαλύπτονται.

Μία από τις σημαντικότερες αρετές για έναν πολιτικό, είναι η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης που του αναλογεί μπροστά στα γεγονότα. Όσοι έγραψαν το όνομα τους στις σελίδες της ιστορίας, ήταν γιατί την κρίσιμη στιγμή ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη. Σε αυτή την παραδοχή δεν χωρά «ναι μεν αλλά» για κανέναν πολιτικό. Όταν παίρνεις την απόφαση να μετέχεις στην πολιτική, αυτόματα αναλαμβάνεις και την πολιτική ευθύνη των αποφάσεων σου ή των παραλείψεων σου.

Μπορεί η σύσταση Προανακριτικής επιτροπής για πιθανή τέλεση εγκλημάτων από τον πρώην υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Παππά στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών και του Χρήστου Καλογρίτσα να μοιάζει αβάσιμη σε ποινικό επίπεδο, δεν συμβαίνει το ίδιο όμως και σε πολιτικό.

Μια κοινωνία στα όρια. Μία κοινωνία που αν ήταν ένας ασθενής θα μπορούσε κάποιος να του δώσει την διάγνωση του «οριακού ασθενούς».

Επιτρέπεται στους αστυνομικούς να πουν ότι πάνε να σκοτώσουν, δεν επιτρέπεται στους βουλευτές να ενημερώσουν τον κόσμο ότι αστυνομικοί είπαν ότι θα πάνε να σκοτώσουν.

Το story παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και δημοσιογραφικά και πολιτικά. Και δείχνει πως οι πολιτικοί μας ταγοί (λέμε τώρα) κοιτούν ο καθένας την πάρτη του και πως, επίσης, προσπαθούν ματαίως να μας κοροϊδέψουν.

Πονάω ρε μαλάκες.
Που ανέχεστε να μας κυβερνάνε αυτοί.
Αυτοί που καταστρέφουν τη δημόσια παιδεία για να μη μορφώνονται τα παιδιά μας.
Αυτοί που υποβαθμίζουν τη δημόσια υγεία για να πεθαίνουμε αβοήθητοι.
Αυτοί που πληρώνουν τα ΜΜΕ για να μας λένε ψέματα και πως φταίμε για όλα εμείς.

Ο πρωθυπουργός και κυβερνητικά στελέχη χαιρέτισαν την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας αλλά είναι οι ίδιοι που υποβάθμισαν δις την Γ.Γ. Ισότητας Φύλων, με το «καλημέρα».

«Στόχος επίθεσης από 30 περίπου άτομα έγιναν αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ στην περιοχή της Νέας Σμύρνης» έγραφαν χθες πολλά ΜΜΕ αναπαράγοντας το «ρεπορτάζ» του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Για κάθε μαθητή (τεχνολογικής κατεύθυνσης) της γενιάς μου, τ’ όνομα Μαξ Βέμπερ ήταν μια συμπαθητική αναφορά στο απαράδεκτο μάθημα της Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων. Για κάθε μαθητή (ανθρωπιστικών σπουδών) του σήμερα – δυστυχώς όχι και του αύριο –, τ’ όνομα Μαξ Βέμπερ είναι θεμέλιο επιτυχίας στο εξαιρετικά χρήσιμο κι αφοπλιστικά αδικημένο μάθημα της Κοινωνιολογίας. Όμως και κοπάνα να ‘κανες τότε, κι αδιάβαστος να ‘σαι φέτος, μη σκας – το Βέμπερ θα τον μάθεις. Γιατί ο Βέμπερ από χθες, μάλλον το πάει για viral!

Κίνδυνος θάνατος για τη διασπορά του ιού η χρήση κινητών τηλεφώνων και η βιντεοσκόπηση αστυνομικών.