Το Pride είναι γιορτή, είναι διεκδίκηση, είναι μνήμη. Θα είμαστε κι εμείς στο 2020mag.gr μαζί σας. Διαβάστε παρακάτω όλες τις λεπτομέρειες του φετινου εορτασμού περηφάνειας και ορατότητας!
To πρώτο μέρος της συνέντευξης έγινε viral, ήρθε λοιπόν η ώρα και για το δεύτερο.
«Ποτέ δεν έχει ξαναγίνει τέτοιος πόλεμος κατά της δημόσιας Παιδείας και της δημόσιας Υγείας. Συγνώμη, αλλά η δημόσια Παιδεία δεν έχει να κάνει τώρα με την πανδημία. Όσο για την δημόσια Υγεία αυτή μας σώζει επειδή οι εργαζόμενοι κάνουν ότι μπορούν. Και με πόσες πιέσεις και με πόση δυσκολία και τρέχε γύρευε».
Αυτά, μεταξύ πολλών άλλων, λέει ο Μιθριδάτης, στο 2ο Μέρος της πρώτης μεγάλης συνέντευξης που παραχώρησε μετά την πρωτοφανή επιτυχία του "ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ".
Από τα "χρωστούμενα" του τελευταίου Φεστιβάλ των Καννών, που πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2019, η τελευταία ταινία των αδερφών Νταρντέν που πήρε το βραβείο σκηνοθεσίας κατάφερε να φτάσει έστω και καθυστερημένα στη μεγάλη οθόνη. Βασικοί εκπρόσωποι του κοινωνικού κινηματογράφου στην Ηπειρωτική Ευρώπη, αναδεικνύουν την ταξική τοξικότητα – τοξική ταξικότητα της κοινωνίας . Έχουν κατά καιρούς ασχοληθεί με ‘δύσκολα’ θέματα και οι Κάννες τους έχουν τιμήσει δύο φορές με το Χρυσό Φοίνικα (για τη Ροζέττα και το Παιδί) και με πολλά άλλα βραβεία. Σκληρή ρεαλιστική ματιά στην πραγματικότητα, η κάμερα επάνω τους πρωταγωνιστές και ανάδειξη των πλευρών της κοινωνίας που συνήθως μένουν στο ημίφως, τους αόρατους πρωταγωνιστές.
Οι DJs, είναι άλλη μια -αφανής- κατηγορία επαγγελματιών, που η κυβέρνηση, με διαφόρους -και ευφάνταστους- τρόπους, καταδίκασε στην καταστροφή.
«Οι γνώμες δεν είναι πράγματα που πρέπει να μας φέρουν σε πόλεμο. Το ότι δεν ταιριάζουμε δεν σημαίνει κάτι. Τα θέλω μου οφείλουν να είναι διαφορετικά από τα δικά σου. Και αυτό είναι καλό»
«Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ό,τι χειρότερο έχω προλάβει να ζήσω. Δεν ξέρω, ένας άνθρωπος που έχει ζήσει και χούντες, έχει ζήσει και εμφυλίους, φαντάζομαι θα έχει να πει μια άλλη ιστορία. Σου μιλάω για τη δική μου... ή τη δική μας. Ναι, το λέω ξεκάθαρα! Και όσοι λένε "μα γιατί τα λέει τώρα;", γιατί τώρα ζούμε πράγματα που δεν έχουμε ξαναζήσει. Και μην ακούσω "ναι, αλλά τώρα είναι η πανδημία". Η πανδημία είναι η πανδημία. Θα μπορούσε να έχει αυτή τη διαχείριση, θα μπορούσε να έχει και την άλλη διαχείριση». Αυτά και πολλά άλλα είπε ο Μιθριδάτης, στην πρώτη μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε μετά την "έκρηξη" του "ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ".
Ο νέος τραγουδοποιός Άγγελος Βλαϊκούδης παρουσιάζει το «Εμβόλιο», το νέο τραγούδι του με τη συμμετοχή του σπουδαίου Δημήτρη Μυστακίδη στην ερμηνεία. Ένα ενδιαφέρον κοινωνικο-πολιτικό τραγούδι, από ένα νέο άνθρωπο με ταλέντο και θέση για τα πράγματα.
«Με αλληλεγγύη και ενσυναίσθηση. Ως μουσικοί, δεν μπορεί να παραμένουμε σιωπηλοί...»
Η κατάσταση στην Γάζα, δεν αφήνει ασυγκίνητους τους καλλιτέχνες της μουσικής που συλλογικά, υπογράφουν διακήρυξη που δεν μασάει τα λόγια της και υπογραμμίζει και την θέση που οφείλουν να λάβουν μουσικοί και συγκροτήματα απέναντι στα γεγονότα στην Παλαίστίνη.
Το Supernova (2020) σε σκηνοθεσία: Χάρρυ Μακουίν και το Μάρτιν Ίντεν (2019) σε σκηνοθεσία: Πιέτρο Μαρσέλο είναι οι ταινίες της εβδομάδας.
Στα γκαζόν και στα βοτσαλάκια τους, συναντάς το γρασίδι του Rockwave στην Μαλακάσα και το τσιμέντο του Release ή του Εjekt στην Πλατεία Νερού. Εκεί θα συχνάζουν φέτος οι ήρωές σου. Από τους κολλητούς σου που έχασες στην κλεισούρα δηλαδή, μέχρι τους φαντασιακούς σταρ του Hollywood. Ή του νέου ελληνικού και ευρωπαϊκού σινεμά. Εκεί, μπορείς να ακούσεις μουσική απολαμβάνοντας ποτάκι χωρίς την επέμβαση του Χρυσοχοΐδη. Να πιεις ρε αδερφέ, μια μπύρα με τον Μαντς Μίκελσεν. Μεγαλεία!
Χιλιάδες εγκωμιαστικές λέξεις έχουν γραφτεί –και- από τα ελληνικά ΜΜΕ, για να υποδεχτούν την ταινία που αναδείχθηκε ως ο απόλυτος νικητής της περσινής κινηματογραφικής σεζόν και βγήκε πρώτη-πρώτη στις αίθουσες τώρα που επιτέλους άνοιξαν τα θερινά σινεμά. Και, παρ’ όλο που πολλές/οί την είχαμε δει με άλλους τρόπους, αυτούς τους ατέλειωτους μήνες της αναμονής, τρέξαμε να τη δούμε και στη μεγάλη οθόνη, όπως μας προέτρεψε και η Φράνσες ΜακΝτόρμαντ τη βραδιά της απονομής των Όσκαρ.
Εκείνος πήρε τα ποιήματα Λατινοαμερικάνων -κυρίως- ποιητών που του έστελνε ο Σωκράτης Μάλαμας και εμπνεύστηκε τραγούδια και δίσκο. Εμείς θέλαμε να κάνουμε μαζί του μια ξεχωριστή συνέντευξη. Ανιχνεύσαμε, λοιπόν, τις υπόγειες διασυνδέσεις του με τους ποιητές και τους ήρωες των ποιημάτων που διασκεύασε, διατυπώσαμε τις απορίες μας και πήραμε σπάνιες απαντήσεις.
Οσκαρική η πρώτη βδομάδα επαναλειτουργίας των κινηματογράφων. Επιτέλους προβάλλεται η Χώρα των Νομάδων (Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Α΄Γυναικείου Ρόλου) και να τρέξουμε όλοι να τη δούμε όπως της αξίζει, στη μεγάλη οθόνη. Μια καθαρή γυναικεία ματιά στη σύγχρονη ανέστια Αμερική, ένα συγκινητικό docudrama που έκλεψε τις καρδιές μας. Και μια άλλη ταινία με βραβεία της Ακαδημίας Κινηματογράφου κάνει πρεμιέρα αυτή τη βδομάδα. Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων και Καλύτερης Μουσικής για άλλη μια γλυκύτατη δημιουργία της Ρixar.
Ο σπουδαίος τραγουδοποιός και ερμηνευτής Γιάννης Μήτσης, γνωστός από τη θητεία του στα Ξύλινα Σπαθιά και όχι μόνο, συνεργάζεται με τον Γιώργο Ανδρέου στην παραγωγή και μας παρουσιάζει ψηφιακά από τη Formiggart το ολοκαίνουργιο άλμπουμ του «Σύννεφα παντού», που περιλαμβάνει δέκα τραγούδια γραμμένα κυρίως την περίοδο της καραντίνας, με τη συμμετοχή της Κορίνας Λεγάκη σε τρία από αυτά.
Πέρσι το καλοκαίρι διαβάζαμε πως το Netflix έκανε προσπάθειες να εξασφαλίσει τα αποκλειστικά δικαιώματα της ταινίας “The Woman in the Window”, αφού ήδη από το 2019 η κυκλοφορία της πήγαινε από αναβολή σε αναβολή.
Το τελευταίο βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή, «Του Οσίου Αλμοδόβαρ ανήμερα», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος και μας μεταφέρει πίσω στην εποχή των άνομων πράξεων, του γλεντιού, του πάθους και της νύχτας.
Ελπίζοντας πως οι δυσκολίες του χειμώνα δεν θα επιστρέψουν, η είσοδος στην περίοδο του καλοκαιριού μάς δίνει την ευκαιρία να απολαύσουμε ξανά από κοντά τον επαναστατικό κι αιώνιο έφηβο, Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Και για το τέλος, ενώ ήδη βλέπουμε τα τρέιλερ των ταινιών που θα ανέβουν τη Παρασκευή στις οθόνες των θερινών, μια ευχάριστη ανάπαυλα χαλάρωσης συντροφιά με τον Σκορσέζε. Κοντεύει τα ογδόντα ο Μάρτι, αλλά δεν κάθεται στιγμή ήσυχος. Κι όταν δεν γυρίζει ταινίες με γκάνγκστερ ή ιερωμένους, απολαμβάνει να γυρνάει στους δρόμους της αγαπημένης του Νέας Υόρκης και να συνομιλεί με μια άλλη εμβληματική persona της πόλης, την Φραν Λέμποβιτς.
“Ελευθερία είναι να μπορείς να εκφράζεσαι και να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και τον κόσμο χωρίς φόβο”
Μήπως έφτασε πλέον η ώρα να αναλάβει η τηλεόραση τις ευθύνες της απέναντι στους ανθρώπους της μουσικής; Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει λιγότερες μουσικές τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά με μουσικούς και τραγουδιστές -επιτέλους- αμειβόμενους για την εργασία τους.
Η Μοσχολιού μάς έμαθε τι θα πει «δωρική ερμηνεία». Απλή, λιτή κι απέριττη, απαλλαγμένη από κάθε είδους υπερβολή. Αυτός είναι ο επιθετικός προσδιορισμός που χρησιμοποιούν συνήθως οι κριτικοί όταν αναφέρονται στη φωνή της. Μια φωνή σπάνια, παραγεμιστή με θεία ουσία που κατάφερνε - και καταφέρνει ακόμα - να σε εξακοντίζει εκτός ορίων. Θα έλεγε κανείς πως η ίδια η φτωχική καταγωγή της, σε συνδυασμό με το ξεχωριστό, πλούσιο μέταλλο της φωνής της είναι ο συγκερασμός που την ευνόησε και την καθιέρωσε τελικά ως την μουσική συνείδηση του καιρού της.
Εκεί στο Netflix λοιπόν συνηθίζουν, μαζί με τις υπερπαραγωγές να γυρίζουν και ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με την παραγωγή της ταινίας. Το έχουν κάνει για το "Roma", το έχουν κάνει για τον "Ιρλανδό". Και έχει πλάκα. Όταν όμως πρόκειται για μια ταινία που το Netflix έχει μεν τα δικαιώματα αλλά δεν έχει κάνει την παραγωγή, πόσο δε μάλλον όταν πρόκειται για την τελευταία ταινία του Όρσον Ουελς, που ολοκληρώθηκε σαράντα χρόνια και μετά το θάνατο του, τότε αποκτάει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στην ιστορία του έργου-μύθου "Στην άλλη πλευρά του Ανέμου" αναφέρεται το ντοκιμαντέρ με τίτλο μία από τις περίφημες φράσεις του Ουελς.
Πέρασαν 17 ολόκληρα χρόνια και η πιο δημοφιλής κωμική σειρά, "Τα Φιλαράκια", επιστρέφει στις οθόνες μας για ένα επεισόδιο.
Οι εικόνες από την εξέγερση που προκάλεσε η εν ψυχρώ δολοφονία του αφροαμερικάνου, Τζώρτζ Φλόιντ, έκαναν το γύρο του πλανήτη και έδειξαν πως η άγρια καταστολή που προκαλεί το φυλετικό μίσος δεν είναι thing of the past αλλά συστατικό της αμερικάνικης κοινωνίας. Η ΝτιΒερνέ με το ντοκιμαντέρ της "Η 13η τροπολογία", τεκμηριώνει τη θέση πως οι διακρίσεις και η καταπίεση των μειονοτήτων στις Η.Π.Α., η αστυνομική αυθαιρεσία και ανεξέλεγκτη βία που έχουν ως αποτέλεσμα δολοφονίες πολιτών, συνήθως έγχρωμων, σε καθημερινή βάση, δεν είναι ούτε λάθος ούτε ‘η κακιά η ώρα’ αλλά θέμα συνειδητής πολιτικής διαχείρισης.
