Τι όμορφο κόσμο που θα είχαμε...

Οι κυβερνήσεις "πέφτουν" με την κοινωνία στο δρόμο και με αποτελεσματική αντιπολίτευση, όχι με "ροζ βίντεο", που τίποτα ροζ δεν έχουν. Κατάμαυρα είναι.

Οι φήμες στα δημοσιογραφικά γραφεία αναφέρουν ότι βρισκόμαστε κοντά σε έναν ανασχηματισμό. Έναν ακόμα αχρείαστο ανασχηματισμό. 

Στην Ελλάδα είχαμε ανέκαθεν την τάση να συγκρίνουμε την χώρα μας με άλλες, μεγαλύτερες χώρες του εξωτερικού. Οι χώρες με τις οποίες μας αρέσει να συγκρινόμαστε είναι η Γερμανία, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο αλλά και οι Σκανδιναβικές χώρες. Μάλιστα, το 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου προσπαθώντας να σχηματοποιήσει το πολιτικό του όραμα για την Ελλάδα είχε πει την διάσημη πια έκφραση «Να γίνουμε η Δανία του Νότου».

Θυμάμαι με νοσταλγία κλαυσίγελου τις βραδιές της δεκαετίας του ’90 με την εκπομπή «Ερωτοδικείο», που παρουσίαζε η Βίκυ Μιχαλονάκου.

Ο Κωνσταντίνος Βρεττός γράφει για το σκοτεινό ντεζαβού που ζούμε στην χώρα και για τον Άλκη που έγινε σύμβολο αλλά δεν θα το μάθει ποτέ...

Ας πάρουμε πρώτα μια βαθιά ανάσα. Το παρακάτω κείμενο δεν είναι σατιρικό, ούτε προϊόν φαντασίας. Βασίζεται αποκλειστικά σε πραγματικά γεγονότα.

Ψάχνω τρόπο να ξεκινήσω αυτό το κείμενο και δεν μπορώ.

Δεν έχω χειρότερο από την ανασκόπηση και τις αυτάρεσκες, μαρκετινίστικες επετείους Μέσων που καυχιούνται για το πόσο πιστοί είναι στο κοινό τους, πόσο αυτό τους «ανταποδίδει την εμπιστοσύνη», τι μεγάλες αποκαλύψεις έκαναν και πόσα «εκατομμύρια μοναδικούς αναγνώστες» έχουν (ή αγοράζουν) το μήνα.