ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
Ανίκητη στην μάχη η επικοινωνία, ακόμα και από τον έρωτα. Ανίκητη στη μάχη, από οτιδήποτε. Όλα τα τρώει, όλα τα καπαρώνει, όλα τα υποτάσσει. Τουλάχιστον δημοσίως.
Ο αγών που έδωσαν οι "Μπογδάνοι" για να μην παρασημοφορηθεί από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο ήδη βραβευμένος (και κυριολεκτικά και στη συνείδησή μας) έλληνας διασώστης, Ιάσονας Αποστολόπουλος, δεν τους έφτανε. Για να είναι αποτελεσματικός ο συμβολισμός της επίδειξης δύναμης, επρεπε να "δολοφονήσουν" και τον χαρακτήρα του. Και το έκαναν. Τουλάχιστον το προσπαθούν από χθες το βράδυ.
Ας είμαστε άμεσοι και ξεκάθαροι: Μετά το φιάσκο στο παρτάκι της ΠτΔ, φάνηκαν ξανά ανάγλυφα οι δυο Ελλάδες. Ας διαλέξει ο καθένας σε ποια ανήκει και ύστερα συζητάμε τα υπόλοιπα.
Κλασική, παιδική, αλλά πραγματικά ουσιαστική ερώτηση. Ένα γρήγορο τεστ διακοπών. Ένα rapid test (συγνώμη!), αξιοποίησης του καλοκαιριού.
Ο Γιάννης, ο Θανάσης, ο Κώστας και ο Άλεξ γεννήθηκαν στην Ελλάδα, από γονείς οικονομικούς μετανάστες που ήρθαν από τη Νιγηρία αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Δεν ήταν πρόσφυγες πολέμου, αλλά έζησαν το «Αιγαίο» τους στην ενδοχώρα.
Ένα "τσίρκο" ανεκδιήγητων. Ένα τσούρμο βαζιβουζούκων. Ένα τσαμπί από πρωθυπουργικές ρώγες. Χωρίς πλάνο. Χωρίς επαφή. Χωρίς συναίσθηση. Κάνουν και ξεκάνουν. Λένε και ξελένε.
Αρχίζω και πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία πιο ευαίσθητη κοινωνική ομάδα ανθρώπων από τους white, cis, straight male (λευκός, cis, στρέιτ άνδρας). Θα ήθελα να τους φροντίσουμε λίγο. Να μπούμε ρε αδερφέ στη θέση τους. Όταν παρεξηγούνται απ’ τα post για φόνους γυναικών, πονάνε, υποφέρουν, δεν είναι αστείο.
Αναρωτιούνται όλοι που πήγε ο κόσμος από τις πλατείες. Που πήγε ο κόσμος του «ΟΧΙ». Σίγουρα πάντως όχι πίσω στις πλατείες όπως πάλεψε να πείσει ο Άδωνις Γεωργιάδης με την συγκέντρωση των αντιεμβολιαστών.
Ανεύθυνος, επίθετο:
1. Αυτος που δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
2. Που δεν είναι υπαίτιος για κάποιο γεγονός
3. Αρχηγός κράτους, συνήθως βασιλιάς ή ανώτατος θρησκευτικός άρχοντας, από τον οποίο δεν είναι δυνατόν να ζητηθούν ευθύνες για τις πράξεις του.
Ένα χρονικό -και το χρέος που έχουμε όλοι να αλλάξουμε την "κανονικότητα". Να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της έμφυλης βίας.
Τον καλλιτεχνικό μας χώρο, τον μουσικό χώρο δηλαδή, τον έχω λυπηθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Κοντά στα τέλη της δεκαετίας του 2000 πέρασε μια ιδιότυπη, κλαδική κρίση, πριν την γενικευμένη εθνική κρίση του 2009.
Λίγα χρόνια πριν μαζεύτηκαν και διαδήλωσαν στο Σύνταγμα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, με τις ευλογίες και τη συμμετοχή κορυφαίων στελεχών της σημερινής Κυβέρνησης. Τότε φορούσαν μάσκες υποδυόμενοι τους μακεδονομάχους και τους απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Χθες, Τετάρτη, οι ίδιοι -λίγο πολύ- έκαναν reunion στο σύνταγμα, χωρίς μάσκες και μέτρα προστασίας αυτή τη φορά, με σκοπό να διαδηλώσουν κατά των εμβολίων που θα «αλλοιώσουν» αυτό το αρχέγονο DNA, που κληρονόμησαν εξ αδιαθέτου, από τον ίδιο τoν Μεγάλο. Ο κίνδυνος πλησιάζει απειλητικότερα από κάθε φορά.