Στο 4ο Επεισόδιο της σειράς To Podήλατο στο 20/20, η εξαιρετική ερμηνεύτρια Ευτυχία Μητρίτσα μας μιλά με αφορμή το νέο της τραγούδι «Τα νυχτολούλουδα» και μοιράζεται μαζί μας τις πολύτιμες σκέψεις και τα συναισθήματά της για όλο το προηγούμενο διάστημα, που, όπως αναφέρει η ίδια, «ήταν σίγουρα ένας χρόνος περισυλλογής και αυτοεστίασης».

Οι άνθρωποι της τέχνης έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από την πανδημία και κυρίως από την αδιαφορία της κυβέρνησης για τον πολιτισμό. Μέσω της πρωτοβουλίας «Τραγούδι Μήνυμα Αντίστασης», επαγγελματίες μουσικοί, ηχολήπτες και τεχνικοί εικόνας, ένωσαν τις δυνάμεις τους με στόχο να στηρίξουν τις δράσεις των σωματείων τους και στείλουν μήνυμα αντίστασης «για όσα συμβαίνουν και όσα έρχονται», όπως αναφέρουν και στην ανακοίνωσή τους.

Τη βραδιά απονομής των βραβείων Όσκαρ επέλεξε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ για να παρουσιάσει το teaser της κινηματογραφικής μεταφοράς του κλασικού μιούζικαλ “West Side Story”, που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Δεκέμβριο.

«Εύχομαι οι άνθρωποι που έχουν την ανάγκη να επιτίθενται σε κάποιον που είναι διαφορετικός, να αναλογιστούν τι είναι αυτό που μπορεί να τους φοβίζει σε εκείνους, τι τους φέρνει αμηχανία, τι φθονούν και γιατί οδηγούνται στο να καταστρέψουν κάποιον άλλον».

«Για τις αποστάσεις, τους καθήμενους, τους υπαίθριους χώρους, τη λειτουργία έως τις 11, είχαμε προετοιμαστεί. Ότι θα απαγορεύεται να βάλουμε μουσική για 2 εβδομάδες ποιος φωστήρας το σκέφτηκε; Τι άνοιγμα των χώρων μας είναι αυτό τώρα χωρίς μουσική; Μας κοροϊδεύουν», μας λέει η Γωγώ Σουμουλίδου, ιδιοκτήτρια του «Γο-Γο» Μπαρ στον Νέο Κόσμο, που -όπως και χιλιάδες άλλοι συνάδελφοί της- περιμένουν πώς και πώς να υποδεχτούν ξανά τους πελάτες τους από τις 3 Μαΐου.

Ο Θωμάς Ψήμμας στο στίχο και ο Θοδωρής Καρέλλας στη μουσική υπογράφουν το νέο τραγούδι τους, «Μέλισσες και λύκοι», που ενορχήστρωσε και ερμηνεύει ο Αστέρης Κωνσταντίνου -και οι τρεις τους νέοι άνθρωποι με ταλέντο και ευαισθησία. Αφιερώνουν το τραγούδι τους στον Θανάση Καμπαγιάννη και σε όλους τους δικηγόρους υπεράσπισης των θυμάτων της Χρυσή Αυγής, μα πάνω απ’ όλα, όπως τονίζει ο στιχουργός του τραγουδιού, «στη μάνα Μάγδα Φύσσα, που μας πρόσφερε απλόχερα ένα βίωμα αξιοπρέπειας από την αρχή μέχρι το τέλος αυτής της μακρόσυρτης διαδικασίας».

Η πρωτοβουλία Support Art Workers, πραγματοποίησε την σήμερα Κυριακή (25/4) το πρωί, στα Προπύλαια, μία μεγαλειώδη μουσική δράση. Περίπου 300 καλλιτέχνες ερμήνευσαν φωνητικά και οργανικά το «El Pueblo Unido Jamás Será Vencido» (Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος).
Το αποτέλεσμα όπως θα είτε και στα βίντεο που κυκλοφόρησαν ήταν ανατριχιαστικό.

*φωτογραφία: Δημήτρης Ασπιώτης

Δεν γίνεται όμως τελετή απονομής χωρίς "οσκαρικές ταινίες". Αυτές που έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια με τα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα: υπερπαραγωγή, πλειάδα αναγνωρίσιμων πρωταγωνιστών, ένα μεγάλο όνομα πίσω από την κάμερα, πιασάρικο θέμα (ανάλογα με την περίσταση biopic, κατά προτίμηση εστεμμένου, ταινία εποχής ή με έντονο και επίκαιρο κοινωνικοπολιτικό μήνυμα), σεναριακή ανάπτυξη κλασικής περιόδου του Χόλιγουντ.

Ο πρόσφατος -και χωρίς επίσημη αιτιολόγηση από την Πολιτεία- αποκλεισμός τους από το επίδομα ειδικού σκοπού, ώθησε μια ομάδα μουσικών στη δημιουργία της Πρωτοβουλίας Μουσικών του Δρόμου. Όπως τονίζουν, σκοπός τους είναι να συσπειρώσουν τους συναδέλφους τους και να διεκδικήσουν την ίδια τους την επιβίωση, που πλέον απειλείται άμεσα από τις πολιτικές της κυβέρνησης, η οποία επιπλέον τους «απαντά» με προσαγωγές και πρόστιμα.

«Θέλουμε οι γύρω μας να είναι ευτυχισμένοι για να είμαστε και εμείς ευτυχισμένοι. Δεν αρκεί να είμαι εγώ, μόνη μου, χαρούμενη με την ζωή μου. Για αυτό πρέπει να διεκδικούμε και για τους αδύναμους και για τους εαυτούς μας»

Για πρώτη φορά στα χρονικά της Ακαδημίας, δύο γυναίκες είναι υποψήφιες για το Όσκαρ σκηνοθεσίας και ταυτόχρονα, ως παραγωγοί, υποψήφιες για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Για την Έμεραλντ Φέννελ το Promising Young Woman είναι η πρώτη της ταινία, την οποία γύρισε μέσα σε 23 μέρες, σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Ένα θρίλερ με φεμινιστικό, #metoo αποτύπωμα και πρωταγωνίστρια την Κάρι Μάλιγγαν, ένα από τα πιο γλυκά μουτράκια του Χόλιγουντ στο ρόλο μιας νέας γυναίκας που υπόσχεται να πάρει εκδίκηση.

O μουσικός και ερμηνευτής Γιάννης Μαθές και ο στιχουργός Μάνος Σαγκρής ενώνουν τη φωνή τους με τα θύματα βίας και κακοποίησης μέσα από τη «Στέλλα», το νέο τραγούδι τους, που, όπως λέει ο δεύτερος, «μπορεί να μην είναι ο φορέας της άμεσης λύσης, είναι όμως ένας τόπος να συναντηθούμε και να πάμε παρέα παρακάτω».

Θεωρούνται outsiders στην κούρσα για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, δεν παύουν όμως να είναι δυο εξαιρετικές ταινίες. Στρέφονται και οι δύο γύρω από τους πρωταγωνιστές τους, υποψήφιους για το Όσκαρ Α’ Αντρικού Ρόλου για την ερμηνεία δυο ανθρώπων που παλεύουν με την αναπηρία. Κι από τις λίγες περιπτώσεις που πρωταγωνιστής είναι, στην ουσία, η ίδια η αναπηρία ως κατάσταση εξαίρεσης.

Μια σπάνια αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο από την ερμηνεύτρια Ρίτα Αντωνοπούλου για τον Θάνο που έγινε οικογένειά της και τον «Μικρούτσικο που ήταν μεγάλος», με αφορμή την επέτειο των γενεθλίων του στις 13 Απριλίου.

Ζωντανή κραυγή αγάπης κι ομορφιάς εξέπεμψε από το λιμάνι των Καταπόλων της Αμοργού η Ματούλα Ζαμάνη, το βράδυ της περασμένης Κυριακής, 11 Απριλίου, μέσα από μια τρίωρη συναυλία που μετέδωσε το Viva.gr, με το 2020mag.gr να είναι χορηγός επικοινωνίας.

Όταν κανονίζαμε με τον Σπύρο Γραμμένο να κάνουμε αυτό το podcast για το 2020mag.gr, με ρώτησε αυθόρμητα: «Ωραία, τι έχεις στο μυαλό σου να κάνουμε;». Σκέφτηκα πως τα ήθελα όλα: να μας διηγηθεί τη μουσική του ιστορία, να τον ακούσουμε να τραγουδάει ζωντανά, να μας πει τι πιστεύει για όλα όσα ζούμε, να μας μιλήσει για όλα όσα νιώθει. «Θα έχουμε τον Σπύρο Γραμμένο και θέλω να το γιορτάσουμε», ήταν η απάντησή μου. Κι εκείνος πήρε την κιθάρα του, κάθισε απέναντί μου και η γιορτή ξεκίνησε.

Η Ελεονώρα Ζουγανέλη δε χρειάζεται συστάσεις. Τρία χρόνια μετά το ατμοσφαιρικό «Πού με φτάσανε οι έρωτες» επιστρέφει στη δισκογραφία με ένα νέο άλμπουμ με τίτλο «Πάρ’ το αλλιώς», αυτή τη φορά όχι με καινούρια προσωπικά τραγούδια που της εμπιστεύθηκαν τραγουδοποιοί, αλλά με εκείνα που έχουν αναγνωριστεί μέσα από φωνές άλλων και που την έχουν συντροφεύσει σε όλη την καλλιτεχνική της πορεία ως τώρα. Τραγούδια που δεν χρησιμοποιήθηκαν μόνο για να «γεμίζουν» τα μουσικά της προγράμματα, αλλά μοναδικές μουσικές καταθέσεις από τις εποχές που κι εκείνη προσπαθούσε να κατακτήσει τη δική της προσωπική γλώσσα έκφρασης.

Την Κυριακή 11 Απριλίου παρουσιάζει το «Live Screaming» από την Αμοργό και με αφορμή αυτό μας άνοιξε την καρδιά της και μας μίλησε για όλα. Έδωσε, όμως, στο κοινό της και μια μεγάλη υπόσχεση: «Μετά το πρώτο live που θα ’μαστε όρθιοι, γεροί και χωρίς το φάντασμα του φόβου και του ιού, θα τους πάρω έναν έναν αγκαλιά». Μέχρι να συμβεί αυτό, ας απολαύσουμε τη Ματούλα Ζαμάνη σε μια ξεχωριστή διαδικτυακή συναυλία.

Βλέποντας τα δυο φαβορί για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας νομίζει κανείς για μια στιγμή ότι βρίσκεται στο Sundance, το φεστιβάλ ανεξάρτητου κινηματογράφου. Έχουν αργό ρυθμό και μια ανατολίτικη εσωτερικότητα, καθόλου τυχαία καθώς και οι δυο σκηνοθέτες έλκουν την καταγωγή τους από την Άπω Ανατολή. Μετά τον περσινό θρίαμβο των Παράσιτων οι ασιάτες έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους.

«Σιχαίνομαι την αδικία και οποιαδήποτε μορφή βίας γιατί ξέρω τι μου προκαλεί, ξέρω τι μπορώ να γίνω. Δεν θέλω να δω τον αδερφό μου να με αντικρίζει με τρόμο. Δεν θέλω να με δουν οι άνθρωποι μου να μεταμορφώνομαι».

Γνωστή για τα Όσκαρ που δεν έχει κερδίσει, η Γκλεν Κλόουζ μετράει πάνω από 40 χρόνια καριέρας. Στην ταινία του Netflix «Το τραγούδι του Χιλμπίλη» η Κλόουζ μεταμορφώνεται σε μια εκκεντρική γιαγιά από τα βουνά που προσπαθεί να βοηθήσει τον εγγονό της να ξεφύγει από ένα προδιαγεγραμμένο, μίζερο μέλλον στα Απαλάχια Όρη. Είναι ικανή αυτή η χαμελαιοντική υπέρβαση, ώστε να της απονέμει η Ακαδημία το βραβείο Β’ Γυναικείου Ρόλου;

Να μετρήσουμε στα καλά της καραντίνας ότι στις φετινές υποψηφιότητες για Όσκαρ καλύτερης ταινίας υπάρχουν και ταινίες χαμηλών τόνων που "μυρίζουν" ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο, μικρά αλλά καθόλου σιωπηρά δράματα, απομυθοποιητικές αφηγήσεις και δυο ταινίες που αναφέρονται σε μια δύσκολη και "επική" περίοδο της σύγχρονης αμερικάνικης ιστορίας: Η δίκη των 7 του Σικάγο του Ααρον Σόρκιν, παραγωγή του Netflix και Ο Ιούδας και ο Μαύρος Μεσσίας του Σάσα Κινγκ.

Μποέμ, λυρική, ανεξάρτητη. Η Μαρία Πολυδούρη γεννήθηκε, ερωτεύτηκε και πέθανε Απρίλιο μήνα. Όλη της η ζωή φαίνεται πως σημαδεύτηκε από τραγικά γεγονότα, παρ’ όλα αυτά κατάφερε να ζήσει όπως εκείνη ήθελε και να δημιουργήσει ένα έργο ξεχωριστό και διαχρονικό. Μια επαναστάτρια της εποχής της.

Είναι ένας από τους πιο ολοκληρωμένους τραγουδοποιούς της γενιάς του, από εκείνους που δίνουν τροφή ταυτόχρονα στην καρδιά και τη σκέψη. Ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης έχει πολύ ταλέντο και ξεκάθαρη άποψη, αλλά προπαντός συνέπεια στην καλλιτεχνική παρουσία του τα τελευταία 14 χρόνια. Μιλήσαμε μαζί του στο "PODήλατο στο 20/20" για το τρίτο προσωπικό album του «Κάτι σαν ήλιος» και είπαμε κι άλλα πολλά.