ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Πριν πολλά χρόνια, εκείνο τον καιρό που δεν υπήρχαν οικονομικοί ή υγειονομικοί περιορισμοί και μπορούσαμε να ταξιδέψουμε σε μαγευτικούς προορισμούς, βρισκόμουν για διακοπές στο πανέμορφο νησί της Ζανζιβάρης. Όχι, δεν πρόκειται για κάποιο κείμενο με ταξιδιωτικές αναφορές και διαφημιστικά ιντερμέδια με μπισκότα, τύπου Ευτύχη Μπλέτσα. Το άρθρο είναι καθαρά πολιτικό.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο ασυγκράτητος υπουργός Ανάπτυξης κ. Αδωνις Γεωργιάδης ανέβασε ένα «χριστιανικό» tweet: «Είχα την Τιμή να βαφτίσω ένα πανέμορφο αγοράκι, τον μικρό Νικόλαο, στον Ι.Ν. του Διονυσίου του Αρεοπαγίτου στην Αθήνα (σε άδειο Ναό λόγω του ιού δυστυχώς). Συγκινούμαι πολύ όταν σκέφτομαι ότι ένας ακόμη πιστός Χριστιανός Ορθόδοξος προστέθηκε στο Σώμα της Εκκλησίας μας. Καλότυχος!».
Είναι εποχές που ο καθένας μπορεί ελεύθερος να λέει την άποψη του και στα καφενεία να τσακώνεται για το αν η παρόλα του έχει κάποια αξία. Είναι όμως και εποχές που η παρόλα του καθενός μπορεί να επηρεάσει τη ζωή δεκάδων ή και εκατοντάδων. Ζούμε τις δεύτερες εποχές, αυτές που οι παρόλες κάποιων παίζουν ρόλο στις ζωές πολλών.
Επειδή δυστυχώς στις μέρες μας χρειάζεται να επεξηγείς ακόμα και τα πλέον προφανή, ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν από την αρχή: Ένα τροχαίο δεν έχει πολιτικές διαστάσεις. Πάμε παρακάτω.
Καμιά φορά ο θυμός ξεχειλίζει έτσι που δεν ξέρω πώς να τον διαχειριστώ. Έχω μάθει να τον ελέγχω, να τον συγκρατώ, αλλά δεν έχω μάθει να τον καταπίνω. Και μάλλον δεν θα μάθω. Τον τελευταίο καιρό είμαι όλο και πιο οργισμένος. Έτσι την Κυριακή έριξα για λίγο μαύρο στο προφίλ μου στο facebook.
Τα social media ούτως ή άλλως δημιουργούν κατάσταση, ειδικά το Twitter, παντού στον κόσμο. Απλώς στην Ελλάδα το τελευταίο καιρό δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερη κατάσταση επειδή τα άλλα τα media, όχι τα social αλλά τα «κανονικά», δεν λειτουργούν όπως πρέπει. Ειδικά τα συστημικά.
Λυπάμαι αν σας ξεσήκωσα αδίκως. Δεν αναφέρομαι στην πτώση της κυβέρνησης, αλλά στην Πτώση της Αριστεράς. Κι αυτή είναι μια πτώση αναγκαία για την εδραίωση της κανονικότητας.
Να συγκρίνουμε αναλυτικά τα περιοριστικά μέτρα ανά χώρα, να δούμε συγκεκριμένα τι περιορισμούς επέβαλε ο όρος «λοκντάουν» στη ζωή των πολιτών της κάθε χώρας.
Αφιερωμένο στη γενιά του Στρατή και της Μαρίας,του Γιώργου, της Βασιλικής, της Χριστίνας, της Ευρώπης, του Χάρη, της Τζωρτζίνας, του Κωνσταντίνου, της Όλγας, του Θάνου, της Φελίσιας, της Μαρίας-Αγγελικής…,Που θα κάνει τον κόσμο καλύτερο,
Στη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή, ο κ. πρωθυπουργός έκανε μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση -που δεν θυμάμαι να έχει ξαναγίνει είτε από τον ίδιο είτε από κάποιον προκάτοχό του.
Από τη σημερινή συζήτηση στη Βουλή για την αστυνομική βία θα μπορούσαμε να υπογραμμίσουμε πέντε σημεία.
Η βιτρίνα του φόβου έσπασε πια και κόβει από οργή απαιτώντας πραγματική δημοκρατία.