ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Κοροϊδεύοντας τον κόσμο, το Μετρό Θεσσαλονίκης άνοιξε για προεκλογικούς και φωτογραφικούς λόγους. Στον σταθμό Παπάφη, εκατοντάδες τυχεροί Θεσσαλονικείς είχαν την ευκαιρία να κρατηθούν από τις χειρολαβές και να μυρίσουν τα καθίσματα. Βέβαια δεν πήγαν πουθενά, αλλά δεν είναι αυτός ο ρόλος των συγκοινωνιών.
Η πιο συχνά επαναλαμβανόμενη ιστορία πίσω από την παράδοση της Μαύρης Παρασκευής -«Black Friday» έχει να κάνει με τις αγορές της Ημέρας των Ευχαριστιών στις ΗΠΑ, που σηματοδοτεί την έναρξη της αγοράς των χριστουγεννιάτικων ειδών.
Μια έκφραση που ακούγεται πολύ συχνά στα σόσιαλ τα τελευταία χρόνια, σε καταγγελίες για οικονομικές ατασθαλίες κάθε λογής, ιδίως από παρατρεχάμενους της κυβέρνησης, είναι ότι έχουν φάει ή έφαγαν ή "θα φάνε και τα πόμολα" ή "μέχρι και τα πόμολα". Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βρίσκουμε και μιμίδια που εικονογραφούν την έκφραση.
«Μικρές εξαιρέσεις» χαρακτηρίζει τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε μια προσπάθεια χυδαίας υποτίμησης των συγκλονιστικών αριθμών.
Κατά Λουκάν, 15 - 7: Σας βεβαιώνω πως έτσι θα γίνει χαρά και στον ουρανό για τη μετάνοια ενός αμαρτωλού, παρά για ενενήντα εννιά δικαίους, που δεν έχουν ανάγκη από μετάνοια.
Η κυβέρνηση βρίσκεται στη χειρότερή της περίοδο. Το σκάνδαλο των υποκλοπών έχει τεράστια ουρά και απειλεί να την καταπιεί. Μέρα με την ημέρα έρχονται στο φως της δημοσιότητας νέα στοιχεία και οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες. Ο πρωθυπουργός είναι σε πανικό. Κανένας αντιπερισπασμός, από όσους επιχείρησε, δεν πέτυχε.
* Γραφεί ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Με την υπερπροσφορά του ποδοσφαίρου σε καθημερινό και συνεχές επίπεδο, υπάρχει άραγε τόση ανάγκη να παρακολουθήσουμε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο το οποίο κουβαλάει επάνω του τόσο αίμα και τόσες σκιές; Θα χαρούμε βλέποντας κάτι τέτοιο; Θα φάμε και θα πιούμε μπίρες περνώντας ξέγνοιαστα; Και, στην τελική, μας αξίζει τέτοιο ποδόσφαιρο;
Γράφει ο Μι Δέλτα
Φυσικά και όλοι ελπίζουμε οι καταγγελίες να είναι ψευδείς και να έγιναν με άλλη αφορμή ή για άλλο λόγο. Όμως είναι πολλές. Και συνεχείς. Και σκληρές. Και μας αφήνουν να κοιτάμε αμήχανα τις ειδήσεις και να μη θέλουμε να ακούσουμε για αυτό το θέμα, γιατί η κακοποίηση των παιδιών από ένα ίδρυμα που έχει συσταθεί για την αντιμετώπιση της κακοποίησης που έχουν υποστεί από τις οικογένειές τους, αποτελεί καθρέφτη της κοινωνίας μας.
«Δύο που ήταν χωροφύλακες βαρούσαν έναν που δεν ήταν χωροφύλακας», λέει ο Λούσιας στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Χουλιαρά, ένα παιδί διανοητικά καθυστερημένο αλλά καθόλου κουτό και μέσα απ’ τα μάτια του παρουσιάζει όλο το μικρόκοσμο του ελληνικού μετεμφυλιακού πολιτισμού. Όπως έχει πει και η Ξένια Κλίμοβα, μεταφράστρια φιλόλογος ελληνίστρια και εθνογλωσσολόγος στην παρουσίαση στη Μόσχα του έργου του Χουλιαρά, «Η οπτική γωνία του κεντρικού ήρωα, ξεπερνά τη γλώσσα της καθημερινότητας ως σειράς γεγονότων και μας ανοίγει ένα παράθυρο προς την οπτική γωνία ανθρώπων με υψηλό βαθμό καλλιέργειας».
Συμβαίνει στη Λάρισα. Αφορά μόνο τη Λάρισα; Ο καθένας ας βγάλει το συμπέρασμά του.
Ένα σχολείο κλείνει. Κλείνει μ’ απόφαση του υπουργείου. «Ένα ιδιωτικό σχολείο*», θα μου πεις. Και δίκιο θα ‘χεις. Ένα ιδιωτικό σχολείο που δεν πληροί κάποιες προϋποθέσεις. Κι άρα σωστά κλείνει, έτσι δεν είναι; Υπάρχει αιτία. Ή μήπως αφορμή; Λοιπόν, για να δούμε.
Ο Γιώργος Χειμωνάς στον «Εχθρό του ποιητή» περιγράφει ακριβώς την κατάσταση που ζούμε: «Το πιο τρομαχτικό πράγμα είναι μαζί και γελοίο. Το γελοίο είναι η φοβερότερη ιδιότητα του τρομαχτικού».
Η πιο γελοία και ταυτόχρονα η πλέον τρομακτική κυβέρνηση των τελευταίων ετών παραμένει στη θέση της, ό,τι κι αν συμβαίνει. Με μια ανησυχητική αλαζονεία που παραπέμπει σε άλλου τύπου πολιτεύματα.
O Κώστας Βαξεβάνης, ένας δημοσιογράφος που ίσως έχει το ρεκόρ μηνύσεων και αγωγών χωρίς καταδίκες, έκανε έναν ισχυρισμό χωρίς να παρουσιάσει τα στοιχεία. Ανέφερε πως θα τα προσκομίσει στον εισαγγελέα, όπως και έχει ξανακάνει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται σε θέση χωρίς επιλογή. Δεν παίζει απλά την καρέκλα, τώρα παίζει με την φυλακή.